In vitro komt van de Latijnse term ‘in glas’. De term verwijst naar studies van biologische eigenschappen die worden uitgevoerd in een reageerbuis (dat wil zeggen in een glazen vat) in plaats van in een mens of dier.In vitroonderzoeken worden vaak vergeleken met in vivo ("in het leven") onderzoeken die in een organisme worden uitgevoerd.
In vitro onderzoeken stellen wetenschappers in staat om specifieke cellen, bacteriën en virussen te isoleren en ze te bestuderen zonder de afleidingen van het moeten kijken naar een heel organisme.
Helaas betekent dit dat resultaten die soms in in vitro onderzoeken worden gevonden, soms niet goed vertalen naar ‘het echte leven’. Mensen zijn veel gecompliceerder dan reageerbuizen. In vergelijking met in vivo studies zijn in-vitro onderzoeken echter aanzienlijk sneller. Ze zijn ook minder duur en kunnen worden gedaan met minder ethische en veiligheidsproblemen.
In Vitro Studies en SOA-onderzoek
In vitro-studies spelen een belangrijke rol bij SOA-onderzoek. Veel vroege medicijnontwikkeling vindt bijvoorbeeldin vitro plaats.Wetenschappers zouden zonder dit soort onderzoek geen nieuwe hiv-behandelingen kunnen bedenken. Vroegtijdig onderzoek naar de werkzaamheid van geneesmiddelen wordt gedaan in celculturen. Geïnfecteerde cellen worden behandeld om een idee te krijgen of de medicatie zal werken.
Het meeste STD-testonderzoek wordt ook in vitrogedaan. Hoewel urine of bloedmonsters van mensen worden genomen, worden de nieuwe tests in het laboratorium gebouwd. Monsters waarvan bekend is dat ze geïnfecteerd of niet-geïnfecteerd zijn, kunnen met verschillende opties worden getest.
Dan kunnen die resultaten worden vergeleken met de gouden standaardtest.
In vitroonderzoek is belangrijk op alle gebieden van medisch onderzoek. Met uitzondering van onderzoek dat moet worden gedaan in een levend organisme, is het eenvoudiger, goedkoper en veiliger.In vitroonderzoek is essentieel voor het maken van medische vooruitgang.
Het kan niet alles doen watin vivoonderzoek kan, maar het kan veel.
