Het mediale collaterale ligament (MCL) is een van de vier hoofdbanden die cruciaal zijn voor de stabiliteit van het kniegewricht. Een ligament is gemaakt van taai vezelig materiaal en functioneert om overmatige beweging te beheersen door de beweeglijkheid van de gewrichten te beperken. De vier belangrijkste stabiliserende ligamenten van de knie zijn de voorste en achterste kruisbanden (ACL en PCL) en de mediale en laterale collaterale ligamenten (MCL en LCL).
De MCL omspant de afstand van het uiteinde van het dijbeen tot het bovenste deel van het scheenbeen en bevindt zich aan de binnenkant van het kniegewricht. De MCL is bestand tegen verbreding van de binnenkant van het gewricht, wat kan worden beschouwd als het voorkomen van "opening" van de knie. Als de MCL volledig is gescheurd, zal het gewricht een extra 2 tot 5 graden laxiteit veroorzaken. Als andere omliggende weke delen worden beschadigd, zal de laxiteit ongeveer verdubbelen. De MCL is niet de enige terughoudendheid voor overmatige opening aan de binnenkant van de knie, maar het is de primaire terughoudendheid voor deze beweging.
MCL Tranen
Omdat de MCL niet bestand is tegen verwijding van de binnenkant van het kniegewricht, is het ligament meestal gewond wanneer de buitenkant van het kniegewricht wordt geraakt. Door deze kracht wordt de buitenkant van de knie gesp, en de binnenkant wordt breder. Wanneer de MCL te ver uitgerekt is, is hij gevoelig voor scheuren en letsel.
Dit is de blessure die wordt gezien door de actie van "knippen" in een voetbalwedstrijd.
Een letsel aan de MCL kan optreden als een geïsoleerde verwonding, of het kan onderdeel zijn van een complexe blessure aan de knie. Andere ligamenten, meestal de ACL of de meniscus, kunnen samen met een MCL-letsel worden gescheurd.
Om de mogelijkheid van een MCL-scheur te voorkomen, gebruiken sommige sporters beugels om overmatige kracht op de ligamenten te voorkomen.
Deze worden het vaakst gedragen door American football-spelers, met name lineman. Deze atleten worden vaak blootgesteld aan hoge zijwaartse krachten op het kniegewricht, een mechanisme dat tot MCL-letsel kan leiden. Het nut van deze beugels is een onderwerp van discussie, maar er is waarschijnlijk een klein voordeel in termen van het voorkomen van de kans op verwonding wanneer een beugel wordt gedragen in deze situaties.
Symptomen van MCL-tranen
Het meest voorkomende symptoom na een MCL-blessure is pijn direct boven het ligament. Zwelling kan verschijnen over het gescheurde ligament, en blauwe plekken en gegeneraliseerde gewrichtszwelling komen vaak één tot twee dagen na het letsel voor. Bij ernstigere verwondingen kunnen patiënten klagen dat de knie onstabiel aanvoelt, of het voelt alsof de knie ‘uitdeelt’ of knikt.
Symptomen van een MCL-letsel hebben de neiging om te correleren met de ernst van de verwonding. MCL-letsels worden meestal beoordeeld op een schaal van I tot III.
- Grade I MCL Tear
Dit is een onvolledige traan van de MCL. De pees is nog steeds in continuïteit en de symptomen zijn meestal minimaal. Patiënten klagen gewoonlijk over pijn met druk op de MCL en kunnen mogelijk snel terugkeren naar hun sport. De meeste atleten missen een tot twee weken speeltijd. - Grade II MCL Tear
Grade II-verwondingen worden ook beschouwd als onvolledige scheuren van de MCL. Deze patiënten kunnen klagen over instabiliteit bij pogingen om te snijden of draaien. De pijn en zwelling is belangrijker. Meestal is een periode van drie tot vier weken rust nodig.
- Grade III MCL Tear
Een Grade III-blessure is een complete scheuring van de MCL. Patiënten hebben aanzienlijke pijn en zwelling en hebben vaak moeite met het buigen van de knie. Instabiliteit of uitdelen is een veel voorkomende bevinding met MCL-scheuren klasse III. Een kniebrace of een knie-immobilisator is meestal nodig voor comfort, en genezing kan 10 tot 12 weken duren.
Eén afwijking van het mediale collaterale ligament is het Pellegrini-Stieda-teken, dat vaak wordt gezien bij chronische MCL-letsels. Deze afwijking wordt op een röntgenfoto waargenomen wanneer calciumafzettingen in de MCL worden waargenomen. Typisch is de calciumafzetting naast de bevestiging van het ligament aan het uiteinde van het dijbot.
Mensen met pijn in dit gebied hebben soms het Pellegrini-Stieda-syndroom. Behandeling van deze aandoening reageert typisch op eenvoudige stappen, hoewel in zeldzame gevallen de calciumafzetting kan worden verwijderd.
Behandeling
Behandeling van een MCL-scheur hangt af van de ernst van de verwonding. De behandeling begint altijd met het laten verdwijnen van de pijn en het beginnen met werken aan mobiliteit. Het wordt gevolgd door de knie te versterken en terug te keren naar sport en activiteiten. Versterking kan vaak nuttig zijn voor de behandeling van MCL-verwondingen. Gelukkig is chirurgie meestal niet nodig voor de behandeling van een MCL-scheur.
