Hoewel orthopedische problemen bij pasgeborenen verontrustend kunnen zijn voor de ouders, kunnen de meeste worden behandeld zonder operatie als ze vroeg worden vastgesteld. Sommige komen voor tijdens de ontwikkeling van de foetus, terwijl andere tijdens de bevalling zelf plaatsvinden.
Volgens onderzoek zal ongeveer een procent van de baby’s die in de Verenigde Staten wordt geboren bij de geboorte een orthopedisch defect hebben. Geboortenletsels zijn nog zeldzamer, waarbij driekwart optreedt tijdens een vaginale stuitbevalling (waarbij het hoofd van de baby wordt afgewend van de opening van de baarmoeder). Net als bij orthopedische defecten kunnen de meeste geboorteblessures zonder chirurgie worden behandeld vanwege de buigzaamheid van de zich nog ontwikkelende botten van de baby.
Heupdysplasie
Heupdysplasie is de medische term voor een heupkom die het balgedeelte van het bovenbeenbeen (dijbeen) niet volledig bedekt. Wanneer de kogel van het heupgewricht niet goed is uitgelijnd, zal het gewricht niet normaal ontwikkelen.
Tenzij tijdig behandeld, kan heupdysplasie de mobiliteit van het kind in latere jaren ernstig beïnvloeden en kan het leiden tot de vroegtijdige ontwikkeling van heupartrose.
Gelukkig, omdat de botten van de baby zich nog ontwikkelen ten tijde van de geboorte, zorgt een vroege diagnose voor een effectievere behandeling. De diagnose wordt meestal gesteld door een eenvoudige heupkliktest uit te voeren waarbij het been van de baby wordt bewogen en gedraaid.
Heupdysplasie bij pasgeborenen behandelt meestal door de heup in de juiste positie vast te zetten met een beugel genaamd Pavlik harnas.
Als heupdysplasie wordt geïdentificeerd tijdens de latere ontwikkeling, kunnen meer invasieve behandelingen nodig zijn. Chirurgie is meestal geïndiceerd bij baby’s ouder dan een jaar.
Klauwvoet
Klauwvoet is een aangeboren afwijking waardoor de voeten naar beneden en naar binnen wijzen. Wanneer een kind met deze aandoening wordt geboren, zijn de pezen aan de binnenkant en de achterkant van de voeten te kort en trekken de voeten in een onnatuurlijke positie.
Omdat baby’s een grotere bot- en gewrichtsflexibiliteit hebben, kunnen artsen de aandoening meestal zonder operatie behandelen met een manipulatietechniek die de Ponseti-methode wordt genoemd.
Geïntroduceerd in de jaren 1990, de Ponseti-methode omvat de geleidelijke verzachting van de ligamenten, pezen en gewrichtskapsels. Na elke behandeling worden de voeten op hun plaats gehouden met een gipsverband totdat de botten en gewrichten eindelijk in de juiste stand staan (meestal binnen twee maanden). Net als bij heupdysplasie, wordt vroege behandeling geassocieerd met betere resultaten.
Metatarsus adductus
Metatarsus adductus is een veel voorkomende voetafwijking waardoor de voorste helft van de voet (de voorvoet) naar binnen draait. Bij pasgeborenen wordt de aandoening gekenmerkt door het boonvormige uiterlijk van de voet.
Gelukkig hebben de meeste baby’s die met metatarsus adductus zijn geboren, zelden een behandeling nodig waarbij meer dan 90% zelfstandig een behandeling ondergaat.
Sommige kinderen hebben echter mogelijk een verhoogd risico op ontwikkelingsheupdysplasie als de aandoening zichzelf niet volledig corrigeert. In dergelijke gevallen plaatst de abnormale positie van de voet chronische stress op het heupgewricht. Hierdoor kan de bovenkant van het dijbeen in en uit de heupkom glippen, wat leidt tot mobiliteitsproblemen en vroegtijdige artritis.
Als de diagnose vroeg is gesteld, kan uw arts u laten zien hoe u passieve manipulatieoefeningen uitvoert om de verkeerde uitlijning te corrigeren. In ernstige gevallen kan een operatie nodig zijn om de voorvoet gewrichten los te maken, gevolgd door gieten om de voet in de juiste positie te houden.
