Een verhoogd risico op lymfoom is in verband gebracht met reumatoïde artritis (RA). Verschillende studies hebben de twee aandoeningen met elkaar in verband gebracht, maar het is nooit helemaal duidelijk geweest of ziekteactiviteit of de behandelingen die worden gebruikt om tegen reumatoïde artritis te vechten, het verhoogde risico op lymfoom veroorzaken.
Onderzoekers zoeken antwoorden op lymfoom Risico voor reumatoïde artritis Patiënten
Lymfoom is kanker van het lymfestelsel (lymfeklieren, milt en andere organen van het immuunsysteem).
De relatie tussen een verhoogd risico op lymfoom bij patiënten met reumatoïde artritis betreft onderzoekers, artsen en patiënten. Er blijven nog onbeantwoorde vragen over:
- Zitten sommige patiënten met reumatoïde artritis een groter risico dan anderen om lymfoom te ontwikkelen?
- Zijn bepaalde medicijnen of behandelingen voor reumatoïde artritis verantwoordelijk voor het verhoogde risico op het ontwikkelen van lymfoom?
- Als het wordt veroorzaakt door behandelingen, is het dan mogelijk om het verhoogde risico op lymfoom te koppelen aan een bepaalde klasse artritisgeneesmiddelen?
Onderzoekers in Zweden voeren groot onderzoek uit
Onderzoekers in Zweden hebben tot nu toe de grootste studie uitgevoerd in een poging antwoorden op deze vragen te vinden. Onderzoekers verkregen de medische dossiers en geschiedenissen van 378 patiënten met reumatoïde artritis die tussen 1964 en 1995 een kwaadaardig lymfoom ontwikkelden.
De patiënten werden geselecteerd uit een nationaal register van 75.000 patiënten met reumatoïde artritis. De 378 patiënten met reumatoïde artritis die een kwaadaardig lymfoom hadden, werden vergeleken met 378 reumatoïde artritispatiënten die als lymfoom-vrije controles dienden.
Met behulp van statistische analyse werden de relatieve risico’s of oddsratio’s voor lymfoom beoordeeld op lage, gemiddelde of hoge ziekteactiviteit geassocieerd met reumatoïde artritis. De ziekteactiviteit was gebaseerd op de duur van de ziekte en gezwollen en gevoelige gewrichten. Kansenratio’s werden beoordeeld voor de volgende behandelingscategorieën:
- DMARD’s (disease modifying anti-reumatic drugs)
- NSAID’s (niet-steroïdale anti-inflammatoire geneesmiddelen)
- aspirine
- orale corticosteroïden
- geïnjecteerde steroïden
- cytotoxische geneesmiddelen
Geen enkele patiënt in de studie was ooit op een anti-TNF-medicijn.
Lymfoom-patiënten in de studie werden ook getest op het Epstein-Barr-virus.
Onderzoeksresultaten lymfoma
- Middelgrote reumatoïde artritis-activiteit gecorreleerd met een 8-voudige toename van het risico op lymfoom in vergelijking met de activiteit van lage reumatoïde artritis.
- Hoge reumatoïde artritisactiviteit ging gepaard met een 70-voudige toename van het lymfoomrisico.
- Verhoogd risico op lymfoom was geassocieerd met ernstige gewrichtsschade in de handen, voeten en knieën genoteerd in het medisch dossier van de patiënt in het laatste jaar voorafgaand aan de diagnose van lymfoom.
- Meer dan 70 procent van alle patiënten in de studie (lymfoom en lymfoom-vrije controles) had DMARD’s gebruikt, waaronder methotrexaat.
- Studie resultaten toonden geen verhoogd lymfoom risico verbonden met DMARD’s, NSAID’s, aspirine of steroïden.
- Het lymfoomrisico was laag bij patiënten die regelmatig steroïde-injecties in hun gewrichten kregen.
- Van de medische behandelingen die in het onderzoek zijn geanalyseerd, toonde alleen Imuran (azathioprine), dat niet langer een veelgebruikte DMARD voor reumatoïde artritis is, een verband met verhoogd lymfoomrisico.
Lymfoma-onderzoek – conclusie
Onderzoekers concludeerden dat patiënten met zeer ernstige reumatoïde artritis met langdurige, actieve ontsteking het grootste risico lopen op het ontwikkelen van lymfoom. Chronische ontsteking en niet de ontstekingsremmende behandelingen lijken verband te houden met het lymfoomrisico bij patiënten met reumatoïde artritis. Vroege, agressieve behandeling om ontstekingen onder controle te houden is uiteraard belangrijk.
