Onderzoek gepubliceerd in het Journal of the American Medical Association (JAMA) heeft belangrijke verschillen gevonden in de patiëntenpopulaties van hospice-instellingen met winstoogmerk in vergelijking met hun non-profitpartners. In de eerste plaats hebben patiënten in for-profit hospices de neiging om lagere zorgbehoeften te hebben en langer in hospices te verblijven dan die bij non-profitorganisaties.
Krijg de feiten over de verschillen en overeenkomsten tussen hospice-organisaties met winstoogmerk en non-profitorganisaties met deze analyse.
De groei van Hospice-instellingen met winstoogmerk
De hospice-sector met winstoogmerk is in de 21e eeuw aanzienlijk toegenomen. Het aantal for-profit agencies verdubbelde van 2000 tot 2007, terwijl het aantal non-profit hospice-bureaus hetzelfde is gebleven.
Hoewel het veelbelovend is dat het aantal hospice-agentschappen in het algemeen toeneemt, roept het de zorg op dat hospice-organisaties met winstoogmerk significant hogere winstmarges hebben dan non-profit hospices. In een JAMA-studie werd gekeken naar de verschillen in patiëntenpopulatie en praktijken van organisaties met winstoogmerk en non-profitorganisaties om beter te begrijpen waarom het verschil in winst zo groot was.
Medicare Hospice-vergoeding
Medicare vergoeding betaalt voor 84 procent van de patiënten in de armenzorg. Medicare vergoedt hospice-instellingen voor hospice-zorg met een dagtarief, wat betekent dat elke patiënt hetzelfde bedrag aan vergoeding per dag ontvangt, ondanks hun diagnose of individuele zorgbehoeften.
Dit terugbetalingssysteem kan prikkels creëren voor hospice-instellingen om patiënten te selecteren met minder zorgbehoeften en langere hospice-verblijven. Door dit te doen, kunnen organisaties met winstoogmerk geld besparen door minder intensieve zorg te bieden en de winst te vergroten door patiënten te selecteren die langer zullen leven.
Winstgerichte armenhuizen hebben meer dementiepatiënten
Voor de JAMA-studie gebruikten onderzoekers gegevens van de nationale thuis- en hospicezorgenquête van 2007, met een nationaal representatief monster van 4.705 patiënten die uit het hospice werden ontslagen.
Het vergelijken van gegevens van hospices met winstoogmerk en non-profit hospices onthulde dat zowel de diagnose als de locatie van de zorg varieerden naar de winststatus. Vergeleken met non-profit hospices hadden hospices met winstoogmerk een lager percentage patiënten met kanker (48,4 procent vs. 34,1 procent) en een hoger percentage patiënten met dementie (8,4 procent versus 17,2 procent) en andere diagnoses (43,2 procent versus 48,7 procent). ).
Uit de gegevens bleek ook dat ongeveer tweederde van de patiënten in for-profit hospices dementie en andere niet-kanker diagnoses hadden, terwijl slechts ongeveer de helft van de patiënten in non-profit hospices deze diagnoses had.
Kankerpatiënten hebben een redelijk voorspelbare levensverwachting en de loop van de behandeling. Tegen de tijd dat kankerpatiënten de hospice-zorg binnengaan, hebben de meeste alle andere behandelingen uitgeput en zijn ze bijna dood. End-stage kankerpatiënten hebben ook de neiging om duurdere zorg nodig te hebben met intensief pijn- en symptoommanagement.
Dementiepatiënten (en andere patiënten met minder voorspelbare diagnoses) hebben de neiging om langer te leven dan kankerpatiënten met minder dure zorg. Deze patiënten zijn winstgevender omdat ze per dag het Medicare hospice opbouwen met weinig contante uitgaven.
Locatie van zorg en verblijfsduur
In vergelijking met non-profit hospices had een hospice met winstoogmerk een groter aandeel van de patiënten die in verpleeghuizen woonden en een lager deel dat thuis woonde.
Patiënten die in verpleeghuizen verblijven, betalen vaak armenzorgbureaus op de lange termijn minder geld.
Verpleeghuizen hebben 24 uur per dag verpleegkundige zorg die veel situaties aankan waar thuispatiënten een hospice-bezoek voor nodig zouden hebben. Hospice-organisaties met winstoogmerk hebben ook de neiging om zeer goed marketingwerk in verpleeghuizen te doen om een "in" te bereiken met het personeel van het verpleeghuis en de verwijzingspercentages te verhogen.
Uit de JAMA-studie bleek dat mensen met dementie of andere diagnoses in vergelijking met patiënten met kanker minder bezoeken per dag kregen van verpleegsters en maatschappelijk werkers. Dit is logisch, omdat kankerpatiënten doorgaans ernstigere symptomen hebben die vaker moeten worden gecontroleerd.
Omdat hospice-agentschappen dagtarieven per patiënt worden betaald, kunnen hospices met winstoogmerk financieel profiteren door patiënten te selecteren die minder verpleegbezoeken nodig hebben.
De duur van het verblijf van het hospice (LOS) is het aantal dagen dat een patiënt de zorg van een hospice heeft voordat hij wordt ontslagen of sterft. Volgens onderzoekers was de mediane (middelste) LOS vier dagen langer in winstgevende hospices in vergelijking met non-profit hospices (20 dagen versus 16 dagen, of 26,2 procent langere LOS).
Vergeleken met patiënten in non-profit hospices hadden patiënten in for-profit hospices meer kans om langer dan 365 dagen te blijven (2,8 procent versus 6,9 procent) en hadden ze minder kans om minder dan zeven dagen te blijven (34,3 procent versus 28,1 procent) ).
Implicatie van onderzoeksresultaten
JAMA-onderzoekers zeiden dat de onderzoeksresultaten belangrijke beleidsimplicaties hebben en dat hospices zonder winstoogmerk een duidelijk nadeel hebben in termen van patiëntenpopulatie.
"Een dergelijke selectie van de patiënt zorgt ervoor dat non-profitorganisaties in het hospitaal onevenredig veel zorg dragen voor de duurste patiënten, degenen met kanker en degenen die de neiging hebben om pas laat in hun ziekteproces een hospice te beginnen; als gevolg hiervan kunnen de hospices die de meest behoeftige patiënten bedienen, met moeilijke financiële obstakels worden geconfronteerd om passende zorg te bieden in dit vaste dagdelingsbetalingssysteem. "
Deze bevindingen kunnen en moeten aanleiding geven tot discussie over de hervorming van het Medicare Hospice-voordeel. Hospice is een groeiende industrie, vooral in de profit-sector, en er is meer onderzoek nodig om de correlatie tussen winststatus en ervaringen van patiënten / zorgverleners aan het einde van hun leven volledig te begrijpen.
