Als een HIV-infectie is bevestigd, worden tests routinematig uitgevoerd om de status van het immuunsysteem van een persoon en de mate van virale activiteit in het lichaam te bepalen. Deze worden uitgedrukt in wat bekend staat als uw CD4-telling en virale lading.
Wat is een CD4-telling?
De CD4-test is een van de meer bekende testassays die bekend is bij mensen met HIV. De test meet het niveau van CD4-helper-T-cellen in de bloedcellen die niet alleen essentieel zijn voor de immuunfunctie, maar ook het primaire doelwit zijn van een HIV-infectie.
Omdat HIV deze cellen geleidelijk uitput, wordt het lichaam minder goed in staat zich te verdedigen tegen een groter aantal opportunistische infecties.
De test wordt uitgevoerd door een bloedmonster te nemen, waarvan de resultaten het aantal CD4-cellen in een microliter (μL) van het bloed meten. Het baselinummer bepaalt de status van uw immuunsysteem, terwijl vervolgtesten ons grotendeels informeert over
- het stadium van infectie en snelheid van ziekteprogressie
- de waarschijnlijkheid dat bepaalde infecties zich zullen ontwikkelen als CD4-cellen opraken
- hoe goed u reageert op behandeling door ofwel uw immuunfunctie te handhaven of te reconstrueren
Normale CD4-waarden liggen tussen 500 – 1.500 cellen / μL. Omgekeerd wordt een CD4-telling van 200 cellen / μL of minder technisch geclassificeerd als AIDS. Onderzoek heeft aangetoond dat het starten van therapie op of onder dit niveau correleert met slechtere klinische uitkomsten en de afname van de levensverwachting met wel 15 jaar.
Eerdere behandelingsrichtlijnen bevalen aan om antiretrovirale therapie (ART) te starten bij patiënten met een CD4-telling van minder dan 500 cellen / μL of in de aanwezigheid van een AIDS-definiërende ziekte. In 2016 hebben geactualiseerde richtlijnen ART goedgekeurd voor alle HIV-geïnfecteerde patiënten, ongeacht het aantal CD4-cellen, de locatie, het inkomen of het stadium van de ziekte.
Tegenwoordig wordt het aantal CD4’s gebruikt om de uitkomst van de ziekte te voorspellen, maar ook om de relatieve immuniteitssterkte van een individu te meten. Het CD4-nadir (het laagste punt waarnaar het aantal CD4’s is gedaald) is bijvoorbeeld voorspellend voor de morbiditeit op de lange termijn, waarbij lagere waarden wijzen op een verhoogd risico op hiv-gerelateerde en niet-hiv-gerelateerde ziekten, zoals en langzamer immuun herstel.
Wat is een virale lading?
Hoewel het aantal CD4 een indicator is van de immuunstatus en de effectiviteit van de behandeling, is de virale belasting aantoonbaar de belangrijkste maatregel wanneer de antiretrovirale therapie begint.
De virale belasting meet de concentratie van het virus in het bloed, ook bekend als uw ‘virale last’. Labs zullen een genetische testtechnologie gebruiken – meestal de polymerasekettingreactie (PCR) of een bDNA (vertakt DNA) – om het aantal virale deeltjes in een milliliter (ml) bloed te kwantificeren. HIV-virale ladingen kunnen variëren van niet detecteerbaar (onder de detectieniveaus van de huidige testtests) tot de tientallen miljoenen.
Een niet-detecteerbaar resultaat betekent niet dat er geen virus in uw bloed zit of dat u bent "geklaard" van een infectie. (In feite is minder dan 5% van het HIV-gehalte in het lichaam te vinden in het bloed.) Niet-detecteerbaar betekent eenvoudigweg dat de viruspopulatie onder het detectieniveau in het bloed is gedaald, maar mogelijk elders waarneembaar is, zoals in het sperma.
Doelen van virale onderdrukking
Het doel van antiretrovirale therapie is om virale activiteit volledig te onderdrukken tot niet-detecteerbare niveaus, wat op zijn beurt weer samengaat met
- grotere behandelingsduurzaamheid
- een lager risico voor de ontwikkeling van geneesmiddelresistent virus
- betere klinische resultaten die correleren met verhoogde levensverwachting,
- vermindering van het risico op overdracht van HIV aan een niet-geïnfecteerde seksuele partner (een strategie die in de volksmond wordt aangeduid als behandeling als preventie).
Anderzijds kan een toename van de virale last vaak een aanwijzing zijn voor falen van de behandeling , slechte medicijnaanhankelijkheid, of beide.
Het is belangrijk op te merken dat therapietrouw van ten minste 95% vereist is om virussuppressie tot niet-detecteerbare niveaus te waarborgen.
Ongelijke therapietrouw vermindert niet alleen iemands vermogen om dit te bereiken, het verhoogt de kans op behandeling falen door het ontwikkelen van een geneesmiddelresistent virus Deze oorzaak-effectrelatie is de reden dat de therapietrouw altijd moet worden gecontroleerd voordat de therapie c is opgehangen
Dat gezegd hebbende, kunnen incidentele variaties in viral load (of "blips") zelfs voorkomen bij mensen met 100% therapietrouw. Deze zijn meestal minimaal en zouden geen reden voor alarm moeten zijn.
Regelmatige controle van de CD4-telling en virale belasting wordt aanbevolen, meestal elke drie tot zes maanden, waarna de CD4 om de 6 of 12 maanden kan worden gecontroleerd als tussen 350 en 500 cellen / μL. Patiënten die in staat zijn om CD4-tellingen van meer dan 500 cellen / μL te ondersteunen, kunnen af en toe worden getest zoals voorgeschreven door de behandelende arts.
Voordelen van virale controle
Volgens onderzoek van de UK Collaborative Cohort Study (UK CHIC), hadden mensen met niet-waarneembare virale belastingen die een CD4-telling van 350 cellen / μL of meer bereikten binnen een jaar na aanvang van de therapie waarschijnlijk een normaal leven levensverwachting.
Aan de andere kant verminderde het niet bereiken van virussuppressie de levensverwachting met wel 11 jaar, wat overeenkomt met het roken van 40 sigaretten per dag.
Een retrospectieve analyse uitgevoerd in 2013 door de Universiteit van Montreal concludeerde verder dat personen die gedurende een periode van zes maanden "bijna niet-detecteerbare" virale ladingen hadden (dwz tussen 50 en 199 kopieën / ml) een bijna 400% groter risico hadden op virologisch mislukken binnen een jaar dan die in staat zijn om volledige virale onderdrukking te bereiken.
De studie, die 1.357 HIV-positieve mannen van 1999 tot 2011 controleerde, toonde verder een virologisch faalpercentage van bijna 60% bij personen met aanhoudende virale ladingen van tussen 500 en 999 kopieën / ml.
