Bloedvrije chirurgie en bloedconservering

Voorbereiding

Herstel

Plastische chirurgie

Bloedbehoud is een groep technieken die wordt gebruikt om de noodzaak van bloedgebruik tijdens de behandeling van een gezondheidstoestand tot een minimum te beperken. Voor personen die bloedloze chirurgie wensen, wat een chirurgische procedure is waarbij geen bloedproducten worden gebruikt die de patiënt niet gebruiken, is bloedbehoud essentieel.

Veel technieken voor bloedbehoud zijn geschikt voor iedereen die de mogelijkheid van een bloedtransfusie tijdens of na hun operatie wil minimaliseren.

Waarom bloedconservering begint in een lab

Gedoneerd bloed is een kostbare hulpbron. Elke dag is het systeem afhankelijk van de vrijgevigheid van mensen die bereid zijn om zowel hun tijd als hun bloed te doneren om anderen te helpen. Het minimaliseren van de verspilling van bloed is gewoon logisch en het begint met het verzamelen en verwerken van het bloed.

In sommige opzichten zijn bloedbehoudtechnieken op bloedbankniveau gewoon logisch: gebruik bloed voordat het vervalt, zodat het niet weggegooid hoeft te worden, de behandeling van bloed verbetert, zodat er geen reden is om het weg te gooien, en, behandel bloed in het algemeen als de kostbare bron die het is.

Door donorbloed te beschermen, hebben we meer kans op voldoende bloed wanneer een individu (of veel individuen) behoefte hebben aan een kleine of zelfs massale transfusie.

Redenen Patiënten kiezen voor bloedconservering en bloedeloze chirurgie

Er zijn veel redenen waarom een persoon ervoor kiest om geen bloed of bloedproducten van een donor te accepteren, en er zijn nog meer redenen waarom het conserveren van bloed vanuit praktisch oogpunt slim is.

Het is heel redelijk om een transfusie te vermijden wanneer mogelijk, omdat er risico’s zijn, ongeacht het type bloedproduct dat wordt gegeven.

Bloedbehoud op het niveau van de gezondheidszorg kent vele vormen en de redenen voor het vermijden van bloed variëren van persoon tot persoon. Enkele veel voorkomende redenen zijn:

Religie: Sommige religies, waaronder Jehovah’s Getuigen, verbieden of ontmoedigen bloedtransfusies.

Risico’s van transfusie vermijden:Ongeveer 1 op de 2.000 patiënten die een transfusie krijgen, ontwikkelt een bacteriële infectie van die transfusie, en 1 op de 100 patiënten krijgt koorts als reactie op een transfusie. Hoewel het zelden voorkomt, zullen naar schatting 1 op de 600.000 getransfundeerde patiënten sterven aan hun transfusie, meestal na een levensbedreigende allergische reactie die anafylaxie wordt genoemd. De overgrote meerderheid van mensen met een transfusie heeft geen complicaties van de procedure.
Zorgen over infectieziekten: Terwijl de bloedtoevoer in de Verenigde Staten buitengewoon veilig is, zijn er in het verleden personen geweest die met een bloedtransfusie besmet waren met hepatitis en zelfs HIV. Ernstige infecties veroorzaakt door een transfusie zijn uiterst zeldzaam. Veel landen hebben een even veilige bloedtoevoer, maar er zijn ook veel landen die geen adequate kwaliteitscontroles hebben om infectie te voorkomen.
Vorige transfusiereactie: Personen die in het verleden een ernstige transfusiereactie hebben gehad na de toediening van bloed, kunnen mogelijk geen transfusies verdragen, hoe wanhopig ze ook nodig zijn. Als anafylaxie, een levensbedreigende allergische reactie, optreedt als gevolg van een bloedtransfusie, kan de patiënt worden geadviseerd om in de toekomst geen transfusie te accepteren.

Personen die het meest waarschijnlijk een transfusie nodig hebben tijdens een operatie

Bepaalde soorten verwondingen, medische aandoeningen en medicijnen kunnen de kans vergroten dat een patiënt een transfusie nodig heeft tijdens of na een chirurgische ingreep. Veel soorten chirurgie veroorzaken een minimaal bloedverlies, maar van andere soorten is bekend dat ze vaak een transfusie vereisen.

Oudere leeftijd: De oudere volwassene heeft meer behoefte aan een transfusie dan een jongere patiënt.
Bloedarmoede: De patiënt met een verlaagd aantal rode bloedcellen, ongeacht de reden, heeft meer kans op een transfusie tijdens of na de operatie.
Patiënten die bloedverdunners gebruiken: Deze medicijnen voorkomen bloedstolsels maar leiden ook tot grotere bloedingen tijdens operaties. Ze worden vaak gestopt voorafgaand aan een geplande operatie.

Terugkeren naar de OK: Patiënten die na een recente procedure een tweede operatie ondergaan om complicaties te corrigeren.
Spoedoperatie: Een operatie die niet gepland en onverwacht is, wordt meestal alleen uitgevoerd voor een levensbedreigende ziekte. Ernstig ziek zijn verhoogt het algehele risiconiveau van een operatie en het risico op bloedingen.
Ernstige of meerdere medische aandoeningen naast de reden voor een operatie.
Openhartchirurgie waarvoor het gebruik van de bypass-hart-longmachine is vereist.
Kanker: Sommige soorten kanker kunnen het vermogen van het lichaam om rode bloedcellen te produceren verminderen, terwijl andere het vermogen van het lichaam om stollingsfactoren in de lever te veroorzaken verminderen, waardoor bloed kan stollen tijdens het bloeden.
Trauma-operatie: Verwondingen veroorzaakt door een aanzienlijke impact, zoals een ernstig auto-ongeluk, resulteren meestal in meer bloedingen dan andere soorten verwondingen.
Patiënten met een stollingsstoornis

Hoe bloedconservering en bloedeloze chirurgie kiezen

Vertel uw arts. Als u hebt besloten een transfusie te vermijden of te weigeren tijdens een operatie, moet u uw chirurg en chirurgisch team zo vroeg mogelijk op de hoogte stellen, bij voorkeur wanneer eerst de mogelijkheid van een operatie wordt besproken. Als uw chirurg niet in staat is om een bloedeloze operatie uit te voeren, vraag dan om een verwijzing naar iemand die het kan.
Vind uw ziekenhuis. Niet alle ziekenhuizen bieden een volledig programma voor bloedbescherming of bloedeloze operaties. Hoewel veel van de technieken die worden gebruikt om de mogelijkheid van transfusie te minimaliseren mogelijk zijn bij de meeste faciliteiten, zijn bloedloze operatietechnieken niet overal beschikbaar. Een levertransplantatie is bijvoorbeeld beschikbaar in veel grote ziekenhuizen in het hele land, maar heel weinig ziekenhuizen zijn in staat om een bloedeloze levertransplantatie uit te voeren.
Documenteer uw wensen. Zodra u het ziekenhuis waar u geopereerd zult worden, identificeert, moet u het papierwerk invullen dat uw wensen documenteert als u ervoor kiest om alle bloedproducten in het ziekenhuis te weigeren. Dit formulier is een soort geavanceerde richtlijn. Houd er rekening mee dat de patiënt het recht heeft om alle soorten behandeling te weigeren, niet alleen de toediening van bloed.
Meld u vroeg aan. Het kost tijd om een bloedeloze operatie te plannen. Iets eenvoudigs als het behandelen van bloedarmoede met ijzertekort als voorbereiding op een operatie kan 6 tot 12 weken duren, als de aandoening niet ernstig is. Zodra de bloedarmoede is behandeld, kan het nodig zijn dat een patiënt extra weken nodig heeft om bloed te laten afnemen en opslaan voor hun mogelijke toekomstige transfusie. Dit wordt autologe bloedtransfusie genoemd. Eindelijk, als genoeg bloed is opgeslagen, heeft het lichaam tijd nodig om te herstellen en bloedopslagplaatsen te herbouwen.

Bepaal als er een bloedloze chirurgische coördinator is in de faciliteit waar u een operatie zult ondergaan. Deze persoon kan helpen bij het plannen van de zorg die nodig is tijdens de hele operatie-ervaring.

Bloedbehoud vóór chirurgie

Planning is essentieel voorafgaand aan een bloedeloze operatie. Om een patiënt een operatie zonder bloed te laten verdragen, moeten deze voorafgaand aan de procedure in de best mogelijke fysieke conditie zijn. Dit betekent gezond bloed hebben, zodat het lichaam bloedverlies tijdens operaties beter kan verdragen.

Dit proces begint met het testen van het bloed van de patiënt zodat de kwaliteit van het bloed indien nodig kan worden verbeterd en onnodig bloedverlies kan worden voorkomen. Als wordt vastgesteld dat de patiënt bloedarm is, wat betekent dat hij te weinig rode bloedcellen heeft, moet de oorzaak van die bloedarmoede worden bepaald en moet de aandoening zo mogelijk worden gecorrigeerd. Dat kan dieetveranderingen en supplementen of toekomstige medische testen betekenen. De ontlasting kan op bloed worden getest om er zeker van te zijn dat er geen bloed verloren gaat in het spijsverteringskanaal. Vrouwen met ernstige menstruatiebloedingen kunnen doorverwezen worden naar een specialist die kan helpen bloedverlies te verminderen met medicatie of indien nodig een procedure.

Wanneer bloed wordt afgenomen voor laboratoriumtests, worden vaak kleinere hoeveelheden dan normaal getrokken, soms met behulp van testbenodigdheden en apparatuur die doorgaans zijn bedoeld voor kleine kinderen. Een pasgeborene kan niet toestaan dat grote hoeveelheden bloed regelmatig worden afgenomen, dus de tests zijn ontworpen om veel kleinere hoeveelheden bloed te gebruiken dan die voor volwassenen.

Als er tijdens de operatie waarschijnlijk bloed nodig is, kan de patiënt zijn eigen bloed "doneren", dat vervolgens wordt opgeslagen zodat het later beschikbaar is tijdens de operatie van de patiënt. Patiënten die zich zorgen maken over de risico’s van transfusie maar geen bezwaar hebben tegen een transfusie in het algemeen, kunnen familieleden ook hun bloed geven voor de toekomstige procedure.

In sommige gevallen wordt er medicatie gegeven om de hoeveelheid rode bloedcellen te verhogen voorafgaand aan de procedure. Deze medicijnen, waaronder erytropoëtine, kunnen erg duur zijn en zijn meestal gereserveerd voor patiënten met bloedarmoede die niet reageren op andere soorten behandelingen.

Bloedbehoud tijdens chirurgie

Een chirurg die goed bekend is met bloedeloze operaties en ervaren is in het gebruik van bloedconserveringstechnieken die vóór, tijdens en na de operatie worden gebruikt, is het belangrijkste onderdeel van een succesvolle bloedeloze operatie. Kleine veranderingen in chirurgische technieken kunnen knappe beloningen in termen van bloedverlies betalen. Bijvoorbeeld, het snijden van weefsel met een scalpel leidt tot bloeden, dus waar mogelijk wordt een elektrisch brandijzer, dat snijdt, maar ook hitte gebruikt om het bloeden te stoppen, vaak gebruikt.

Robotische procedures:Veel operaties kunnen worden uitgevoerd met behulp van robottechnologie, waardoor de verwachte bloeding tijdens de operatie kan afnemen.
Minimaal invasieve technieken:Laparoscopische chirurgie gebruikt meerdere zeer kleine incisies om een procedure uit te voeren in plaats van de enkele grote incisie die traditioneel is gebruikt. Deze nieuwere maar nu gebruikelijke techniek reduceert typisch drastisch bloedverlies ten opzichte van de oudere "open" techniek.
Cell saver: Dit is een apparaat waarmee de chirurg bloed kan verzamelen dat tijdens de operatie is verloren van de operatieplaats. Nadat het is verzameld, wordt het behandeld met bloedverdunners om stolling te voorkomen en, indien nodig, kan het bloed als een transfusie aan de patiënt worden teruggegeven.
Handhaving van de temperatuur van de patiënt: Veel operatiekamers zijn behoorlijk koel en door de kamertemperatuur en stilstand tijdens de operatie, daalt de lichaamstemperatuur van de patiënt vaak tijdens de operatie. Deze daling van de lichaamstemperatuur kan leiden tot een verhoogde bloeding, dus er worden pogingen ondernomen om de temperatuur van de patiënt op een normaal niveau te houden.
De positionering van de patiënt: De manier waarop de patiënt op de tafel in de operatiekamer wordt geplaatst, kan invloed hebben op de hoeveelheid bloedverlies. De ideale positie varieert afhankelijk van de operatie die wordt uitgevoerd.
Medicijnen om bloedingen te verminderen: Er zijn medicijnen die kunnen worden gegeven om bloedingen te voorkomen en te verminderen, zoals tranexaminezuur. Medicijnen die het bloeden verhogen, worden ook vermeden.
Behandeling van de incisie: Om bloedingen op de plaats van operatie te verminderen, kunnen weefselkleefstoffen op een incisie worden aangebracht als poeder of vloeistof. De kleefstoffen bevorderen het bloed op de plaats om te stollen en om het bloeden sneller te stoppen.

Bloedbesparing na chirurgie

Noodzakelijkerwijs is de tolerantie voor een laag hemoglobinegehalte (verminderd aantal rode bloedcellen) vereist na een bloedeloze operatie. Dat betekent niet dat bloedingen worden genegeerd en onbehandeld als er na de procedure bloedt, maar dit betekent wel dat de typische reactie op bloedverlies anders kan zijn.

Bloedingen worden agressief behandeld in een poging om bloedverlies te voorkomen. Een incisie die na een operatie blijft bloeden, kan bijvoorbeeld snel worden behandeld met weefselkleefstoffen om stolling aan te moedigen, terwijl druk wordt gehouden over de incisie om bloedingen te verminderen en nauwlettend in de gaten wordt gehouden voor aanwijzingen dat de patiënt terug moet naar de OK om te bepalen waar de er komt bloed uit.

De risico’s van bloedeloze chirurgie

Bloedbehoud kent weinig risico’s, omdat het er alleen om gaat de hoeveelheid bloed te verminderen die wordt gebruikt tijdens de behandeling van de patiënt. Bloedvrije operaties hebben echter absoluut risico’s, waarvan er veel voorkomen bij mensen met bloedarmoede.

Personen die bloedarmoede hebben, bloedarmoede tijdens een operatie of een andere oorzaak, kunnen de symptomen van bloedarmoede voelen: zwakte, vermoeidheid, hoofdpijn en intolerantie voor inspanning. Wanneer het niveau laag genoeg is dat het gewoonlijk zou worden behandeld met een transfusie, zal genezing langzamer optreden dan bij een persoon met gezondere niveaus. In ernstige gevallen van bloedarmoede, zoals de dramatisch verlaagde niveaus van rode bloedcellen die worden gezien wanneer een patiënt ernstige bloedingen heeft, is het risico op overlijden heel reëel. Gelukkig blijft het risico op overlijden laag voor de meeste bloedloze patiënten in de chirurgie.

Enkele woorden over bloedconservering en bloedeloze chirurgie

Het is waarschijnlijk dat sommige technieken die worden gebruikt om de noodzaak van transfusie te voorkomen die speciaal zijn samengesteld voor patiënten die vastbesloten zijn om tijdens de operatie geen bloedtransfusie te hebben, gebruikelijker worden voor alle patiënten anticiperen op een operatie. Dit komt omdat deze technieken (meestal) eenvoudig kunnen worden geïmplementeerd en het algehele risico van de patiënt kan verminderen als transfusie kan worden voorkomen.