In de oude Griekse mythologie was Sleep de tweelingbroer van de Dood, de kinderen van de verpersoonlijkte Goden van de Duisternis en de Nacht. Het lijkt erop dat er altijd een verband is geweest tussen slaap en dood. Wanneer mensen in hun slaap sterven, lijkt het een vredige en bijna geïdealiseerde manier om te passeren. Waarom sterven mensen in hun slaap? Onderzoek enkele van de meest voorkomende oorzaken en hoe slaapstoornissen zoals slaapapneu, snurken en slapeloosheid kunnen bijdragen aan een hoger risico om nooit meer wakker te worden.
Wanneer de dood in de nacht komt
We brengen een derde van ons leven in slaap, dus het zal geen verrassing zijn dat veel mensen in hun slaap sterven. Er is een belangrijk verschil tussen ’s nachts doodgaan (vooral wanneer het gezond is) en doodgaan wanneer je bewusteloos bent in de laatste stadia van een dodelijke ziekte. Oudere mensen en diegenen die ziek zijn die sterven, trekken minder kritisch onderzoek dan de jongeren.
Afhankelijk van de instelling van de dood (thuis versus ziekenhuis versus geassisteerde zorginstelling), kan het overlijden worden becommentarieerd door een arts. Zelden zou een autopsie worden uitgevoerd (of aangegeven), tenzij er zich ongebruikelijke omstandigheden voordoen. Deze evaluatie is waarschijnlijker bij jongere volwassenen of bij kinderen die plotseling in de gemeenschap zonder bekende ziekte overlijden.
Zelfs een autopsie kan onpeilbaar zijn. De oorzaak van de dood is misschien niet duidelijk. In de overlijdensakte kunnen niet-specifieke redenen worden vermeld: "cardiorespiratoire insufficiëntie", "dood door natuurlijke oorzaken" of zelfs "ouderdom". Familie en vrienden kunnen zich afvragen wat er is gebeurd en het kan nuttig zijn enkele van de oorzaken te begrijpen van de dood die in de slaap voorkomen.
Omgeving naast trauma, het milieu en stoffen
In sommige gevallen komt overlijden toe aan een externe factor, hetzij rechtstreeks vanuit de omgeving of een andere externe agent. Een aardbeving die een gebouw instort, kan bijvoorbeeld leiden tot een traumatische dood in de slaap. Koolmonoxidevergiftiging door defecte ventilatie en een slechte warmtebron kan hieraan bijdragen. Moordzaken kunnen ook tijdens de slaap voorkomen en moorden kunnen ’s nachts vaker voorkomen.
Medicatie die wordt gebruikt voor de behandeling van medische aandoeningen, waaronder pijn en slapeloosheid, kan het risico op overlijden vergroten. Dit kan waarschijnlijker zijn als deze geneesmiddelen overmatig worden ingenomen, zoals bij een overdosis of met alcohol. Kalmerende middelen en opioïden kunnen de ademhaling veranderen of onderdrukken. Pijnlijke aandoeningen zoals kanker, bijvoorbeeld, kunnen niveaus van morfine vereisen die het stervensproces versnellen door de ademhaling te vertragen.
Laten we aannemen dat natuurlijke, interne oorzaken de oorzaak van de dood zijn en zich richten op de meest waarschijnlijke boosdoeners.
Focussen op falen van het hart en de longen
Het kan handig zijn om te denken aan doodsoorzaken in termen van een "Code Blue" die in het ziekenhuis kan worden gebruikt. Wanneer iemand sterft of dreigt te sterven, zijn er een aantal codependente systemen die meestal falen. Meestal is de schuld van de mislukking van de functie van het hart en de longen.
Evoluerend ademhalingsfalen kan geleidelijk de werking van het hart en andere systemen beïnvloeden. Acute achteruitgang van de hartfunctie, zoals met een enorme hartaanval, beïnvloedt snel de bloedtoevoer naar de hersenen en kan op zijn beurt leiden tot een snelle ademhalingsinsufficiëntie. De longen kunnen ook snel worden gevuld met vocht als onderdeel van longoedeem bij hartfalen.
Bij het evalueren van de oorzaken van sterven in de slaap, kan het nuttig zijn om oorzaken te onderzoeken die invloed hebben op deze twee onderling verbonden systemen:
Hartstilstand
Er is aanzienlijk bewijs dat de hartfunctie gestresseerd kan zijn tijdens de slaap. Snelle slaap in het bijzonder (REM), in het bijzonder, kan het systeem opwaarderen met toenemende risico’s voor de ochtend. Er lijkt ook een circadiaans patroon van hartdisfunctie te zijn, met problemen die vaak laat in de nacht en in de buurt van het tijdstip van ontwaken optreden.
Hartaanvallen doen zich voor wanneer een bloedvat (of kransslagader) dat het spierweefsel voedt, wordt belemmerd en het toegediende weefsel wordt beschadigd of sterft. Deze hartinfarcten kunnen variëren van kleine gebeurtenissen die de functie enigszins compromitteren tot catastrofale blokkades die leiden tot de complete mislukking van het hart als een pomp. Als bloed niet kan worden verspreid, falen de andere systemen van het lichaam snel en komt de dood tot stand.
Het hart kan ook onregelmatigheden ervaren die van invloed zijn op het elektrische systeem. De lading die nodig is om de spieren synchroon af te vuren, kan verstoord raken. De weeën kunnen onregelmatig, te snel of te langzaam worden en de pompwerking van het hart kan worden aangetast.
Aritmieën kunnen een frequente doodsoorzaak zijn tijdens de slaap. Asystolie is een hartstilstandritme wanneer de elektrische activiteit van het hart niet kan worden gedetecteerd. Boezemfibrilleren of flutter kan de hartfunctie ondermijnen. Gelijkaardige ventriculaire ritmes, inclusief ventriculaire tachycardie, kunnen fataal worden. Hartblokken die het elektrische patroon beïnvloeden, kunnen ook leiden tot hartstoornissen en de dood.
Chronisch, congestief hartfalen (CHF) kan ook geleidelijk tot het falen van het hart leiden. Linkerzijdig hartfalen treft snel de rechterkant van het hart, wat leidt tot vochtophopingen in de longen (met kortademigheid, vooral bij het liggen) en zwelling in de voeten en benen, perifeer oedeem genoemd. Als het hart volume-overload ondervindt, kan het vermogen om bloed te circuleren ophouden.
Het is belangrijk dat het hart andere systemen kan beïnvloeden die afhankelijk zijn van het vermogen om bloed te laten circuleren. Het meest opvallende is dat een onregelmatig hartritme kan leiden tot een stolsel dat naar de hersenen reist en een beroerte veroorzaakt. Hoge bloeddruk of hypertensie kan het risico verhogen. Als een beroerte de hersenstam beïnvloedt, kan ademhalen, oogopening, spiercontrole en bewustzijn in gevaar komen. Deze beroertes kunnen dodelijk zijn en kunnen in de slaap voorkomen.
Ademhalingsstoornissen
Longen vormen een aanvulling op de functie van het hart en als een van de systemen acuut faalt, zal de andere waarschijnlijk in korte tijd volgen. Longaandoeningen zijn vaak chronisch en de effecten kunnen zich langzamer ontwikkelen. Wanneer een kritieke drempel wordt bereikt, kan de dood echter optreden.
Op het meest basale niveau zijn de longen verantwoordelijk voor de uitwisseling van zuurstof en kooldioxide met de omgeving. Wanneer ze niet goed functioneren, nemen de zuurstofniveaus af, neemt het koolstofdioxidegehalte toe en kunnen gevaarlijke veranderingen in de zuur-basebalans van het lichaam optreden.
Een acute obstructie, zoals stikken in braaksel, kan tot verstikking leiden. Hoewel het onwaarschijnlijk is, is het ook mogelijk dat een obstructieve slaapapnoe-gebeurtenis fataal is.
Ademhalingsfalen kan optreden als gevolg van chronische, degeneratieve ziekte. Dit kan het falen van de longen zelf zijn, zoals bij:
- Chronische obstructieve longziekte (COPD)
- Emfyseem
- Cystic fibrosis
- Longkanker
- Longfibrose
- Longontsteking
- Status asthmaticus
- Longembolie (stolsel in de longen)
Het is ook mogelijk voor de longen om te mislukken als gevolg van veranderingen in de spieren of het zenuwstelsel, zoals bij amyotrofische laterale sclerose (ALS of de ziekte van Lou Gehrig) of myasthenia gravis.
Er zijn zelfs aangeboren aandoeningen die het vermogen om te ademen beïnvloeden, zoals het aangeboren centrale hypoventilatiesyndroom. Plotselinge kinderdoodsyndroom (SIDS) betekent dat tijdens de slaap niet normaal wordt geademd.
Wanneer de dood langzaam nadert, is er een kenmerkend patroon van ademhalen dat optreedt. Het wordt Cheyne-Stokes-ademhaling genoemd. Het wordt vaak opgemerkt bij hartfalen, medicijngebruik door narcotica en letsel aan de hersenstam. Het kan duiden op een onmiddellijke ademhaling en de dood. Bewustzijn kan depressief worden als de getroffen persoon wegglijdt.
Andere oorzaken en de rol van slaapstoornissen overwegen
Het is mogelijk dat de slaapstilstand optreedt als gevolg van enkele andere aandoeningen, waaronder enkele slaapomstandigheden. In het bijzonder kunnen epileptische aanvallen fataal zijn. Er is een aandoening die bekend staat als plotselinge dood bij epilepsie (SUDEP) die niet volledig wordt begrepen.
Obstructieve slaapapneu kan andere medische aandoeningen verergeren die uiteindelijk fataal kunnen zijn. Deze omvatten beroertes, hartaanvallen, hartfalen en hartritmestoornissen die allemaal kunnen leiden tot een plotse dood.
Het is mogelijk om te sterven aan slaapgedrag, parasomnia’s genaamd. Slaapwandelen kan iemand in gevaarlijke situaties brengen, zoals uit de ramen vallen van de bovenste verdiepingen, van een cruiseschip, of op straat het verkeer induiken. "Pseudo-zelfmoord" beschrijft dodelijke slachtoffers bij mensen met slaapwandelen die sterven zonder bekende depressie of suïcidale gedachten.
REM slaapgedrag stoornis kan leiden tot een uitval van het bed en hoofdtrauma in de slaap. Dit kan een interne bloeding veroorzaken; een epiduraal hematoom kan snel dodelijk blijken.
Zelfs als de slaapstoornis niet onmiddellijk fataal is, zijn er aanwijzingen dat slapeloosheid het risico op zelfmoord verhoogt. Chronische slaapgebrek kan de algehele mortaliteit na jaren van slechte slaap verhogen.
Een heel woord
Om te voorkomen dat u in de nacht sterft aan een slaapstoornis, moet u rekening houden met andere symptomen (waaronder slapeloosheid en ontwaken in de vroege ochtend) of tekenen van slaapapneu (adempauzes, snurken, nocturie, bruxisme, overmatige dag slaperigheid, gemoedstoestand en cognitieve problemen, enz.). Gelukkig zijn slaapstoornissen behandelbaar. Optimaliseer uw algehele gezondheid en vergeet de belangrijke rol van een gezonde slaap niet.
