Bloedplaatjesstoornissen hebben betrekking op een van de drie soorten bloedcellen-bloedplaatjes, die helpen bij het herstellen van beschadigde bloedvaten en stoppen met bloeden. Bloedplaatjes worden geproduceerd in het beenmerg samen met witte bloedcellen, die helpen bij het bestrijden van infecties en rode bloedcellen, die zuurstof naar weefsels vervoeren.
Bloedplaatjesstoornissen kunnen in twee grote categorieën worden geplaatst: die met betrekking tot het aantal bloedplaatjes (het normale bereik voor bloedplaatjes is 150.000 cellen tot 450.000 cellen per microliter) en die met betrekking tot de plaatjesfunctie.
Thrombocytopenie, die resulteert in een lager dan normaal aantal bloedplaatjes, kan optreden als het beenmerg niet in staat is het normale aantal bloedplaatjes te produceren of als de bloedplaatjes worden vernietigd nadat ze zijn gemaakt.
Trombocytose, wat resulteert in een hoger dan normale bloedplaatjestelling, kan een reactie zijn op een ander medisch probleem of omdat het beenmerg te veel cellen produceert. Bloedplaatjesfunctiestoornissen variëren sterk in ernst en kunnen normale bloedplaatjesaantallen of trombocytopenie hebben, afhankelijk van het type.
Normale aantallen bloedplaatjes worden niet beïnvloed door leeftijd of geslacht, zoals rode bloedcellen of hemoglobine.
Vaak voorkomende typen plaatjesaandoeningen
- Essentiële trombocytemie is een myeloproliferatieve aandoening waarbij het beenmerg te veel bloedplaatjes produceert, waardoor het risico op het ontwikkelen van bloedstolsels toeneemt.
- Immuuntrombocytopenie is een aandoening waarbij het lichaam antilichamen aanmaakt tegen zijn eigen bloedplaatjes. Het lichaam valt bloedplaatjes aan en vernietigt deze, wat vaak resulteert in ernstige trombocytopenie met en zonder bloeding. Bij kinderen is dit vaak een voorbijgaand proces, maar het is meestal een chronische aandoening bij volwassenen.
- MYH9-gerelateerde stoornissen zijn een groep stoornissen van de plaatjesfunctie. Deze aandoeningen worden overgeërfd (doorgegeven in families) en kunnen in verband worden gebracht met gehoorverlies en / of nierstoornissen.
- Neonatale alloimmune trombocytopenie (NAIT) treedt op tijdens de zwangerschap of kort na de geboorte. In deze vorm van trombocytopenie is er een discrepantie tussen de bloedplaatjes van een moeder en die van haar zich ontwikkelende kind. Antistoffen van de moeder vernietigen de bloedplaatjes van het kind, wat aanzienlijke bloedingen kan veroorzaken.
- Trombocytose (of verhoogd aantal bloedplaatjes) kan optreden na splenectomie (operatieve verwijdering van de milt), recente infectie of bloedarmoede door ijzertekort. Dit wordt reactieve of secundaire trombocytose genoemd. Dit is over het algemeen van voorbijgaande aard en verbetert met de behandeling van de primaire oorzaak.
- Congenitale megakaryocytische trombocytopenie (CAMT) is een zeldzame, aangeboren (wat betekent dat je ermee wordt geboren) een aandoening waarbij het beenmerg normaal geen bloedplaatjes kan produceren.
Symptomen van bloedplaatjesaandoeningen
De symptomen van trombocytenaandoeningen variëren even vaak als de diagnoses. Ze zijn afhankelijk van het aantal bloedplaatjes en de functie van de bloedplaatjes.
Aandoeningen met trombocytopenie of gerelateerd aan de bloedplaatjesfunctie meestal aanwezig met bloedende symptomen zoals:
- Bloedneus Bloedarmoede
- Overmatig menstrueel bloeden (menorragie)
- Langdurig bloeden na letsel of operatie
- Aandoeningen met trombocytose
hebben mogelijk geen duidelijke symptomen. Extreem hoge niveaus van bloedplaatjes kunnen leiden tot de ontwikkeling van bloedstolsels (trombi). Symptomen houden verband met de ontwikkeling van bloedstolsels. Hoofdpijn
- Visuswijzigingen
- Pijn op de borst
- Diagnose van bloedplaatjesaandoeningen
De meest gebruikelijke screeningstest voor bloedplaatjesaandoeningen is een
volledig bloedbeeld (CBC) . Deze eenvoudige bloedtest bevat informatie over alle bloedcellen, inclusief het aantal bloedplaatjes.Uw arts kan vragen dat de bloedplaatjes worden beoordeeld onder de microscoop; dit wordt een
bloeduitstrijkje genoemd. Hierdoor kan uw arts bepalen of uw bloedplaatjes de normale grootte hebben of niet. Verschillende van de overgeërfde bloedplaatjesfunctiestoornissen resulteren in bloedplaatjes die groter zijn dan normaal, wat te zien is aan de bloeduitstrijkjes. Anderen missen de belangrijkste componenten van de bloedplaatjes, de zogenaamde korrels.Bloedplaatjesfunctiestoornissen kunnen een normaal aantal bloedplaatjes hebben. Deze aandoeningen worden vaak opgewerkt vergelijkbaar met andere bloedingsaandoeningen zoals hemofilie. Screeningtests, gewoonlijk
coagulatieonderzoeken, genoemd (zoals protrombinetijd of PT en partiële tromboplastinetijd of PTT) zijn normaal. Het diagnosticeren van bloedplaatjesfunctiestoornissen kan speciale testen vereisen zoals bloedingstijd, bloedplaatjesfunctietest, bloedplaatjesaggregatietest en / of bloedplaatjeselektronenmicroscopie.
Als er zorgen zijn dat uw beenmerg niet goed functioneert, kan een
beenmergbiopsie vereist zijn als onderdeel van het opwerken. Behandeling van bloedplaatjesaandoeningen
De behandeling van trombocytenaandoeningen is ook gevarieerd en wordt bepaald door uw specifieke diagnose. Sommige trombocytenaandoeningen vereisen mogelijk geen specifieke behandeling, terwijl andere alleen behandeling behoeven tijdens acute gebeurtenissen zoals bloeden.
Bloedplaatjestransfusies
- kunnen worden gebruikt als u ernstige bloedingen heeft. Bloedplaatjestransfusies kunnen worden gebruikt voor stoornissen van de plaatjesfunctie (ongeacht het aantal bloedplaatjes) en de meeste trombocytenaandoeningen met trombocytopenie. Steroïden
- zoals prednison kunnen worden gebruikt bij immuungerelateerde stoornissen van de bloedplaatjes, zoals ITP. Intraveneus immunoglobuline (IVIG)
- wordt vaak gebruikt bij immuungerelateerde trombocytochemische aandoeningen, zoals ITP en NAIT. Aspirine
- vermindert de functie van bloedplaatjes en kan worden gebruikt om te voorkomen dat bloedstolsels worden gevormd bij essentiële trombocytose. Anti-fibrinolytische medicijnen
- zijn medicijnen die worden gebruikt om stolsels te stabiliseren, met name op de vochtige oppervlakken van de mucosa (mond, neus, baarmoeder, enz.). Deze medicijnen worden vaak gebruikt in deze aandoeningen voor bloedneuzen, bloedverlies en menorragie. Ze kunnen ook na chirurgische ingrepen worden gebruikt om bloeding te voorkomen. Het is belangrijk om met uw arts te bespreken wat de beste behandeling voor u en uw diagnose is.
Een woord van heel dichtbij
