Parasietprimer

Leer meer over de verschillende soorten parasieten, symptomen en de bronnen van infectie.
1. Protozoa
Protozoa, microscopische eencellige organismen, zijn de meest voorkomende parasieten in de Verenigde Staten. In tegenstelling tot andere soorten parasieten, reproduceren ze zeer snel. Ze doen dit in de darmen en kunnen reizen naar andere organen zoals de lever, longen, pancreas en het hart. Protozoa hebben een onbeperkte levensduur.

Giardia lamblia is afkomstig van besmette mensen en dieren. Het wordt overgedragen door water, vooral in de Rocky Mountains, voedsel en contact met uitwerpselen, vaak als gevolg van slechte hygiëne en handen wassen. Giardia infecteert de dunne darm. Het kan tot drie weken duren voordat de symptomen van Giardia verschijnen. Giardia kan symptoomloze darminfecties veroorzaken. Het kan ook waterige diarree, stinkende ontlasting, misselijkheid, maagkrampen, een opgeblazen gevoel, gas, lage energie en gewichtsverlies produceren. Meerdere ontlastingsmonsters zijn vaak nodig voor de diagnose.
Cryptosporidium parvum wordt vaak overgedragen door contact met menselijke uitwerpselen met infectieuze cysten, bijvoorbeeld slecht handenwassen. Cryptosporidium parvum wordt overgedragen in water. Het is de meest voorkomende watergedragen parasiet in de Verenigde Staten. Bij mensen met een gezond immuunsysteem kan het symptoomloos zijn of kunnen de symptomen zijn waterige diarree die ongeveer 10 dagen aanhoudt, misselijkheid, krampen en koorts. Bij mensen die immuungecompromitteerd zijn, kan er ernstige diarree zijn met zwakte, gewichtsverlies, wat levensbedreigend kan zijn.

Cyclospora-soorten komen vooral voor bij reizigers. Recente uitbraken zijn in verband gebracht met vervuilde waterbronnen, zoals Midden-Amerikaanse frambozen en basilicum. Het wordt overgedragen door contact met uitwerpselen. De symptomen zijn vergelijkbaar met Giardiasis. Symptomen komen en gaan en kunnen diarree, frequente waterige ontlasting, gewichtsverlies, vermoeidheid, een opgeblazen gevoel of een symptoomloze galblaasaandoening omvatten.

Entamoeba histolytica wordt door water of voedsel verspreid. Insecten kunnen de cysten dragen, zoals vliegen en kakkerlakken. Het kan tot drie maanden na infectie duren voordat de symptomen verschijnen. Het kan zich verspreiden via het spijsverteringskanaal en reizen naar andere organen. Meestal is de besmette persoon een symptoomloze drager. Het kan maagpijn, een opgeblazen gevoel en diarree veroorzaken. Als er weefselvernietiging in de dikke darm is, kan er lichte koorts zijn met bloederige diarree.
Toxoplasma gondii is een infectie die meestal afkomstig is van katten. Een andere bron van toxoplasma is onvoldoende verhit vlees. Symptomen zijn griepachtige symptomen zoals koorts, hoofdpijn, gezwollen lymfeklieren en vermoeidheid.
Trichomonas vaginalis wordt overgedragen via seksueel contact of uit besmette toiletzittingen, handdoeken of badwater. Er zijn vaak geen symptomen. Het kan vaginale afscheiding, schimmelinfecties en pijnlijk urineren bij vrouwen veroorzaken. Bij mannen kan het een vergrote prostaatklier en een urinewegontsteking veroorzaken.

2. Rondwormen en haakwormen
Dit zijn ongeegmenteerde wormen. Ze produceren eieren die moeten worden geïncubeerd in de bodem of in een andere gastheer voordat ze mogelijk infectieus worden voor mensen.

Rondworm (ascaris lumbricoides) is symptoomloos bij veel mensen. Naar schatting zijn meer dan een miljard mensen in de wereld besmet met rondworm. De bron van infectie is verontreiniging van de bodem en groenten met uitwerpselen. Volwassen rondwormen leven in de dunne darm en kunnen via de mond of neus van de geïnfecteerde persoon verlaten. Soms is er sprake van obstructie van de alvleesklier of galwegen, appendix of dunne darm. Droge hoest, koorts en slaapstoornissen kunnen voorkomen. De diagnose is door ontlastingsexamen voor eieren en bloedonderzoek.

Necator americanus (haakwormen) wordt via een ongebroken huid door blootsvoets lopen overgebracht. Haakwormen reizen in bloed en door de longen en darmen. Hookworm-infectie is meestal symptoomloos. Er kan jeuk zijn op het gebied van huidpenetratie. Er kunnen spijsverteringssymptomen zijn. De wormen hechten zich vast aan en zuigen het bloed uit het slijmvlies van de dunne darm, wat leidt tot bloedarmoede door ijzertekort, lage energie en maagzweerachtige symptomen bij ernstige infecties.
Enterobius vermicularis (pinworm) infectie is gebruikelijk in de Verenigde Staten. Het wordt overgedragen via besmet voedsel en water. De wormen leven in de darmen bij het rectum en reizen ’s nachts buiten naar de huid rond de anus. Van daaruit kan het worden overgedragen via contact met personen. Het kan symptoomloos zijn. Er is vaak jeuk rond de anus ’s nachts. Er kunnen ook ongewone symptomen zijn, zoals hyperactiviteit, problemen met het gezichtsvermogen, vaginitis en psychische stoornissen. Tape wordt ’s nachts vaak op het anale gebied aangebracht. Wanneer de tape is verwijderd, kunnen volwassen wormen worden gezien met het blote oog. Ten minste 5 tot 7 tests zijn vereist om infectie uit te sluiten.

Trichuris trichiura (zweepworm) is een dikke darmparasiet die zelden symptomen vertoont. Het wordt overgedragen door inname van de eieren in de bodem of op groenten. Symptomen van zware infectie zijn diarree, maagpijn, rectale verzakking en groeiachterstand.

Disclaimer: De informatie op deze site is uitsluitend bedoeld voor educatieve doeleinden en is geen vervanging voor advies, diagnose of behandeling door een bevoegd arts. Het is niet bedoeld om alle mogelijke voorzorgsmaatregelen, geneesmiddelinteracties, omstandigheden of bijwerkingen te dekken. U moet onmiddellijk medische hulp inroepen voor gezondheidsproblemen en uw arts raadplegen voordat u alternatieve medicijnen gaat gebruiken of een wijziging in uw regime aanbrengt.

Spoelwormen en haakwormen, vervolg

Trichinella (Trichinella spiralis) infectie is vaak te wijten aan het eten van onvoldoende verhit varkensvlees. Wormen reizen van de darmen naar de spieren van de borst, het middenrif, de kaken en de bovenarm. Symptomen zijn diarree, misselijkheid, ernstige spierpijn, zwelling van het gezicht, moeite met ademhalen of kauwen en vergrote lymfeklieren.

3. Lintwormen Lintwormen zijn plat, gesegmenteerd en gevormd als linten. Lintwormen zijn de grootste darmparasieten en kunnen tot enkele meters lang worden. Lintwormlarven zijn te vinden in onvoldoende verhit vlees of vis. Van larven ontwikkelen wormen zich in het lichaam en hechten zich vast aan de dunne darm. Het overleeft hier door voedingsstoffen te absorberen van ingenomen voedsel. Een lintworminfectie is vaak symptoomloos.

Taenia solium (varkenslintworm) infectie komt meestal voor na het eten van onvoldoende verhit varkensvlees, gerookte ham of worsten met larven. Volwassen wormen hechten zich vast aan de darmen. De symptomen zijn vergelijkbaar met een infectie met runderlintworm. Larven kunnen zich verplaatsen naar subcutaan weefsel, spieren, het centrale zenuwstelsel en / of het oog, waar zij uiteindelijk cysten vormen waaraan de geïnfecteerde persoon reageert met een ontstekingsreactie die na 4 of 5 jaar kan plaatsvinden. Het kan zich ontwikkelen tot blindheid, toevallen, neurologische gebreken en hydrocephalus (zwelling van het hoofd).
Taenia saginata (rundvlees lintworm) infectie komt het meest voor na het eten van onvoldoende verhit rundvlees met de larven. Het kan tot 25 jaar in de darmen leven en tot een lengte van acht voet groeien. Het is meestal symptoomloos, hoewel het af en toe wordt gepresenteerd als buikpijn, verlies van eetlust, gewichtsverlies en diarree. Segmenten kunnen uit de anus kruipen.

Diphyllobothrium latum (vislintworm) infectie is meestal toe te schrijven aan het eten van zoetwatervis met larven. Vislintwormen kunnen tot 15 meter lang worden. Symptomen zijn aspecifieke buiksymptomen, zoals verlies van eetlust, brandend maagzuur, diarree en misselijkheid. Vitamine B12-tekort kan ook optreden, wat leidt tot macrocytische anemie en neurologische symptomen zoals spiertrekkingen.

Clonorchis sinensis is een andere worm die wordt overgedragen door het eten van rauwe vis. De wormen leven in het gebied van de galblaas, dus complicaties kunnen zijn galbuisstoma’s, galblaasstenen en andere galblaasaandoeningen. Flu 4. Plukken

Platwormen zijn bladvormige wormen die zich hechten aan de gastheer met behulp van buikuitstulpers. Het begint meestal zijn levenscyclus als slakken, en vervolgens als larven infecteren ze vis, planten of mensen. Platwormen kunnen reizen naar longen, darmen, hart, hersenen en de lever. Eieren kunnen ontstekingen veroorzaken door giftige stoffen af te geven die de weefsels beschadigen.
Intestinal Fluke (Fasciolopsis buski)

– deze wormen leven in de dunne darm. Ze kunnen darmzweren en allergische reacties veroorzaken. Veel voorkomende symptomen zijn braken, diarree, misselijkheid en maagpijn. Intestinale botverontreiniging komt van het eten van geïnfecteerde watergroenten, zoals waterkastanjes, bamboescheuten, waterkers. Oriental Lung Fluke (Paragonimus westermani)
komt voornamelijk voor in Aziatische landen. Deze wormen kunnen de darmen binnendringen en naar de hersenen of longen reizen. Symptomen van infectie zijn onstuitbare hoestbuien en bloederig sputum. Bronnen van deze wormen zijn niet-gaar krabben en rivierkreeft. Schapenlever Fluke (Fasciola hepatica)
wordt meestal overgedragen door verse waterkers. De worm hecht zich aan de galblaas en de galwegen en veroorzaakt ontstekingen en lokaal trauma. Symptomen zijn geelzucht, koorts, hoesten, braken en buikpijn. Bloedvaten

worden overgedragen door te zwemmen in verontreinigd water. Ze graaien in de huid en migreren naar het hart, de longen, de lever of de blaas. Ze kunnen tot 30 jaar in het lichaam leven.