Over het algemeen wordt gesteld dat diabetes een ziekte van insuline-deficiëntie is. Tot nu toe is nog niet algemeen erkend dat insuline een hoog octaangehalte heeft voor de groei van kanker. Het verband tussen de hoge niveaus van insuline-bloed en de groei van kanker werd voor het eerst onder mijn aandacht gebracht door patiënten die strikte diëten toepasten als middel om hun kanker te behandelen. Patiënten die een macrobiotisch regime begonnen zouden snel binnen enkele maanden afvallen.
In diezelfde periode zouden ook de PSA-niveaus dalen, een bemoedigend teken dat kanker onder controle gehouden kan worden.
Wat is een Macrobiotisch dieet?
Macrobiotische diëten zijn niet nieuw. In de jaren twintig kwam Yukikazu Sakurazawa vanuit Japan naar Parijs. Hij noemde de naam ‘George Ohsawa’ en noemde zijn leer ‘macrobiotiek’. De leer van Ohsawa werd in 1949 door Michio Kushi naar de Verenigde Staten gebracht. De basis van deze filosofie was de overtuiging dat terugkeer naar het dieet dat in agrarische culturen het meest voorkomt menselijke geschiedenis kon ziekten voorkomen en tegengaan.
Er zijn veel variaties op het dieet. De "helende versie" van het dieet is specifiek afgestemd op kankerpatiënten en is bijzonder restrictief, voornamelijk bestaande uit volle granen en groenten. Nietjes omvatten miso-soep, bruine rijst, linzen en "zeegroenten" zoals nori en kelp. Strikt verboden zijn suikers, vetten, vlees, zuivelproducten, oliën (met enige aftrek voor koken) en zelfs de meeste vruchten.
Bewerkte voedingsmiddelen zoals brood en pasta worden ook streng vermeden.
Het is duidelijk dat dit dieet niet voor bangeriken is. Bovendien geloven voorstanders dat het genezingsproces versterkt wordt door de betrokkenheid van elk individu bij het bereiden van hun eigen voedsel – de antithese van onze voorverpakte, magnetroncultuur. De macrobiotische voorkeur gaat altijd uit naar voedsel dat in het seizoen en lokaal geteeld is.
De tijd voor voedselverzameling en -bereiding kan zeer veeleisend zijn.
Wat het onderzoek toont
Medische hulp groeit voor het gebruik van voeding om prostaatkanker tegen te gaan. Dr. Dean Ornish, bekend van cardiale voeding, publiceerde in de septemberuitgave vanThe Journal of Urologyeen studie met een intensief dieetprogramma dat bestond uit een veganistisch dieet (vegetarisch, niet-zuivelproducten). Hij moedigde ook aërobe oefeningen en stressmanagementtechnieken aan. Hij studeerde 93 mannen, van wie de helft willekeurig werd toegewezen aan het Ornish-programma. De rest diende als een niet-behandelde vergelijkingsgroep. Na 12 maanden hadden de behandelde mannen een statistisch significante vermindering van hun PSA-waarden bereikt.
Toen Ornish aanvullende laboratoriumstudies deed met het bloed van zijn deelnemers, waren de resultaten vrij dramatisch. Bloedserum van de mannen in beide groepen werd "gevoed" aan prostaatkankercellijnen die in Petrischalen in leven werden gehouden. De cellen die serum kregen van mannen dienietwaren in het Ornish-programmagroeiden 8 keer snellerdan die cellen die serum kregen van mannen in de behandelingsgroep.
Baanbrekend als deze resultaten zijn, Ornish’s artikel bood geen enkele theorie over waarom zijn programma werkte. Een beoordeling van laboratoriumbevindingen bij patiënten in onze medische praktijk kan echter een aanwijzing geven over het onderliggende mechanisme dat dieetinterventie zo effectief maakt.
Mannen met een macrobiotisch dieet voeren in de jaren ’70 bloedsuikerspiegels uit, hoewel ze niet hadden gevast. Bloedsuikers zijn bij de meeste mensen, als ze na een maaltijd worden gecontroleerd, typisch in het bereik van 120 tot 150. Het is logisch om te concluderen dat er een verband kan zijn tussen lage bloedsuikerspiegels en vertraagde kankergroei. Kankercellen zijn vooral hebberig voor suiker. Suiker (glucose) is als benzine en voedt alle cellen.
Dit alles lijkt erop te wijzen dat de bloedsuikerspiegel de drijvende kracht is bij de groei van kanker. Maar het is geen verklaring voor het feit dat diabetici-mannen met chronisch hoge bloedsuikerspiegel-minder prostaatkanker hebben dan normale mannen.Waarom? Omdat diabetes een ziekte vanlage
insulineniveaus is.We weten dat suiker in het bloed niet in staat is om de cellen binnen te gaan zonder de hulp van insuline. Insuline wordt geproduceerd en opgeslagen in de pancreas tot het in het bloed wordt afgegevenals reactie op hoge glucosespiegels.Naarmate de bloedsuikerspiegel stijgt, versnelt de insulineafgifte en krijgt de kanker meer van de energie die nodig is.De relatie tussen voeding en kankerHet kan zijn dat de verbinding tussen voeding en kanker daarom slechts indirect afhangt van de bloedsuikerspiegel. Het is geen hoge bloedsuikerspiegel per se, maar eerder het hoge niveau van insuline,
veroorzaakt door hoge bloedsuikers, dat snelle kankergroei simuleert. Er zijn verschillende redenen waarom dit logisch is. Insuline is een van de krachtigste groeihormonen in het lichaam. Verschillende studies hebben al melding gemaakt van een verband tussen hoge insulineniveaus en prostaatkanker. Twee van deze onderzoeken tonen aan dat hoge insulinespiegels, of een dieet met veel suikers (dat hoge insulineniveaus veroorzaakt), verband houden met een hogere incidentie van prostaatkanker. Een derde onderzoek heeft gemeld dat verhoogde insulinespiegels geassocieerd zijn met de ontwikkeling van agressievere prostaatkanker.
De echte vraag is dan hoe je insuline het best kunt regelen en onderdrukken. Dieet is zeker belangrijk. Het voedingsmodel voor het beheersen van insuline bestaat al, jaren geleden uitgewerkt voor diabetici, in een zogenaamd laag glycemisch indexdieet. Een diabetisch dieet is waarschijnlijk gunstig. Studies hebben ook antikankereffecten aangetoond met metformine, een generiek medicijn dat al tientallen jaren op de markt is.Er zijn een aantal onderzoeken die bevestigen dat overgewicht en overeten in belangrijke mate bijdragen tot een verhoogde incidentie en agressiviteit van prostaatkanker. Het lijkt er echter op dat insuline een centrale drijvende kracht kan zijn voor de groei van kanker. Er wordt substantieel onderzoek ondersteund door farmaceutische bedrijven voor verder onderzoek naar geneesmiddelen die insuline onderdrukken.
