Seksuele minderheidsjongeren zijn jonge mensen die zich identificeren als homoseksueel, lesbisch en biseksueel. De beschrijving omvat ook personen die zich niet identificeren als een van deze categorieën, maar die seksuele aantrekking van hetzelfde geslacht ervaren. Jongeren van een genderminderheid zijn personen die zich identificeren als een ander geslacht dan het geslacht dat bij de geboorte was toegewezen. Ze kunnen zich al dan niet ook identificeren als seksuele minderheden.
De twee groepen zijn echter vaak samengeklonterd door onderzoekers. De categorie jongeren strekt zich uit tot het einde van de middelbare school (~ 17 tot 18 jaar oud).
Seksuele en genderminderheid jongeren komen uit alle gemeenschappen. Ze komen ook voor in alle raciale en etnische groepen. Sterker nog, seksuele en genderminderheid jongeren die ook raciale minderheden zijn, hebben de neiging om nog grotere moeilijkheden te ervaren. Dit kan worden gezien in hun gezondheidsresultaten en in hun ervaringen met stigmatisering en vooroordelen. Veel jonge mensen vertellen over hun identiteit en ervaringen als intersectioneel. Ze erkennen dat vele, gevarieerde facetten van het leven hun dagelijkse ervaringen beïnvloeden. Het is niet alleen ras, klasse of seksuele geaardheid. Het zijn alle drie, en misschien nog enkele andere factoren.
Intersectionaliteit wordt gedefinieerd als "De onderling verbonden aard van sociale categorieën zoals ras, klasse en geslacht zoals ze van toepassing zijn op een bepaald individu of groep, beschouwd als het creëren van overlappende en onderling afhankelijke systemen van discriminatie of benadeling." – De Oxford-woordenboeken
Ongeveer een keer per jaar of twee doet de Centers for Disease Control and Prevention een nationale enquête onder jongeren in de rangen 9 tot 12. Deze enquête staat bekend als de Youth Risk Behavior Survey of YRBS. Het is een van de beste manieren om een momentopname van de gezondheid van jongeren in de VS te krijgen. Hoewel het niet perfect is, lijkt het op een veel grotere en meer diverse steekproef dan de meeste onderzoeken aankunnen.
Het wordt ook regelmatig uitgevoerd en veel vragen blijven in de loop van de tijd consistent. Dit biedt onderzoekers een unieke kans om naar trends te kijken. Die trends omvatten gezondheidsrisico’s bij jongeren in de seksuele en genderminderheid.
Verschillen in gezondheid tussen LHBTK-jongeren
Nationale studies hebben een aantal gezondheidsrisico’s geïdentificeerd die onevenredig van invloed zijn op jongeren en volwassenen van lesbische, homoseksuele, biseksuele, transgender en homo’s (LGBTQ). Deze omvatten gezondheidsproblemen die duidelijk verband houden met minderheidsstigma.
Het risico op zelfmoord, middelengebruik en depressie zijn bijvoorbeeld veel hoger in deze populatie. Ze omvatten echter ook andere gezondheidsproblemen, zoals obesitas en astma. Deze voorwaarden kunnen te maken hebben met stigmatisering van minderheden, maar de link is niet zo zwart-wit. Seksuele en genderminderheid jongeren ervaren ook meer geweld, seksueel overdraagbare aandoeningen, HIV en zwangerschappen dan hun heteroseksuele en cisgender leeftijdsgenoten.
De langetermijneffecten van deze gezondheidsverschillen kunnen worden verergerd door de moeilijkheid om de bevestigende gezondheidszorg te bereiken. Gezondheidsdiscriminatie is een groot probleem voor seksuele en genderminderheden. Dat geldt in het bijzonder voor transgender mensen van kleur.
Doorlatingsrisicofactoren voor lesbische, homoseksuele, biseksuele en transgender jongeren
De 2016-release van de YRBS bracht gezondheidsrisicofactoren voor seksuele minderheidsjongeren onder de aandacht.
Uit de studie bleek dat 1,7 procent van de 9e tot 12e klassers in het hele land seksueel contact had met alleen hetzelfde geslacht, 48 procent met alleen het andere geslacht en 4,6 procent met beide geslachten. Die categorieën waren niet noodzakelijk afgestemd op de seksuele identiteit. Mensen geïdentificeerd als homo of lesbisch, zelfs als ze alleen seks hadden gehad met het andere geslachten omgekeerd.Over het algemeen identificeerde 2 procent van de jongeren zich als homoseksueel of lesbisch, 6 procent als biseksueel en 3.2 waren onzeker over hun seksuele identiteit. Met andere woorden, meer dan één op de 10 middelbare scholieren heeft een seksuele identiteit die niet heteroseksueel is.
De YRBS is specifiek geïnteresseerd in gezondheidsrisicogedrag.
Ze bekijken het risico voor zes soorten gedrag:
- Degenen die bijdragen aan onopzettelijke verwondingen en geweld
- Gebruik van tabak
- Alcohol en ander drugsgebruik
- Seksueel gedrag gerelateerd aan soa’s en onbedoelde zwangerschap
- Ongezond eten
- Lichamelijke inactiviteit
In vier van deze categorieën komt de overgrote meerderheid van risicogedrag vaker voor bij seksuele handelingen minderheid jeugd. De enige gebieden waar seksuele minderheidsjongeren niet altijd een verhoogd risico liepen, waren fysieke activiteit, voedselkeuze en geboortebeperking.
Sommige gebieden waar seksuele minderheidsjongeren een hoger risico liepen, kunnen u verrassen. Jongeren die zich als seksuele minderheden identificeerden of die seksuele partners met hetzelfde geslacht hadden, hadden bijvoorbeeld meer kans om:
- geen gordel te dragen terwijl iemand anders aan het rijden was
- rijden in een auto waar de bestuurder onder invloed was van alcohol of rijden terwijl hij dronk
- Draag een wapen op schoolbezit (hoewel ze minder vaak een pistool dragen)
- Wordt bedreigd of gewond met een wapen terwijl je op school staat
- Vermijd school vanwege veiligheidsoverwegingen
- Ervaar e-pesten of pesten op school
- Probeer sigaretten te roken
- Rook of drink alcohol voordat ze 13 zijn geworden
- Probeer minstens één keer marihuana, cocaïne, ecstasy, methamphetamine en / of heroïne
- Misbruik receptplichtige geneesmiddelen
- Houd voor de eerste keer voor de leeftijd van 13 geslachtsgemeenschap
- Drink alcohol of gebruik drugs voordat je seks hebt
- Wees fysiek gedwongen om ongewenste seks te hebben
- Ervaar fysieke of seksuele datingsgeweld
Met andere woorden, zij ervaren vaker geweld door anderen. Ze kunnen ook in meer situaties zijn waarin ze gevaar lopen. Als zodanig is het misschien niet verrassend dat studenten van seksuele minderheden meer dan twee keer zoveel kans hadden om zich verdrietig of hopeloos te voelen of ernstig zelfmoord te overwegen. Homoseksuele, lesbische en biseksuele studenten hadden bijna vijf keer meer kans om zelfmoord te plegendan hun heteroseksuele leeftijdsgenoten, en onzekere studenten waren meer dan twee keer zo waarschijnlijk. Een dergelijk verhoogd risico is keer op keer gevonden in verschillende studies.Een woord van heel dichtbij
In veel gebieden van de Verenigde Staten is de omgeving voor seksuele en genderminderheden voor jongeren in de loop van de tijd verbeterd. Er is echter nog een lange weg te gaan. Het is ook belangrijk om te weten dat deze jongeren een groot risico lopen, vanwege de acties van mensen om hen heen. Gelukkig zijn er dingen die iedereen kan doen om te helpen. Deze variëren van het aanmoedigen van respect voor mensen met verschillende identiteiten tot het creëren van zichtbare, veilige ruimten voor seksuele en genderminderheid jongeren om zich te verzamelen.
Het is ook belangrijk om te onthouden dat seksuele en genderminderheden jongeren en volwassenen overal zijn. Dat is waarom vriendelijkheid geen "ooit" ding is. Het creëren van gezonde, acceptabele omgevingen is iets waar we elke dag en op elke manier naar moeten streven. Dat betekent dat niet alleen de openlijke vijandigheid tegen deze en andere minderheidsgroepen wordt weggenomen, maar dat de inhoud van seksuele voorlichting en gezondheidseducatie wordt verbeterd door materiaal te gebruiken dat zowel op feiten is gebaseerd als inclusief iedereen.
Het is niet alleen het grote publiek dat extra onderwijs nodig heeft. Medische studenten en andere aanbieders krijgen ook onvoldoende informatie over seksuele gezondheid en seksuele geaardheid. Gelukkig is er een voortdurende beweging om dat te laten gebeuren in medische scholen en andere professionele trainingsprogramma’s. Helaas is er nog een lange weg te gaan.
