Het is misschien niet wat je moeder je heeft verteld, maar het is niet de bedoeling dat de wervelkolom recht is.
Vanwege zijn positie moet de wervelkolom druk, gewicht en kracht ontlasten van structuren die in vergelijking zwaarder en omvangrijker zijn. Een voorbeeld is uw bekken, dat een groot bot is waarin de wervelkolom wiggen.
En alsof dat niet uitdagend genoeg is, als onderdeel van zijn werk, moet de ruggengraat helpen om je hele lichaam in evenwicht te houden in zowel rust als beweging.
Deze zijn gemoduleerd en worden opgevangen door de rondingen van de wervelkolom.
Je ruggengraat is de ruggengraatstructuur
De wervelkolom bestaat uit 33 wervels. Het grootste deel van de kolom zit op en wordt daarom ondersteund door de ‘sacrale basis’.
De sacrale basis is het bovenoppervlak van het sacrumbeen, dat een driehoekig bot is dat ingeklemd zit tussen je twee heupbeenderen in de rug. Het sacrumbot buigt zich van nature een beetje naar voren, en zet het podium voor de wervelkolommen.
Onder het sacrumbeen zit je stuitbeenbeen, ook wel het staartbeen.
En terwijl je denkt dat de wervelkolom je ruggengraat is, bevindt deze zich in werkelijkheid in het middenvan je lichaam – en strekt zich uit van het centrum van je schedel door je slurf naar je sacrale basis. (Zoals hierboven kort besproken, kun je dit ook andersom begrijpen – dat wil zeggen de wervelkolom die zich uitstrekt van de sacrale basis omhoog door de stam naar je schedel.)
De wervelkolom bevat het ruggenmerg, wat een sleutelstructuur is van de centraal zenuwstelsel.
Het ruggenmerg loopt door een uitholling in het midden van de stapel ruggengraatbotten (ook bekend als wervels) die de wervelkolom vormen.
Een rechtopstaande positie van de wervelkolom – zoals wanneer u rechtop zit of staat – wordt technisch "houding" en / of "statische wervelkolom" genoemd. Het is vanuit deze rechtopstaande "houding" dat anatomen metingen doen en referenties creëren om te bepalen wat normaal en gezond is met betrekking tot je afstemming, en wat werk nodig heeft.
Curves in the Spine
De wervelkolom is verdeeld in de volgende regio’s:
- Cervical (nek), die is samengesteld uit 7 wervels,
- Thoracaal (midden en bovenrug), samengesteld uit 12 wervels
- Lumbale (lage rug), samengesteld uit 5 (en bij sommige mensen, 6) wervels
- Het sacrale (sacrumbot, dat is 1 bot gemaakt van 5 botten dat evolutionair is samengesmolten)
- Coccyx (staartbeen, bestaande uit 4 samengesmolten botten.)
Deze delen van de wervelkolom komen overeen naar je ruggengraatcurven. Over het algemeen wordt alleen over de cervicale, thoracale en lumbale curves gesproken in grote mate, vooral wanneer de communicatie wordt gegeven door artsen en fysiotherapeuten aan niet-medische mensen. Het beperken van het praten over spinale krommen naar cervicale, thoracale en lumbale is ook een gangbare praktijk in de media.
Als geheel genomen vormen de rondingen in een volwassen wervelkolom een "S" -vorm wanneer u het lichaam vanaf de zijkant bekijkt. Vanuit het zijaanzicht gaan sommige van de bochten naar voren naar de voorkant van je lichaam en andere gaan achteruit. De richting van elke curve (dat wil zeggen voorwaarts of achterwaarts) wisselt af van curve tot curve; deze afwisseling helpt je de lichaamshouding te behouden en te onderhandelen over uitdagingen voor je evenwicht.
Namen van de curves
In feite zijn de curven geclassificeerd volgens de richting waarin ze gaan wanneer ze de hele ruggengraat (lichaam) vanaf de zijkant bekijken.
De term die de nek en de lage rugcurves beschrijft, is lordose. De term voor de thoracale en sacrale krommen is kyfose. (Je hebt waarschijnlijk gehoord van kyfose als een houdingsprobleem. Maar in werkelijkheid is kyfose de algemene naam voor een soort curve, en wanneer er te veel van is, ongeacht de specifieke regio waarin het zich bevindt, wordt de term een label voor een probleem of medische diagnose De term lordose wordt op dezelfde manier gebruikt
Wordt de primaire curve genoemd, alleen de kyfotische curven (thoracaal en sacraal) zijn aanwezig als je wordt geboren, samen vormen ze één grote C-vorm. ontwikkelen naarmate u de vaardigheid krijgt om uw hoofd op te tillen (cervicale kromming) en te leren lopen (lumbale curve). Deze worden als secundaire curven beschouwd omdat u ze ontwikkelt nadat u bent geboren.
Overgangen
De overgangsgebieden tussen de wervelkrommen worden overgangen genoemd. De cervicothoracale overgang is bijvoorbeeld het gebied tussen uw 7e (en laatste) nekwervel en uw 1e thoracale wervel. De thoracolumbale overgang is het overgangsgebied tussen de thoracale wervelkolom en uw lumbale wervelkolom. Omdat de kruispunten een verandering van richting tussen de ene en de volgende bocht met zich meebrengen, zijn ze soms kwetsbaarder voor slijtage en andere soorten verwondingen.
Zoals je kunt zien, zijn wervelkolommen noodzakelijk en gecompliceerd. Om deze reden is het het beste om niet voor een rechte ruggengraat te proberen, maar eerder om manieren te zoeken om evenwicht te bereiken door alle gewrichten van je lichaam. Dit zal waarschijnlijk uw wervelkolomcurves helpen de beste houding aan te nemen voor een goede houding en een pijnvrije rug.
