Een tibiale plafondfractuur (ook een tibiale pilonfractuur genoemd) vindt plaats aan het einde van het scheenbeen en heeft betrekking op het enkelgewricht. Zoals het geval is met tibiale plateaufracturen, treden deze verwondingen dichtbij het gewricht op en moeten worden behandeld met het kraakbeenoppervlak van het enkelgewricht in gedachten.
Tibiale plafondbreuken treden net boven het enkelgewricht op en omvatten het kritische kraakbeenoppervlak van de enkel.
De andere belangrijke factor waarmee rekening moet worden gehouden bij deze letsels, is het zachte weefsel rond het enkelgebied. Zelfs met de juiste behandeling kunnen er zowel korte als lange termijn complicaties van de functie van het enkelgewricht zijn. Mensen met een tibiale plafondbreuk lopen een hoog risico op het ontwikkelen van versnelde enkelarthritis.
Zachte weefsels rond de enkel
Omdat er kleine spieren en huid rond het enkelgewricht zijn, kunnen ernstige fracturen van het tibiale plafond problematisch zijn. Als de zachte weefsels te gezwollen en beschadigd zijn, is chirurgie mogelijk niet mogelijk via deze beschadigde weefsels. In deze gevallen kan de definitieve operatie worden uitgesteld tot de zwelling afneemt en de conditie van het zachte weefsel verbetert.
Terwijl het zachte weefsel geneest, zullen het gebroken bot- en enkelgewricht geïmmobiliseerd zijn. Dit kan worden gedaan met behulp van een cast, spalk of externe fixator. Een externe fixator is een apparaat dat chirurgisch wordt geplaatst rond de zachte weefsels die gezwollen en beschadigd zijn.
De externe fixator bevestigt het bot zowel boven als onder de breuk terwijl het zachte weefsel wordt vermeden dat genezing vereist. Het voordeel van de externe fixator is dat deze de botten onbeweeglijk vasthoudt en uw chirurg in staat stelt de genezing van de weke delen te volgen.
Behandeling van Plafond-fracturen
Zodra de zachte weefsels een definitieve behandeling mogelijk maken, zijn er verschillende opties beschikbaar voor de behandeling van tibiale plafondbreuken.
- Gieten
Gieten wordt gebruikt bij patiënten met een minimale verplaatsing van de fractuurfragmenten. Gieten kan de voorkeur genieten bij patiënten met aanzienlijk letsel aan zacht weefsel wanneer een operatie niet mogelijk is. - Externe fixatie
Externe fixators worden gebruikt voor fixatie in breuken die aanzienlijke schade aan het zachte weefsel hebben. Deze kunnen open fracturen of fracturen met zwelling omvatten waardoor uw chirurg geen incisies in het weefsel kan maken. Externe fixators kunnen tijdelijk worden gebruikt tot de weke-delenconditie verbetert of voor de uiteindelijke behandeling van de tibiale plafondfracturen. - Beperkte interne fixatie
Beperkte interne fixatie is een populaire optie geworden voor patiënten die baat zouden hebben bij een operatie, maar die last hebben van weke delen voor een operatie. In dit geval worden kleine incisies gebruikt om breukfragmenten te borgen, en deze behandeling wordt uitgebreid met het gebruik van een cast of externe fixator. Dit type behandeling overbrugt de kloof tussen de meer en minder invasieve behandelingsopties. - Interne fixatie
Interne fixatie van tibiale plafondbreuken kan uitstekend herstel van de uitlijning van fractuurfragmenten mogelijk maken. Helaas, zelfs met de botfragmenten goed in lijn, kan enkel-artritis het gevolg zijn van deze fracturen. Deze zogenaamde ‘posttraumatische artritis’ is te wijten aan de kraakbeenschade die is ontstaan ten tijde van het letsel.
- Enkel-fusie
Enkel-fusie is gereserveerd voor de meest ernstige fracturen die weinig hoop hebben op het herstellen van een functionele enkel. Het voordeel van een enkelversmelting is dat het een stabiel loopplatform kan bieden met minimale pijn.
