Wat is een stressfractuur?
Een stressfractuur is over het algemeen het gevolg van overmatig gebruik of herhaald trauma aan een bot. Ook bekend als "vermoeidheidsfracturen", treedt een stressfractuur op wanneer spieren vermoeid raken of overbelast raken en niet langer de stress en shock van herhaalde impact kunnen absorberen. Wanneer vermoeid, verplaatsen de spieren die spanning naar het nabijgelegen bot en het resultaat is een kleine barst of breuk in het bot.
De meest voorkomende stressfracturen zijn:
- Stressfractuur van de voet
- Stressfractuur van het onderbeen
Stressfracturen in de botten van de voet worden meestal veroorzaakt door overtraining of overmatig gebruik. Ze kunnen ook worden veroorzaakt door herhaaldelijk beuken of stoten op een hard oppervlak, zoals rennen of springen op beton. Het te snel verhogen van de tijd, het type of de intensiteit van de oefening is een andere veelvoorkomende oorzaak van stressfracturen aan de voeten en het onderbeen. Hardlopen in oude, versleten schoenen kan ook leiden tot stressfracturen.
Vrouwen lijken een groter risico te lopen op fracturen van voetstress dan mannen. Dit kan te maken hebben met een aandoening die "de triatleet van de vrouwelijke atleet" wordt genoemd en die een combinatie is van slechte voeding, eetstoornissen en amenorroe (niet-frequente menstruatiecyclus), die vrouwen vatbaar maken voor vroege osteoporose (dunner worden van de botten). Het resultaat van dit type verminderde botdichtheid is een verhoging van het risico op stressfracturen.
Krachtige sporten zoals hardlopen, gymnastiek en volleybal kunnen het risico op stressfracturen vergroten. In al deze sporten veroorzaakt de repetitieve stress van de voetaanslag op een hard oppervlak trauma en spiervermoeidheid. Zonder de juiste schoenen, goede spierkracht of voldoende rust tussen trainingen, kan een atleet een stressfractuur ontwikkelen.
Risicofactoren voor recidiverende stressfracturen
Onderzoekers hebben verschillende factoren geïdentificeerd die sporters vatbaar kunnen maken voor meerdere stressfracturen van de onderste ledematen. Deze factoren omvatten het volgende:
- Een hoge longitudinale boog van de voet.
- Ongelijkheid op voetstuk.
- Overmatige varus op de voorvoet (naar binnen draaien).
- Amenorroe of menstruele onregelmatigheden bij vrouwelijke atleten.
- Hoge wekelijkse trainingsafstand in hardlopers.
Stressfractuurdiagnose
Stressfracturen zijn mogelijk moeilijk te diagnosticeren omdat de symptomen vaak vaag en traag verschijnen. Een gegeneraliseerde pijn of gevoeligheid over het bot in het gebied van de stressfractuur kan in eerste instantie worden gediagnosticeerd als spierbeschadiging of spierbelasting. Stressfracturen van het onderbeen van de tibia) worden vaak verkeerd gediagnosticeerd als shin-splints in de vroege stadia.
Om een stressfractuur te diagnosticeren, zal een arts een volledige anamnese en lichamelijk onderzoek uitvoeren. Het is belangrijk voor sporters om hun trainingsgeschiedenis uit te leggen, inclusief het type oefening, en hoeveel en hoe vaak ze trainen.
Röntgenfoto’s onthullen mogelijk geen stressfractuur, maar zijn nuttig bij het aantonen van botremodellering nabij de stressfractuur. Een MRI- of botscan is beter in staat om een stressfractuur te vertonen, maar wordt meestal alleen besteld als de behandeling de symptomen van een stressfractuur niet vermindert.
Stressbreukbehandeling
De beste behandeling voor een stressfractuur is rust. Een breuk nemen van een high-impact oefeningsroutine, zoals hardlopen, en enkele oefeningen met weinig impact doen, zoals fietsen of zwemmen, kan enkele weken helpen het gebroken bot te genezen. Als een atleet door pijn duwt en traint met een stressfractuur, kan de breuk groter worden of een chronische blessure worden die misschien nooit goed geneest.
Na rust zijn de aanbevelingen voor een typische stressfractuurbehandeling:
- IJs de blessure.
- Vervang versleten schoenen.
- Keert geleidelijk terug naar sport.
- Voer revalidatieoefeningen uit.
Stressfracturen voorkomen
Het volgende advies kan u in de eerste plaats beschermen tegen het ontwikkelen van stressfracturen:
- Volg de 10-percentageregel. Vorder langzaam in elke sport en verhoog geleidelijk aan tijd en intensiteit, loop kilometers of inspanningen.
- Eet goed en neem calciumrijke voedingsmiddelen in uw dieet op, vooral als u een vrouwelijke atleet bent.
- Draag geschikte voetkleding en vervang schoenen wanneer nodig.
- Als de pijn of zwelling begint, stop de activiteit dan onmiddellijk en rust een paar dagen uit.
- Raadpleeg uw arts als blijvende pijn aanhoudt.
Elke voetpijn die langer dan een week aanhoudt, moet door een arts worden gezien voor een grondige evaluatie en diagnose.
