Dressler-syndroom is de oude naam voor wat nu formeel ‘post-cardiaal letselsyndroom’ wordt genoemd. De meeste artsen gebruiken nog steeds de oude naam, omdat het gemakkelijker te zeggen is.
Het syndroom van Dressler is een soort pericarditis of een ontsteking van de pericardiale zak. De pericardiale zak is een zakachtige weefsellaag die het hart omgeeft, die een kleine hoeveelheid vloeistof bevat die zorgt voor smering van de beweging van het hart.
Wanneer een persoon pericarditis ontwikkelt, raakt zijn pericardiale zak ontstoken en hoopt zich overmatig vocht daarin op (een aandoening die een pericardiale effusie wordt genoemd). Dresslersyndroom is over het algemeen net als elke andere vorm van pericarditis. De reden dat het een speciale naam krijgt, is vanwege het stereotype patroon van voorkomen – het komt namelijk meerdere weken voor na een bepaald soort letsel aan de hartspier.
Meestal komt het syndroom van Dressler voor na een hartaanval, hartchirurgie of stomp trauma aan de borstkas. Hoewel het syndroom van Dressler soms tot ernstige complicaties kan leiden, is het meestal een zelfbeperkte aandoening en meestal kan het vrij gemakkelijk en zeer effectief worden behandeld.
Wat is de oorzaak van het syndroom van Dressler?
Het Dressler-syndroom kan op elk moment optreden wanneer hartspiercellen beschadigd zijn. Door de schade kunnen cardiale eiwitten uit de cellen lekken en deze eiwitten kunnen ‘immuuncomplexen’ vormen – clusters van moleculen die een ontstekingsreactie kunnen stimuleren.
Deze immuuncomplexen kunnen zich ophopen in de pericardiale zak en soms ook in de lining van de longen. Het immuunsysteem van het lichaam kan uiteindelijk beginnen met het aanvallen van deze immuuncomplexen, waardoor ontsteking ontstaat in de pericardiale zak, die pericarditis produceert, en soms ook pleuritis (ontsteking van de lining van de longen).
Deze immuunreactie duurt meestal enige tijd om zich te ontwikkelen, dus het syndroom van Dressler komt niet onmiddellijk na het hartletsel zelf voor. Het gebeurt eerder weken of maanden later.
Dresslersyndroom is niet zeldzaam. Het is te zien bij 15% tot 20% van de mensen met een hartoperatie.
Hoe wordt het syndroom van Dressler gediagnosticeerd?
Over het algemeen is het niet moeilijk om het syndroom van Dressler te diagnosticeren. De diagnose is meestal eenvoudig als er een geschiedenis is van recente hartschade, gevolgd door symptomen van pericarditis (vooral pijn op de borst die varieert met de ademhaling), koorts, een verhoogd aantal witte bloedcellen en het optreden van karakteristieke veranderingen op het elektrocardiogram. Effusies (vochtophopingen) rond het hart of de longen zijn vaak te zien op een thoraxfoto of een echocardiogram.
Behandeling van het syndroom van Dressler
Gelukkig is de behandeling van het syndroom van Dressler meestal ook vrij eenvoudig. De ontsteking die deze aandoening veroorzaakt, reageert over het algemeen goed op de behandeling met aspirine of niet-steroïde ontstekingsremmende geneesmiddelen (NSAID’s) zoals ibuprofen. Voor mensen met een coronaire hartziekte moeten NSAID’s over het algemeen worden vermeden (lees waarom) en in plaats daarvan heeft de behandeling met een hoge dosis aspirine meestal de voorkeur.
Het syndroom van Dressler kan ook reageren op de behandeling met colchicine, een medicijn dat vaak wordt gebruikt voor de behandeling van acute jicht. Als deze maatregelen falen, is een korte behandelingskuur met steroïden, zoals prednison, vrijwel altijd effectief.
Zolang het syndroom van Dressler wordt herkend en de behandeling wordt gestart, ontwikkelt het zich zelden tot een ernstige medische aandoening.
Dit is waarschijnlijk de reden waarom uw arts niet erg bezorgd is.
Dressler-syndroom voorkomen
Wat betreft uw tweede vraag, er zijn aanwijzingen dat het geven van colchicine na een hartoperatie het risico op het ontwikkelen van het Dressler-syndroom met bijna 60% kan verminderen.
Colchicine kan echter aanzienlijke gastro-intestinale bijwerkingen veroorzaken die chirurgisch herstel kunnen compliceren en andere geneesmiddelen kunnen storen. Zelfs met deze profylactische behandeling wordt verwacht dat tussen 5 – 10% van de patiënten met een hartoperatie het Dressler-syndroom ontwikkelt. Dus, vooral omdat Dressler’s syndroom meestal gemakkelijk reageert op de behandeling, geloven veel hartchirurgen dat de potentiële voordelen van profylactisch colchicine opwegen tegen de risico’s.
