De kans is groot dat u op enig moment in uw leven zuurbranden hebt gehad. In de meeste gevallen is het ongemak dat u voelt in uw bovenste borstkas vluchtig en kan het zelfs gepaard gaan met een zure smaak in uw mond, medisch aangeduid als onbezonnen water. Deze symptomen kunnen vanzelf verdwijnen of met een eenvoudig vrij verkrijgbaar medicijn.
Wanneer de symptomen chronisch worden of zich twee of meer keer per week voordoen, kunt u gastro-oesofageale refluxziekte (GERD) hebben, waarvoor mogelijk een meer formele evaluatie van klinische symptomen, laboratoriumtests en beeldvorming vereist is.
Klinische symptomen
De diagnose GERD is meestal gebaseerd op klinische symptomen. Wees niet verbaasd als uw arts u vraagt om een vragenlijst in te vullen. De vragenlijst voor gastro-oesofageale refluxziekte (GERD-Q) is een gevalideerde test die in klinische onderzoeken is aangetoond om de diagnose met een nauwkeurigheid van 89 procent te helpen maken.
De GERD-Q stelt zes eenvoudige vragen over de frequentie van symptomen en uw behoefte aan vrij verkrijgbare behandelingen zoals maagzuurremmers. Elke vraag wordt gescoord op een 0 (0 dagen per week) tot driepuntsschaal (vier tot zeven dagen per week). Scores van negen of meer komen overeen met een diagnose van GERD.
Diagnostische behandeling Trial
De volgende stap in uw evaluatie is vaak helemaal geen test. Tenzij uw symptomen aanleiding geven tot bezorgdheid over een ernstiger aandoening, is het zeer waarschijnlijk dat uw arts een behandelingsproef zal aanbevelen.
In dit geval zal uw arts u een protonpompremmer (PPI) voorschrijven die u vier tot acht weken kunt overnemen.
PPI’s werken door de zuurproductie in de maag te onderdrukken. Als uw symptomen verbeteren wanneer de zuurwaarden worden verlaagd, is dit vaak voldoende om de diagnose te bevestigen. Medicijnen in deze categorie zijn esomeprazol (Nexium), omeprazol (Prilosec), pantoprazol (Prevacid) of rabeprazol (AcipHex). Veel van deze medicijnen zijn nu zonder voorschrift verkrijgbaar.
Labs and Tests
Een veelgehoorde misvatting is dat H. pylori, een bacterie die geassocieerd is met maagzweren, ook GERD veroorzaakt. Onderzoek heeft niet aangetoond dat dit waar is en screening wordt over het algemeen niet aanbevolen. In de praktijk heeft de behandeling van H. pylori -infectie weinig effect op de symptomen van GORZ.
Dat is niet het geval voor dyspepsie. Terwijl GERD meestal beperkt is tot zuurbranden en waterbezonnen, is dyspepsie een breder klinisch syndroom. Het omvat andere gastro-intestinale symptomen zoals pijn in de bovenbuik, opgeblazen gevoel, misselijkheid en vroege verzadiging, zelfs met kleine hoeveelheden voedsel. Evaluatie voor H. pylori moet in deze gevallen overwogen worden.
Testen op H. pylori -infectie kan op drie manieren worden uitgevoerd.
- Ureum-ademtest: De test is gebaseerd op het feit dat H. pylori -bacteriën ureum afbreken in kooldioxide en ammoniak. In een laboratorium neemt u een monster ureum op, hetzij als een vloeistof of als een tablet, waaraan sporenhoeveelheden van een radioactieve koolstofisotoop zijn bevestigd. Je ademt vervolgens in een bak waarin je koolstofdioxidegehalte wordt gemeten. Als er H. pylori aanwezig is, wordt de isotoop in het monster gedetecteerd.
- Antigastoets met ontlasting: Als u besmet bent met H. pylori, zullen de eiwitten van de bacterie worden uitgescheiden in uw ontlasting. Enzym-immunoassays kunnen detecteren of u al dan niet bent geïnfecteerd door uw ontlastingsmonster te testen met antilichamen die aan die antigenen binden.
- Serologie testen: Uw immuunsysteem maakt antilichamen tegen H. pylori als u besmet bent. Helaas is het niet altijd eenvoudig om serologische resultaten te interpreteren. IgM-antilichamen in het bloed kunnen wijzen op een actieve infectie, maar IgG-antibiotica kunnen actieve of oude infecties voorstellen.
De ureumademtest en de ontlastingantigeentest zijn de geprefereerde tests voor actieve infectie. Omdat PPI’s, bismut-subsalicylaat (Pepto-Bismol) en antibiotica de nauwkeurigheid van de resultaten kunnen beïnvloeden, is het aan te bevelen deze medicijnen niet te nemen gedurende ten minste twee weken voor uw test. De laboratoriumfaciliteit geeft u instructies voor de beste voorbereiding.
Beeldvorming
Als u een diagnostisch behandelingsonderzoek hebt gefaald, wat betekent dat u nog steeds symptomen heeft, moet u mogelijk verdere evaluatie uitvoeren. Het kan zijn dat u een meer agressief geval van GORZ heeft, complicaties van GERD, of een andere oorzaak voor uw symptomen van brandend maagzuur helemaal. Op dit moment wil uw arts uw slokdarm van naderbij bekijken en bekijken hoe goed deze werkt.
Bovenste endoscopie
De meest voorkomende beeldvormende studie is een bovenste endoscopie, ook wel een esophagogastroduodenoscopy (EGD) genoemd. Het onderzoek wordt uitgevoerd onder sedatie.
Een dunne flexibele scope met een camera en lichtbron aan het uiteinde wordt in je mond gestoken en door de slokdarm naar de maag en in het bovenste deel van de twaalfvingerige darm, het eerste deel van de dunne darm, geleid. Hierdoor kan de arts, meestal een gastro-enteroloog, de binnenkant van deze organen direct visualiseren en op basis van zijn bevindingen biopsieën nemen of procedures uitvoeren waar nodig. Weefselmonsters kunnen ook worden verzameld voor H. pylori -testen.
De test is het meest nuttig bij het diagnosticeren van complicaties door te veel blootstelling aan zuur. Esophagitis (ontsteking van de slokdarm) en slokdarmafwijkingen (vernauwing van de slokdarm) kunnen zich ontwikkelen, wat leidt tot aanhoudende brandend maagzuur en andere symptomen. De slokdarm van Barrett, een aandoening die uw risico op slokdarmkanker verhoogt, is een andere, zij het minder vaak voorkomende, complicatie.
Complicaties van de bovenste endoscopie zelf zijn zeldzaam maar komen wel voor. Gelukkig gebeurt dit slechts 0,15 procent van de tijd. De meer gebruikelijke complicatie is een traan in de slokdarm maar het is waarschijnlijker dat deze optreedt wanneer een procedure, zoals slokdarmverwijding, ook wordt uitgevoerd. Andere complicaties waarmee rekening moet worden gehouden, zijn infecties van de endoscoop of bloeding die zich kunnen voordoen op biopsiesites.
Esophageal pH Monitoring en Impedance Testing
De gouden standaard voor het diagnosticeren van GERD is oesofageale pH-monitoring. Het probleem is dat het tijdrovend en onhandig kan zijn. Geen wonder dat het niet als eerstelijns diagnostisch hulpmiddel wordt gebruikt. In plaats daarvan wordt het uitgevoerd wanneer de andere hierboven genoemde onderzoeken negatief zijn en de arts moet bevestigen dat er een probleem is met zure terugvloeiing dat uw symptomen veroorzaakt.
Deze studie meet hoeveel zuur in de slokdarm terechtkomt. Het is gebaseerd op een dunne katheter met aan het ene uiteinde een pH-sensor en aan de andere kant een opnameapparaat. De katheter wordt door de neus geplaatst en in de slokdarm geleid, zodat deze boven de onderste slokdarmsfincter (LES) zit. Anatomisch scheidt de LES de slokdarm van de maag.
De katheter wordt 24 uur op zijn plaats gehouden. Het meet de pH-waarde op het LES in de loop van de tijd. Het kan ook de hoeveelheid voedsel en andere maaginhoud meten die in de slokdarm terugvloeit in wat bekend staat als impedantietests. Gedurende deze tijd wordt u gevraagd om een dagboek bij te houden van uw symptomen en voedselinname. Zodra de tijd om is, worden de gegevens verzameld van de sensor en gecorreleerd met uw dagboek.
Het zuur wordt bepaald door pH minder dan 7.0. Voor diagnostische doeleinden bevestigt een pH van minder dan 4 procent een diagnose van GERD als deze 4,3 procent of meer van de tijd optreedt. Dit is in ieder geval het geval als u geen PPI gebruikt. Als u een PPI gebruikt, wordt uw test als abnormaal beschouwd als uw pH zich in dit bereik 1,3 procent van de tijd bevindt.
Er is ook een capsuleversie van pH-bewaking, hoewel impedantietesten met deze methode geen optie is. De capsule wordt tijdens een bovenste endoscopie aan de slokdarm bevestigd en de gegevens worden draadloos verzameld. Zure niveaus worden gemeten gedurende 48 tot 96 uur. Het is niet nodig om nog een endoscopie te hebben om de capsule te verwijderen. Binnen een week valt het apparaat van de slokdarm en wordt het uitgescheiden in de ontlasting. Hoewel de test nauwkeuriger is dan de traditionele pH-test van de katheter, is deze ook invasiever en aanzienlijk duurder.
Esophageal Manometry
Uw arts kan vermoeden dat een slokdarmmotiliteitsstoornis uw maagzuur veroorzaakt. Als je eet, passeert voedsel vanuit je mond naar je maag, maar pas na een gecoördineerde reeks spierbewegingen. Spieren die de slokdarm bekleden drijven het voedsel voort in een proces dat bekend staat als peristaltiek.
De bovenste en onderste slokdarmsfincters moeten op gezette tijden ook openen en sluiten om voedsel naar voren te verplaatsen of anderszins voorkomen dat voedsel in een achterwaartse richting beweegt. Onregelmatigheden in deze bewegingen kunnen leiden tot problemen met slikken, pijn op de borst of brandend maagzuur.
Manometrie is een test die de motiliteitsfunctie beoordeelt. Een klein buisje wordt in je neus gestoken en door je slokdarm naar de maag geleid. Sensoren langs de buis detecteren hoe goed de spieren samentrekken als u slikt. Je wordt tijdens de test niet verdoofd omdat je gevraagd wordt om kleine hoeveelheden water door te slikken. Uw arts zal de coördinatie en de kracht van slokdarmspiersamentrekkingen volgen terwijl u slikt. Al met al duurt de test meestal maar 10 tot 15 minuten.
Hoewel manometrie kan helpen om GERD te diagnosticeren, is het zeer nuttig om andere motiliteitsstoornissen zoals achalasie en oesofageale spasmen te diagnosticeren.
Bariumzwaluw
Een bariumzwaluw is misschien niet de beste test om GERD te controleren, maar het kan op slokdarmvernauwingen letten, een complicatie van GERD. De studie is ook nuttig bij het identificeren van een hiatale hernia of motiliteitsstoornis van de slokdarm die kan bijdragen aan symptomen van brandend maagzuur.
De test wordt uitgevoerd door een reeks röntgenfoto’s te maken terwijl u een ondoorzichtige kleurstof, barium, drinkt. De barium lijkt op röntgenstralen donkerder dan uw botten en weefsel, waardoor het voor uw arts gemakkelijk is om de spierbeweging door de slokdarm te volgen. Anatomische afwijkingen in de slokdarm kunnen ook op deze manier worden gezien.
Differentiële diagnose
Maagzuur is meestal maar niet altijd toe te schrijven aan GERD. Zoals besproken, kan het ook verband houden met dyspepsie,H. pylori infectie en oesofagitis. Andere te overwegen aandoeningen zijn oesofageale motiliteitsstoornissen zoals achalasie en oesofageale spasmen.
In het ergste en minst waarschijnlijke scenario kan slokdarmkanker de schuld zijn. Om deze reden wordt het aanbevolen om uw arts te raadplegen als u symptomen van brandend maagzuur heeft die ernstig zijn of die meer dan twee keer per week voorkomen.
