De behandeling van zaadbalkanker kan sterk variëren, afhankelijk van het type en het stadium van de kanker. De behandeling omvat een operatie om de kankerachtige testis te verwijderen, die kan worden gevolgd door chemotherapie, bestralingstherapie of een verdere operatie om lymfeklieren te verwijderen.
Wat er gebeurt na een behandeling met een behandeling met zaaddestillatie
Nadat de behandeling is voltooid, bestaat de follow-up doorgaans uit kantoorbezoeken en bloed- en beeldvormingstests.
Het primaire doel van de follow-up is het ontdekken van een terugval van de kanker. Hoewel zaadbalkanker zelfs in vergevorderde stadia kan worden genezen, is de uitkomst waarschijnlijk beter als de kanker beperkter is.
Het secundaire doel van de follow-up is om eventuele problemen of problemen die zich als gevolg van de behandeling hebben voorgedaan, aan te pakken. Deze kunnen complicaties van chemotherapie omvatten, zoals longproblemen, zenuwbeschadiging in de handen en voeten of nierproblemen. Er kunnen onvruchtbaarheidsproblemen zijn als gevolg van een behandeling waarvoor counseling, doorverwijzing of andere interventies nodig zijn.
Overzicht van systemen en lichamelijk onderzoek
Tijdens het kantoorbezoek worden bepaalde vragen gesteld gevolgd door een lichamelijk onderzoek. Beide zijn gericht op het identificeren van symptomen of tekenen die kunnen wijzen op een herhaling van de kanker.
- Herziening van systemen: Het beoordelen van systemen is het proces waarbij specifieke vragen worden gesteld om bepaalde lichaamssystemen en symptomen te beoordelen die mogelijk verband houden met kanker of de behandeling ervan. De vragen zijn geformuleerd om vast te stellen of er nieuwe of progressieve symptomen zijn die kunnen wijzen op terugkerende kanker. Lage rugpijn kan bijvoorbeeld een teken zijn dat de kanker zich heeft verspreid naar een groep knooppunten die bekend staat als de retroperitoneale lymfeklieren, dus u kunt worden gevraagd of u lage rugpijn hebt. Testiculaire kanker kan zich uitbreiden naar de longen, wat resulteert in hoesten en kortademigheid, dus u kunt misschien vragen stellen over deze symptomen. Er kunnen ook meerdere andere vragen worden gesteld, maar bijna allemaal zijn gericht op het zoeken naar bewijs van kanker of complicaties van de behandeling ervan.
- Lichamelijk onderzoek: Het lichamelijk onderzoek is ook gericht op het zoeken naar aanwijzingen voor kanker. Meerdere systemen en gebieden worden meestal onderzocht. De buik wordt beoordeeld door palpatie (drukken en voelen met de vingers). Als de retroperitoneale lymfeklieren voldoende zijn vergroot, kunnen ze worden gevoeld als buikmassa. De longen worden beoordeeld door te luisteren met een stethoscoop die let op afwijkingen die kunnen wijzen op de longbetrokkenheid van de kanker. De resterende testis is gepalpeerd. Dit wordt voornamelijk gedaan vanwege het feit dat een tweede aanval van zaadbalkanker vaker voorkomt bij iemand die zaadbalkanker heeft gehad. Andere onderdelen van het lichamelijk onderzoek kunnen het beoordelen van zaken als het beoordelen van andere lymfkliergroepen en het luisteren naar het hart omvatten.
Laboratoriumevaluatie
Naast de beoordeling van systemen en lichamelijk onderzoek, omvat evaluatie op kantoor doorgaans ook een reeks bloedonderzoeken. Bloedonderzoek wordt voornamelijk uitgevoerd om te zoeken naar specifieke tumormarkers die verhoogd kunnen zijn als de kanker nog steeds op een andere locatie aanwezig is, zoals lymfeklieren of longen. Bloedonderzoek kan ook worden uitgevoerd om complicaties van behandeling zoals chemotherapie te beoordelen. Dit kunnen bloedonderzoeken zijn om de nier- of beenmergfunctie te bepalen, die in verschillende mate en in verschillende tijdsduur kan worden beïnvloed door chemotherapie.
Beeldvormende onderzoeken
Waarschijnlijk het meest definitieve aspect van nazorg is de uitvoering van bepaalde beeldvormende onderzoeken. Het type onderzoek en de frequentie hangen af van het stadium en de behandeling van de kanker. Een van de meest voorkomende beeldvormende onderzoeken is de thoraxfoto. Dit wordt gedaan om te kijken of er kanker in de longen is. Als kanker eerder in de longen was en werd behandeld met chemotherapie of als er zorgwekkende pulmonaire symptomen waren, zal vaak een thorax-CT-scan worden uitgevoerd in plaats van een röntgenfoto. CT-scans hebben een grotere resolutie en zijn gevoeliger, maar ze kosten meer en brengen aanzienlijk meer straling met zich mee dan een röntgenfoto. CT-scans worden meestal gedaan van de buik en het bekken om specifiek te kijken naar kankerachtige betrokkenheid van de retroperitoneale lymfeklieren.
Frequentie en duur van follow-upbeoordelingen
Hoe vaak en hoe lang follow-upbeoordelingen plaatsvinden, is een beslissing die uiteindelijk plaatsvindt tussen de patiënt en zijn kankerprofessionals. Richtlijnen van verschillende samenlevingen bevelen doorgaans bezoeken aan om de 3-12 maanden gedurende minimaal 5 jaar. Hoe vaak en hoeveel CT-scans en röntgenfoto’s worden gemaakt, is afhankelijk van het stadium, het type en de behandeling van zaadbalkanker. Het aantal CT-scans varieert meestal van 2-10 gedurende de eerste 5 jaar na de behandeling.
