Scleredema is een huidaandoening waarbij de huid dikker en hardere wordt, soms met roodheid. Wat veroorzaakt scleridema is niet bekend. Het wordt vaak geassocieerd met diabetes en bij mensen met diabetes worden mannen veel vaker getroffen dan vrouwen (10: 1). Scleredema kan optreden na een virale ziekte of streptokokken keelinfectie, en in deze gevallen worden vrouwen twee keer zo vaak getroffen als mannen.
Ondanks dat het soms scleredema adultorum wordt genoemd, komt de aandoening voor bij personen van alle leeftijden en alle etnische achtergronden.
Symptomen
Wanneer scleridema optreedt, wordt het getroffen gebied van de huid verdikt en verhard. Het kan rood of donker van kleur worden en kan ruw lijken op de huid van een sinaasappel (peau d’orange genaamd). In de meeste gevallen begint scleredema op het gezicht, de nek of de bovenrug. Het kan zich uitbreiden naar de armen of borst, maar de handen en voeten worden meestal niet aangetast. Andere symptomen kunnen optreden afhankelijk van het getroffen gebied:
- gezicht – moeite met het openen van de ogen of mond
- huid over gewrichten – beperkte beweging
- tong – moeite met spreken of kauwen
Bij sommige personen heeft scleredema niet alleen invloed op de huid maar ook op andere lichaamsdelen zoals het hart, de lever, de milt, de spieren of de keel.
Diagnose
Scleredema wordt meestal vermoed op basis van het uiterlijk van de huid en de medische geschiedenis van het individu (zoals diabetes of een recente infectie).
Een huidmonster (biopsie) wordt genomen en onderzocht onder de microscoop om de diagnose te bevestigen. Een keelcultuur voor streptokokken keelinfectie wordt verkregen en bloedglucose wordt getest op diabetes. Er wordt een speciale bloedtest uitgevoerd om te controleren op bloedziekte, zoals multipel myeloom, die kan verschijnen nadat scleredema is begonnen.
Behandeling
Er zijn veel verschillende soorten medicijnen geprobeerd als behandelingen voor scleridemie, maar het is bewezen dat geen enkele medicatie de beste is. Individuen kunnen baat hebben bij corticosteroïden, cyclosporine, methotrexaat, UVA1-fototherapie of psoraleen met ultraviolet licht A. Als er een infectie aanwezig is, kunnen antibiotica nodig zijn. Als diabetes aanwezig is, moet het worden gecontroleerd met een dieet, lichaamsbeweging en medicatie. Fysiotherapie kan helpen als enige beweging van lichaamsdelen wordt beperkt.
Personen die scleredema na infectie ontwikkelen, hebben meestal een korter beloop van de ziekte, met symptomen die binnen 6 maanden tot 2 jaar verdwijnen. Personen met diabetes die scleredema ontwikkelen, hebben symptomen voor een langere periode, vaak vele jaren.
