De druk om mond tot mond te verwijderen van reanimatie was controversieel in de wereld van reanimatietraining. Het idee vond na vele jaren eindelijk zijn voeten; de American Heart Association beveelt nu hands-only CPR aan – overslaan van beademingen – voor ongetrainde hulpverleners die een slachtoffer voor zich zien instorten.
Degenen die jarenlang in traditionele reanimatie waren getraind, verzetten zich vaak tegen de verandering.
Spoedeisende hulpverleners, van de CPR gecertificeerd tot de EMT aan de ER-arts, zijn al tientallen jaren geïndoctrineerd in het ABC van spoedeisende hulp:
- Luchtweg
- Ademhaling
- Circulatie
in die volgorde.
We hebben allemaal geleerd om ervoor te zorgen dat de patiënt eerst een luchtweg had en als de patiënt niet ademde, om lucht in de patiënt te ademen met mond-op-mond. Alleen dan, als de patiënt geen pols of tekenen van circulatie had, werd ons geleerd de borst samen te drukken om bloed door het lichaam te pompen.
Dat denken was gebrekkig. Een blik op hoe het lichaam is ontworpen, illustreert waarom de traditionele benadering van CPR achterwaarts was geweest.
Waarom concentreren we ons op ademhalen?
Luchtwegen en ademhaling zijn van vitaal belang, daar is geen twijfel over mogelijk. Het bewijs zit in de hersenen. De meest basale behoeften van onze hersenen zijn gecentreerd in onze hersenstammen, en de meest fundamentele van alles is de behoefte om te ademen. Zelfs als de rest van het brein is beschadigd door ziekte of verwonding, is een van de absoluut laatste functies om te gaan, de drive om te ademen.
Zelfs de structuren die de ademhaling ondersteunen, zijn gebouwd om te worden beschermd. Zenuwen die het diafragma bewegen, een spier in de basis van de borstkas die wordt gebruikt voor ademhaling, worden helemaal bovenaan het ruggenmerg aangetroffen, zodat ze de laatste zenuwen zijn die beschadigd zijn als het ruggenmerg gewond is. Dat zijn de zenuwen die wijlen Christopher Reeve beschadigde toen hij van een paard viel en hem de rest van zijn leven op een beademing liet.
Onze focus op luchtwegen is niet misleidend; we hebben onze signalen uit het lichaam zelf gehaald. Helaas misten we een belangrijk punt. Terwijl ademen het belangrijkste item is op de takenlijst van de hersenen, is het oppompen van bloed niet eens genoeg om te onthouden. Bloed pompen is een functie van het hart, en het hart doet het zonder dat het hem verteld wordt.
Waarom het hart belangrijker is dan het brein
Onze hartspier is het enige spierweefsel in het lichaam dat geen prikkeling van buitenaf vereist. Het gebeurt automatisch. Het hart kan bloed pompen, zelfs als de hersenen proberen zich op de ademhaling te concentreren. Wanneer de hersenen het vermogen verliezen om te ademen, zal het hart nog steeds bloed pompen totdat het volledig zonder energie raakt.
Dus de hersenen houden de lucht in en uit terwijl het hart het bloed rond en in het rond houdt. Ze werken samen, maar ze zijn onafhankelijk. Als de hersenen niet meer werken, kan het hart doorgaan.
Aan de andere kant, als het hart stopt, zo ook de hersenen.
De zuurstofsnelweg
De bloedsomloop (hart en bloedvaten) en het ademhalingssysteem (longen en luchtwegen) werken samen als een toeleveringsketen, verplaatsen zuurstof naar lichaamsweefsels en verwijderen koolstofdioxide. De bloedbaan is de snelweg, met hoofdslagaders en een netwerk van zijstraten, allemaal met eenrichtingsverkeer.
De longen zijn als een gigantisch laadperron waar zuurstof wordt afgezet en koolstofdioxide wordt opgevangen.
Stel je een vrachtwagen voor op een snelweg. Het doel van die truck is om altijd vol en onderweg te zijn. Het verplaatsen van lading is zijn manier om geld te verdienen.
Hij is zojuist met een lading zuurstof op weg gegaan naar een aantal fabrieken die het nodig hebben als brandstof. Hij rijdt door het grootste knooppunt in het hele systeem – het hart – en neemt vervolgens de aorta-snelweg. Net voorbij de tolweg neemt hij de uitgang van de halsslagader naar de hersenen. Zodra hij daar aankomt, zal hij een klein beetje van zijn zuurstof afgeven – wat de hersencellen ook nodig hebben – en de vuilnis ophalen: koolstofdioxide.
Nu gaat hij terug naar het dok met een vrachtwagenlading deels met zuurstof en deels met koolstofdioxide. Hij is nog steeds geladen, alleen de mix van zijn lading is een beetje anders. Wanneer hij bij het dok komt, zal hij koolstofdioxide afgeven en meer zuurstof opnemen voor nog een rondreis.
De longen hebben ademgehaald, koolstofdioxide afgevoerd en verse zuurstof binnengebracht. Het laadperron is klaar voor terugkeer van de trucker. Als er een probleem is in het laadperron (de longen hebben om wat voor reden dan ook geen adem gehad), kan hij nog een keer verder met de lading die hij al heeft. De kleine vrachtwagen vervoert genoeg zuurstof voor een paar bezorgreizen.
Tragedie slaat toe
Af en toe is er een ongeluk op het knooppunt en stopt het hele systeem. De body-versie van bumper-tot-bumper, stilstand verkeer staat bekend als hartstilstand.
Als dat gebeurt, is het belangrijkste om verkeer weer in beweging te krijgen (bloed pompen). Het laaddok aanvullen (inademen) helpt niet omdat de vrachtwagens er niet kunnen komen om de zuurstof toch op te halen (bloed beweegt niet). Vergeet niet dat de vrachtwagens voldoende zuurstof hebben om twee of drie keer te leveren, om nog maar te zwijgen van verschillende vrachtwagens (rode bloedcellen en andere bloedproducten) op de aorta-snelweg (en andere grote bloedvaten) die zelfs geen kans hebben gehad zuurstof af te geven helemaal nog niet. Het enige wat u hoeft te doen is hen in beweging te krijgen.
Bottom Line: Push Hard, Push Fast
Het transportsysteem van het lichaam is het belangrijkste. Het is niet ingewikkeld – niet zo ingewikkeld als het brein is, hoe dan ook – maar het is van vitaal belang om de andere delen aan het werk te houden. Er zijn een paar pompen nodig om het bloed in beweging te krijgen. Het stoppen van borstcompressies om mond-op-mond-interrupts te doen vloeien.
Onderzoek heeft duidelijk een voordeel aangetoond voor borstcompressies zonder mond-op-mondreclame. Zelfs als het tegen je zin in gaat als een zilte oude paramedicus die leerde hoe je reanimatie moest uitvoeren met beademing, is er geen manier om de wetenschap te negeren. Focussen op het oppompen van bloed tijdens reanimatie, in plaats van op bewegende lucht, heeft veel zin.
Ewy, GA, et al. "Cardiocerebrale reanimatie voor hartstilstand." Am J Med. Jan 2006.
SOS-KANTO Study Group. "Cardiopulmonaire reanimatie door omstanders met alleen borstcompressie (SOS-KANTO): een observationele studie." The Lancet. 17 maart 2007.
