"Verpleegkundige" is een algemene term voor vele soorten medische zorgverantwoordelijkheden. Verpleegkundigen vervullen uiteenlopende taken en zijn te vinden in vrijwel elke medische omgeving, van artsenpraktijk tot ziekenhuizen tot verpleeghuizen en anderen.
Onderscheid wordt gemaakt tussen de verschillende soorten verpleegkundigen op basis van hun opleiding en hun focus. Alle werken met patiënten en hun verantwoordelijkheden zijn meestal gebaseerd op de hoeveelheid onderwijs die zij hebben.
Verschillende soorten verpleegkundigen
LPN’s – gelicentieerde praktische verpleegkundigen, ook wel LVN’s genoemd – Licenced Vocational Nurses:LPN’s en LVN’s studeren een extra jaar na de middelbare school en krijgen een vergunning van de staat waarin ze werken. Patiënten zullen LPNs tegenkomen die medische geschiedenis, opname symptomen, wegen en meten, zelfs injecties geven. LPN’s worden vaak gecontroleerd door RN’s maar kunnen direct worden gecontroleerd door artsen.
RN’s – Geregistreerde verpleegkundigen:Geregistreerde verpleegkundigen kunnen een tweejarige associate degree behalen of hebben een vierjarige bachelordiploma (BSRN) behaald. Ze moeten vervolgens een nationaal examen halen voordat ze een licentie krijgen. Hun verantwoordelijkheden zijn breder omdat ze meer diepgaand zijn opgeleid.
Patiënten kunnen vinden dat RN’s helpen met de meer medische aspecten van hun zorg, zoals het toedienen van sommige behandelingen, hen helpen hun behandelplannen te beheren, zelfs medische informatie of preventiestrategieën aan hen uitleggen, of de zorg coördineren met hun familie.
RN’s kunnen ervoor kiezen hun studie en loopbaan verder te ontwikkelen in meer gespecialiseerde gebieden. Ze kunnen CRNA’s (gecertificeerde geregistreerde anesthesiemedewerkers) worden of zich specialiseren in gebieden zoals cardiologie, oncologie, kindergeneeskunde of zelfs forensisch onderzoek. Ze kunnen ook besluiten om NP’s te worden.
NP’s – Nurse Practitioners:Nurse Practitioners, ook wel "Advanced Practice Nurses (ANP) genoemd, zijn meestal de meest opgeleide verpleegsters.
Naast hun bachelordiploma’s in verpleegkunde, verdienen ze ook een masterdiploma, vaak gespecialiseerd zoals hierboven beschreven. (Opmerking: sommige van de vroegste NP’s hebben niet per se een gevorderd diploma.) Afhankelijk van de staat waarin ze wonen en werken, zijn ze misschien "grandfathered" geweest toen de licentie voor het eerst werd geïmplementeerd.)
Verschillen tussen RN’s en NP’s
Het grote verschil tussen RN’s en NP’s is de mate van autonomie die een NP wordt verleend. Hoewel NP’s onder auspiciën van een arts moeten werken, kunnen NP’s in veel staten patiënten diagnosticeren en behandelen op een onafhankelijke locatie, zonder de constante waakzaamheid van een arts. Wanneer zij de diagnose- en behandelingsbeslissers zijn in de plaats van de arts, worden zij arts-extenders genoemd, kunnen ze voorschriften schrijven, medische tests uitvoeren, kortom ze bieden basiszorg aan patien ts die veel last hebben van verkoudheden of griep of huiduitslag, of onderhoudsonderhoud bieden voor diabetes of hart- en vaatziekten, waardoor meer geschoolde artsen zich kunnen concentreren op meer problematische ziekten en aandoeningen.
Er zijn meningsverschillen over de vraag of NP’s al dan niet een licentie moeten hebben om veel van de functies uit te voeren die ze wel uitvoeren. Veel mensen zullen je vertellen dat een toename van het aantal NP’s zal helpen om de in afwachting van de primaire zorgcrisis in de Verenigde Staten op te lossen.
De American Medical Association beweert dat NP’s te veel autonomie hebben en problemen kunnen veroorzaken voor patiënten die een hoger kennisniveau nodig hebben. NP’s zullen terug debatteren dat ze getraind zijn en het instinct hebben verbeterd om te weten wanneer een patiënt moet worden doorverwezen naar een arts of een specialist.
Wat ons patiënten betreft, weten de verschillen tussen verpleegkundigen ons beter wie ons het beste advies en de beste service kan bieden voor de medische problemen die we ervaren.
