Het diagnosticeren van de ziekte van Crohn kan om verschillende redenen tijd en zorgvuldige overweging in beslag nemen. Deze vorm van inflammatoire darmziekte (IBD) heeft symptomen die vergelijkbaar zijn met andere aandoeningen, wat de diagnose problematisch kan maken. Bovendien kan het onderscheid maken tussen de ziekte van Crohn en colitis ulcerosa (en vice versa) ook een uitdaging zijn.
Het is van belang om een nauwkeurige diagnose van de ziekte van Crohn te krijgen en de behandeling meteen te starten om complicaties van de progressie van de ziekte te voorkomen.
Er kunnen verschillende tests zijn die worden gebruikt om de ziekte van Crohn te diagnosticeren en om de locatie (s) van een ontsteking te bepalen.
Beeldvorming
Colonoscopie
Een colonoscopie is een test waarmee u in de dikke darm (dikke darm) kunt kijken. Tijdens deze test kan een arts de kenmerken van de ziekte van Crohn in de dikke darm zien. Dit kan onder meer ontstoken plekken of zweren zijn die in patches kunnen voorkomen. Ontsteking in het slijmvlies van de dikke darm kan er rood en gezwollen uitzien en zweren kunnen er uit zien als rijen of tractus. Er kunnen in verschillende delen van de dikke darm afwisselend weefsel en gezond weefsel afwisselen.
Tijdens een colonoscopie zullen kleine stukjes weefsel (biopsieën) worden genomen zodat de cellen van zowel de ontstoken gebieden als de gezonde gebieden nader kunnen worden onderzocht en in een laboratorium kunnen worden getest. De resultaten van deze biopsieën kunnen helpen bij het stellen van de diagnose.
Een colonoscoop is een lange, dunne, flexibele buis met een camera en een lampje aan het uiteinde.
Dit hulpmiddel wordt door de anus en in de dikke darm gevoerd om zo dicht mogelijk naar de binnenkant van het orgaan te kijken en de biopsieën te nemen. Patiënten bereiden zich voor op deze test door hun dikke darm van ontlasting op te ruimen. Elke arts zal iets andere instructies hebben over hoe dit te doen, maar in de meeste gevallen is het vasten van de dag of nacht voor de test en het gebruik van een combinatie van sterke laxeermiddelen om de ontlasting op te ruimen.
Het is belangrijk om de instructies nauwlettend te volgen om ervoor te zorgen dat de test zo goed mogelijk verloopt en dat de arts een duidelijk, onbelemmerd zicht op de colonwand kan krijgen.
Patiënten worden verdoofd tijdens een colonoscopie, dus er is geen pijn of ongemak. Een IV zal worden gestart om de kalmerende medicijnen te geven. De sedatie wordt na de test gestopt, maar omdat de gebruikte medicijnen duizeligheid veroorzaken, moeten patiënten na de test door een vriend of familielid naar huis worden gereden.
Nadat de colonoscopie voorbij is, worden patiënten een tijdje gevolgd en krijgen ze instructies en eventuele beperkingen voor de rest van de dag. De meeste mensen kunnen de dag na de test terugkeren naar hun reguliere activiteiten.
In sommige gevallen kan de arts die de test voltooit mogelijk enig inzicht geven in wat er (tijdens de test) werd gevonden, en er kan ook een follow-up gepland zijn om de resultaten zorgvuldiger te bekijken. Als er een diagnose van de ziekte van Crohn is, zal er ook een behandelingsplan moeten worden opgezet.
Bovenste endoscopie
Een bovenste GI-endoscopie en enteroscopie is een test die wordt uitgevoerd om in de slokdarm, maag en twaalfvingerige darm te kijken. Omdat de ziekte van Crohn zowel het bovenste deel van het maagdarmkanaal als de lagere kan beïnvloeden, kan deze test worden gebruikt om eventuele ziekteplekken in deze organen op te sporen.
Een hulpmiddel genaamd een fiberoptische endoscoop met een lamp en een camera erop wordt ingebracht via de mond en naar beneden door de slokdarm, de maag en in het eerste deel van de dunne darm. Er zullen biopsieën worden genomen om het weefsel van dichterbij te bekijken en eventuele tekenen van de ziekte van Crohn waar te nemen.
Voorbereiding voor een bovenste endoscopie betekent vasten gedurende enkele uren vóór de test, zodat de maag leeg is van voedsel. De test wordt gedaan met behulp van sedatie om ongemak te minimaliseren, maar patiënten zijn tijdens de test wakker om te kunnen reageren op instructies. Dit betekent echter dat patiënten na de test iemand nodig hebben om ze mee naar huis te nemen.
De keel is verdoofd tijdens de procedure, maar het effect zou snel moeten verdwijnen nadat de test is voltooid. Als er resultaten zijn die kunnen worden gerapporteerd, kan de arts daarover na de test praten, maar er kan ook een follow-up nodig zijn om de volgende stappen te bespreken.
Capsule-endoscopie
Een capsule-endoscopie wordt uitgevoerd door een camera in te nemen die zo groot is als een pil. De voorbereiding voor deze test omvat vooraf vasten gedurende enkele uren. Nadat de pil is ingeslikt, dragen de patiënten een bewakingsapparaat dat de beelden vastlegt die vanuit de camera in de pil worden verzonden terwijl deze door de dunne darm reist. De camera maakt foto’s door de dunne darm om artsen een goed zicht op de voering te geven.
Patiënten zullen hun normale activiteiten overdag uitvoeren. De camera passeert het hele spijsverteringskanaal en verlaat het lichaam via de anus tijdens een stoelgang. Het is niet nodig om de camera uit het toilet te halen, deze kan worden doorgespoeld.
Het apparaat dat wordt gedragen om de afbeeldingen vast te leggen, moet worden teruggestuurd naar het kantoor van de arts om de afbeeldingen op te halen. Een vervolgafspraak kan worden gemaakt om eventuele bevindingen op de foto’s te bespreken en als behandeling nodig is.
Abdominale computertomografie (CT) -scan
Een CT-scan is een soort röntgenfoto die wordt gebruikt om de weefsels en organen in de buik te zien. De afbeeldingen van deze test bieden een dwarsdoorsnede van de buik, die een goede kijk op het spijsverteringskanaal, inclusief de dunne darm en de dikke darm, kan geven.
De CT-scanner is een machine met een ronde opening in het midden. Patiënten liggen op een tafel die tijdens de test in de opening van de scanner glijdt. Het zal noodzakelijk zijn om stil te blijven tijdens de test, terwijl de machine ronddraait en de beelden maakt. Soms zal een technicus ook instructies geven om op bepaalde momenten een paar seconden de adem in te houden.
Patiënten wordt gevraagd om ongeveer vier uur voorafgaand aan de test te vasten en alleen water te drinken. Het contrast wordt gegeven tijdens een CT-scan, wat helpt bij de visualisatie van de organen. Het contrast kan worden gegeven als een drankje, in een IV, of als een klysma.
Voor een oraal contrast krijgen patiënten een bariumhoudende drank die moet worden doorgeslikt, wat vaak gemakkelijker is als het is gekoeld en tijdens het gebruik van een rietje. Tijdens de test wordt contrastkleurstof ook via een infuus toegediend. Tenslotte kan, indien nodig, een klysma bevattende barium worden gegeven. Al deze soorten contrast zullen helpen bij het visualiseren van de spijsverteringsorganen en bij het helpen van artsen om een diagnose te stellen.
Labs and Tests
Blood Tests
Bloedonderzoek zal niet alleen worden gebruikt om de ziekte van Crohn te diagnosticeren, maar kan nuttig zijn om te begrijpen hoe de ziekte het lichaam heeft beïnvloed.
Twee bloedtesten die kunnen worden besteld, zijn onder meer het aantal rode bloedcellen en het aantal witte bloedcellen. Deze tests zullen een compleet beeld geven van de effecten die bloedverlies en -ontsteking veroorzaken. Andere bloedtesten, waaronder C-reactief proteïne (CRP) en erytrocytsedimentatiesnelheid (ESR), worden gebruikt om ontstekingen in het lichaam te meten.
Leverfunctietests, een elektrolytpaneel en een vitamine B12-niveau kunnen ook worden gedaan omdat ze, hoewel ze niet diagnostisch zijn, aanwijzingen kunnen geven over hoe de IBD effecten veroorzaakt buiten het spijsverteringsstelsel.
Ontlastingsproeven
Ontlastingstests kunnen worden gebruikt om bloed te zoeken en ook om andere potentiële aandoeningen uit te sluiten die symptomen zouden kunnen veroorzaken. Deze tests zullen niet alleen worden gebruikt voor de diagnose van de ziekte van Crohn. Krukcollectie wordt thuis of in een lab gedaan, waar de ontlasting in een steriele container wordt geplaatst en voor testen wordt verzonden.
Sommige van de mogelijke bevindingen kunnen bacteriën, bloed of parasieten omvatten. Bacteriële infecties zijn niet ongebruikelijk bij mensen met IBD, dus het kan nodig zijn om één uit te sluiten of om het te bevestigen.
Differentiële diagnoses
Sommige veel voorkomende symptomen van de ziekte van Crohn, zoals buikpijn en diarree, kunnen worden veroorzaakt door andere aandoeningen, waardoor het belangrijk is om ze uit te sluiten voordat de diagnose van IBD wordt gesteld.
- Bacteriële colitis. Colitis, een ontsteking in de dikke darm, kan ook worden veroorzaakt door een bacteriële infectie zoals van E. coli.
- infectie met Clostridium difficile (C. diff). Een bacteriële infectie met C. diff kan symptomen van diarree en pijn veroorzaken. Daarom moet het misschien worden uitgesloten met een ontlastingstest.
- Ischemische colitis. Dit type colitis wordt veroorzaakt door een gebrek aan bloedtoevoer naar de dikke darm en moet onmiddellijk worden behandeld om complicaties te voorkomen.
- Microscopische colitis. In gevallen van aanhoudende diarree moet dit type colitis mogelijk worden uitgesloten.
- Parasitaire infectie. Parasieten in het spijsverteringsstelsel kunnen ook pijn en bloed in de ontlasting veroorzaken en deze infecties kunnen worden overwogen bij degenen die naar gebieden van de wereld zijn gereisd waar ze het meest voorkomen.
- Colitis ulcerosa. Colitis ulcerosa en de ziekte van Crohn zijn beide vormen van IBD, maar de behandelingen kunnen verschillen, vandaar dat een onderscheid wordt gemaakt tussen de twee ziekten.
- Virale infectie. Pijn, braken en diarree door virale gastro-enteritis (de "buikgriep") verdwijnen meestal binnen een paar dagen.
