Interleukine-2 voor gemetastaseerd melanoom is een van de twee behandelingsopties die zijn goedgekeurd voor de ziekte. Melanoom dat zich buiten de huid tot verafgelegen organen heeft verspreid, wordt "metastatisch" (of stadium IV) melanoom genoemd. Hoewel de behandelingsopties momenteel zeer beperkt zijn, overleven sommige mensen dit meest ernstige stadium van de ziekte. Er is veel lopend onderzoek op dit gebied, maar tot nu toe zijn slechts twee therapieën goedgekeurd: interferon-alfa2b en de activator interleukin-2 van het immuunsysteem (IL-2).
Als uw oncoloog IL-2 heeft aanbevolen, biedt dit overzicht u de nodige informatie om te begrijpen hoe het werkt, de effectiviteit en de bijwerkingen.
Interleukine-2
Ook wel Proleukin en Aldesleukin genoemd, IL-2 werd in 1998 door de Food and Drug Administration (FDA) goedgekeurd voor de behandeling van gemetastaseerd melanoom. (Helaas zijn sindsdien geen andere melanoomgeneesmiddelen goedgekeurd.)
IL- 2 is anders dan een chemotherapiemedicijn – het is eigenlijk een natuurlijk onderdeel van het immuunsysteem van uw lichaam. Het is een type boodschappermolecuul dat een "cytokine" wordt genoemd en dat door bepaalde cellen wordt uitgescheiden om andere cellen te waarschuwen voor een infectieuze indringer. Ten minste 15 verschillende soorten interleukinen zijn ontdekt sinds de jaren 1970: IL-2 is bekend dat het specifiek de groei en rijping van twee soorten witte bloedcellen stimuleert, genaamd "T- en B-lymfocyten." De IL-2 die wordt gebruikt om metastatisch melanoom te behandelen, komt niet van het lichaam, maar wordt in grote hoeveelheden geproduceerd met behulp van de technieken van genetische manipulatie.
Het heeft dezelfde eigenschappen als de natuurlijke versie, maar het heeft een iets andere naam, aldesleukin.
Bewijs voor de effectiviteit van Interleukin-2
In de onderzoeken die tot goedkeuring hebben geleid, had 6 procent van de geselecteerde patiënten (patiënten in goede fysieke en mentale toestand) met gemetastaseerd melanoom een volledige reactie op hoge doses IL-2 en 10 procent had een gedeeltelijke reactie.
Een volledige respons wordt gedefinieerd als een langdurige (10+ jaar en meer) eliminatie van de ziekte, hoewel het technisch gezien geen ‘remedie’ is. Ongeacht de terminologie, het is de enige beschikbare drug die zelfs de mogelijkheid heeft van zo’n diep positief en langdurig effect. Antwoorden werden waargenomen bij patiënten met een verscheidenheid aan metastasen, waaronder in de longen, lever, lymfeklieren, zacht weefsel, bijnieren en subcutane (diepe) lagen van de huid. IL-2 wordt echter niet aanbevolen voor patiënten met bestaande hersenmetastasen.
Veel klinische onderzoeken zijn uitgevoerd (en worden nog steeds uitgevoerd) in een poging om de responspercentages van IL-2 te verhogen door het te combineren met andere geneesmiddelen. Een onderzoek toonde bijvoorbeeld hogere responspercentages aan wanneer IL-2 werd gegeven in combinatie met een vaccin (22 procent) in vergelijking met IL-2 alleen (13 procent). Helaas hebben veel pogingen om IL-2 te combineren met verschillende chemotherapie-geneesmiddelen (cisplatine, vinblastine, dacarbazine en andere) – een benadering die "biochemotherapie" wordt genoemd – evenals met andere geneesmiddelen (interferon-alfa2b, enz.) Tot nu toe aangetoond geen significante verbetering in de statistiek die echt telt: overlevingstijd.
Gebruik van Interleukin-2
IL-2 wordt toegediend door middel van een IV-infusie van 15 minuten om de 8 uur gedurende 5 dagen.
Elke behandelingscursus bestaat uit twee 5-daagse behandelingscycli, gescheiden door een rustperiode van 9 dagen, en meerdere cursussen zijn de norm. Over het algemeen wordt u ongeveer een maand na het voltooien van uw eerste behandeling afgebeeld. Als u reageert, krijgt u waarschijnlijk een tweede behandelingskuur aangeboden gedurende 6 tot 12 weken na het beëindigen van de eerste cursus. Om in aanmerking te komen voor IL-2-behandeling, moet u zich in een relatief goede fysieke conditie bevinden, met een goede hart-, long-, lever- en nierfunctie.
Mogelijke bijwerkingen
IL-2 heeft frequente, vaak ernstige en soms fatale bijwerkingen. Het moet in een ziekenhuis worden toegediend onder toezicht van een gekwalificeerde arts die ervaring heeft met het gebruik van antikankermiddelen.
Er moet een intensivecareafdeling en specialisten op het gebied van cardiopulmonale of intensieve zorg beschikbaar zijn. De snelheid van drugsgerelateerde sterfgevallen in klinische onderzoeken bij patiënten met gemetastaseerde melanoom die IL-2 kregen, was 2%.
Veel van de bijwerkingen zijn het gevolg van "capillaire lekkage", die begint onmiddellijk nadat de behandeling is gestart. Capillaire lekkage resulteert in het lekken van eiwitten uit bloed, dat vervolgens een verlaging van de bloeddruk veroorzaakt. De meest voorkomende bijwerkingen zijn als volgt:
- misselijkheid, braken, diarree, verlies van eetlust
- zwakte en vermoeidheid
- griepachtige symptomen (koorts, rillingen, hoofdpijn en spierpijn)
- lage bloeddruk
- algemene pijn, pijn op de borst (angina pectoris) )
- ademhalingsproblemen door vocht in de longen
- gewichtstoename, vochtretentie
- mentale effecten (paranoia, hallucinaties, slapeloosheid)
- jeuk, huidafscheiding
- bloedarmoede (laag aantal rode bloedcellen)
- laag aantal bloedplaatjes (verhoogd bloedingsrisico) )
- laag aantal witte bloedcellen
- nierschade
- zweertjes in de mond
Deze bijwerkingen zijn zeldzamer maar zijn gemeld bij sommige mensen die IL-2 gebruiken:
- abnormaal hartritme, hartaanval
- ademhalingsinsufficiëntie
- ernstige infecties
- gastro-intestinale bloedingen
- schildklierproblemen
- leverproblemen
- ernstige duizeligheid, flauwvallen
Waarschuwingen / interacties
IL-2 kan de bijwerkingen van andere medicijnen en ziekten nog ernstiger maken, dus vertel uw arts als u:
- nierproblemen
- hij kunstziekte
- leverziekte
- longziekte
- een epileptische aandoening
- schildklieraandoening
- infecties
- allergieën
- eventuele immuunstoornissen
Laat uw arts ook weten welke vrij verkrijgbare of voorgeschreven medicijnen u gebruikt, vooral corticosteroïden, indomethacine, bloeddruk medicijnen, antidepressiva, angststillers of andere geneesmiddelen tegen kanker. Start of stop geen enkel geneesmiddel zonder toestemming van de arts.
Opmerking: deze informatie dekt mogelijk niet alle mogelijke voorzorgsmaatregelen, interacties of bijwerkingen voor dit medicijn. Als u vragen heeft over een medicijn dat u gebruikt, neem dan contact op met uw arts.
Bronnen:
