Bloedarmoede wordt medisch gedefinieerd als een aandoening waarbij het lichaam niet over voldoende gezonde rode bloedcellen of een afname van het aantal rode bloedcellen (RBC’s) beschikt. RBC’s, ook wel erythrocyten genoemd, hebben de vorm van licht ingesprongen, afgeplatte schijven en bevatten het ijzerrijke eiwithemoglobine. Bloed krijgt zijn felrode kleur wanneer hemoglobine zuurstof in de longen opneemt.
Terwijl het bloed door het lichaam reist, geeft het hemoglobine zuurstof af aan lichaamscellen en weefsel. Bloedarmoede is een tekort aan het aantal van deze RBC’s.
Maar wat betekent dit eigenlijk? Hoe beïnvloedt bloedarmoede de premature baby en wat kan worden gedaan om het probleem te helpen oplossen?
Bloedarmoede is een veelvoorkomende aandoening die om verschillende redenen kan voorkomen. Voorafgaand aan de geboorte, draagt de bloedtoevoer van een baby extra rode bloedcellen bij om te helpen zuurstof uit het moeders bloed op te nemen via de placenta. Als een baby eenmaal is geboren en er meer zuurstof beschikbaar is, hebben deze deze extra rode bloedcellen niet langer nodig omdat ze zelfstandig beginnen te ademen. Door dit veranderingsproces stopt het lichaam tijdelijk met de productie van de extra rode bloedcellen omdat er een overmaat in het lichaam is. Het aantal RBC’s in de bloedbaan zal dan langzaam afnemen.
Wanneer het niveau te laag wordt, reageert het lichaam door de productie van nieuwe rode bloedcellen te starten.
Dit is het normale proces voor zowel voldragen als te vroeg geboren baby’s. Bij volwassenen en baby’s worden voortdurend nieuwe bloedcellen gemaakt, omdat oude slijten slijten en in het lichaam worden afgebroken. Dit proces vindt plaats in cycli. Bij te vroeg geboren baby’s is deze cyclus van rode bloedcelafbraak gewoonlijk sneller en is de productie van rode bloedcellen doorgaans langzamer, waardoor een te vroeg geboren baby gemakkelijk anemisch wordt.
Vijanden kunnen ook bloedarm worden voor of tijdens de bevalling, een verkeerde combinatie van de bloedgroepen van de baby en de moeder, de noodzaak om frequente bloedmonsters te nemen om de noodzakelijke laboratoriumtests uit te voeren of een gebrek aan rode bloedcellen om bij te blijven de snelle groeisnelheid van de preemie baby.
Een baby in de NICU wordt nauwlettend gevolgd met een bloedtest genaamd hematocriet en hemoglobine. (Ook bekend als H & H) De hematocriet meet het percentage vloeibaar bloed dat bestaat uit rode bloedcellen in het lichaam. Het normale hematocrietbereik ligt tussen 35-65 procent. De hemoglobinetest meet hoeveel hemoglobine, de zuurstofdragende component van de rode bloedcellen in het bloed is. Het normale hemoglobinebereik ligt tussen 10-17. (Milligram per deciliter) De aantallen variëren sterk, afhankelijk van de leeftijd en de gezondheid van het kind. Premature baby’s zullen ook een bloedtest laten doen die routinematig een aantal reticulocyten wordt genoemd. (Ook bekend als retic) Reticulocyten zijn nieuwe, onvolgroeide rode bloedcellen. De aanwezigheid van reticulocyten in de bloedstroom is een indicatie dat het lichaam zijn eigen rode bloedcellen begint te produceren.
Het lichaam heeft ijzer nodig om hemoglobine te maken. Als er onvoldoende ijzer beschikbaar is, is de hemoglobineproductie beperkt, wat beurtelings de productie van rode bloedcellen beïnvloedt.
Premature baby’s worden geboren met lagere ijzervoorraden in hun lichaam dan voldragen pasgeborenen. Als preemies beginnen te groeien en opnieuw rode bloedcellen gaan produceren, raken ze snel uit het ijzer dat hun lichaam heeft opgeslagen. Om lichte bloedarmoede te voorkomen of te helpen, kan de preemie dagelijks een ijzersupplement krijgen, meestal in de vorm van vloeibare druppels.
De meeste baby’s raken op een gegeven moment bloedarm tijdens het verblijf van de NICU. Sommige baby’s kunnen lage niveaus van hemoglobine tolereren zonder tekenen en symptomen te vertonen. Vijanden geboren bij een zwangerschap van 28 weken of minder wegen minder dan 1000 gram, die een infectie bestrijden of op een beademingstoestel zitten, verdragen de lage hoeveelheid rode bloedcellen mogelijk niet en hebben mogelijk een bloedtransfusie nodig.
Een bloedtransfusie kan aangewezen zijn als de baby verhoogde bloedarmoede vertoont. Tekenen en symptomen kunnen een lichte huidskleur, verminderde activiteit of te slaperig zijn, vermoeidheid bij het eten, toename van de ademhaling (tachypnea) of ademhalingsmoeilijkheden tijdens rust, een langzamere dan normale gewichtstoename. De baby kan ook een hoge rusthartslag (tachycardie) hebben of kan meer spatten van apneu en desaturatie hebben.
Transfusies worden meestal gedaan met een bloedproduct met de naam verpakte rode bloedcellen. Ingepakte rode bloedcellen bevatten een groot aantal rode bloedcellen met een lager bloedvolume. Bloed voor transfusie is kruis-gematcht om incompatibiliteit van de bloedgroep tussen de donor en de baby te voorkomen. Dit betekent dat het bloed van de baby wordt getrokken en overeenkomt met dat van een donor. In sommige ziekenhuizen is het mogelijk dat de ouders van de premature baby een directe donatie aan hun kind geven. De ouder en baby moeten compatibele bloedgroepen hebben en het bloed van de ouder moet worden getest en vrij van infectie. Nadat het bloed is verzameld, duurt het ongeveer 72 uur om het voor te bereiden op transfusie.
Een van de nieuwste behandelingen voor bloedarmoede, die nog niet veel wordt gebruikt, is het gebruik van erytropoëtine. Erytropoëtine is een van nature voorkomend hormoon in het lichaam dat de aanmaak van nieuwe rode bloedcellen stimuleert. Behandeling met erytropoëtine bestaat uit drie keer per week, en wordt gegeven met orale ijzersupplementen. Erytropoëtine wordt nog niet op grote schaal routinematig gebruikt voor de behandeling van bloedarmoede bij de premature baby.
Het is belangrijk om te onthouden dat bloedarmoede het resultaat is van een normaal proces voor alle pasgeborenen, maar is een veel voorkomende aandoening voor de premature baby. Bloedarmoede is gemakkelijk te behandelen en is gewoon een van de vele wegversperringen die een te vroeg geboren baby tijdens zijn NICU-reis zal moeten verwerken.
