Een kleine studie heeft de pijn van fibromyalgie gekoppeld aan neuropathie van de kleine zenuwvezels, wat pijnlijke schade aan een bepaald deel van een bepaalde zenuw is. Dit zou een baanbrekende studie kunnen zijn, omdat fibromyalgie eerder is gekoppeld aan zenuwstoornissen, maar niet aan werkelijke zenuwbeschadiging.
Onderzoekers onderzochten de kleine vezels in verschillende delen van het lichaam op drie verschillende manieren: sensorisch testen, pijnrespons en huidbiopsie.
Ze vergeleken hen tussen mensen met fibromyalgie, mensen met depressie en gezonde controlepersonen.
Ze bepaalden dat mensen met fibromyalgie:
- Verminderde vezelfunctie hadden die leidde tot verhoogde temperatuurgevoeligheid;
- Sensorische onregelmatigheden in de voeten, het gezicht en de handen;
- Lagere totale zenuwvezels en minder regenererende zenuwvezels in de huid;
- Minder niet-gemyeliniseerde zenuwvezelbundels in de huid, maar normale niveaus van gemyeliniseerde zenuwvezels.
Onderzoekers concludeerden dat alle drie testmethoden het idee ondersteunen van een verminderde vezelfunctie en dus een hoge kans op neuropathische pijn bij fibromyalgie.
De wetenschap begrijpen
Een korte les in neurologie nu, zodat deze bevindingen voor u logisch zijn.
Bekijk eerst de bovenstaande afbeelding. De roze vlekken zijn neuronen, de cellen die de zenuwen vormen. De slierten die ze verbinden worden axonen of vezels genoemd.
De vezels in de huid, organen en perifere zenuwen worden C-vezels of kleine vezels genoemd.
Hun taak is om sensatie te geven voor je huid en om de autonome functie te controleren – alle automatische taken die je lichaam doet, zoals het reguleren van de hartslag, ademhaling en lichaamstemperatuur. Schade aan deze zenuwen wordt perifere neuropathie genoemd.
Laten we nu kijken naar de laatste bevinding hierboven vermeld: Minder niet-gemyeliniseerde zenuwvezelbundels in de huid, maar normale niveaus van gemyeliniseerde zenuwvezels.
Stel een grote elektronische kabel voor gehalveerd. Binnenin bevat het een aantal kleinere kabels die samengebundeld en in een behuizing geplaatst zijn. Kleine vezels in je lichaam worden op dezelfde manier gebundeld als ze samen reizen, weg van zenuwcellen en naar de gebieden die ze bedienen.
Sommige van die bundels bevinden zich in een beschermend omhulsel dat myeline of een myeline-omhulsel wordt genoemd. De medische term voor een omhulde bundel is gemyeliniseerd.
Andere bundels zijn "naakt" – ze krijgen geen myeline-omhulsel. Het zijn deze naakte, niet-gemyeliniseerde bundels die volgens deze studie lijken te zijn beschadigd door fibromyalgie. Dat zou een belangrijke aanwijzing kunnen zijn voor onderzoekers als zij de redenen voor de schade proberen bloot te leggen.
Relevantie
Dit kan een uitermate belangrijke onderzoeksrichting zijn. Artsen begrijpen neuropathische pijn. Het komt vaak voor bij diabetes en als gevolg van zenuwbeschadiging. Het is een concrete verklaring voor onze pijn, die momenteel wordt geclassificeerd als "slecht begrepen" of "idiopathisch" (betekent zonder oorzaak.)
Neuropathie in ons is logisch. Het verklaart waarom medicijnen waarvan bekend is dat ze neuropathie verbeteren, zoals Lyrica (pregabaline), voor sommigen van ons werken. Het verklaart ook de aard van onze pijn en de manier waarop deze beweegt.
Het werpt ook een nieuwe vraag op: wat is schadelijk voor onze kleine vezels?
Is het ons immuunsysteem, wat zou betekenen dat fibromyalgie auto-immuun is? Ontbreken we een enzym dat helpt bij axongroei en -reparatie? Is het een probleem met cellulair metabolisme (mitochondriale disfunctie)?
Laten we hopen dat onderzoekers die vragen gaan stellen en antwoorden zoeken, want als het echt zenuwbeschadiging is – en niet alleen disfunctioneren – brengt het ons meer geloofwaardigheid met meer concrete doelen voor behandeling.
