Hoewel rabiës zeldzaam is in de Verenigde Staten, blijft het een angstaanjagend vooruitzicht vanwege de snelheid waarmee neurologische symptomen zich kunnen ontwikkelen en zich kunnen ontwikkelen. Vroege infectie kan alleen worden gemarkeerd door lichte koorts en hoofdpijn. Symptomen die zich na de incubatieperiode (20 tot 90 dagen) ontwikkelen, zullen onveranderlijk ernstig zijn en omvatten verwarring, buitensporige speekselvloed, epileptische aanvallen, verlamming, delier en coma.
Zodra de symptomen verschijnen, is de dood helaas bijna onvermijdelijk.
Dit type virus, hetlyssavirus,beweegt zich door het netwerk van zenuwcellen en veroorzaakt progressieve symptomen wanneer het geleidelijk de hersenen en het centrale zenuwstelsel infiltreert. Dat is waarom, in tegenstelling tot sommige infectieziekten, je niet kunt wachten tot er tekenen van de ziekte verschijnen. U moet een behandeling zoeken op het moment dat u komt, u wordt gebeten of gekrast door een dier dat vermoedt of heeft dat het rabiës heeft.
De symptomen van rabiës kunnen worden gekenmerkt door infectiestadia, die in grote lijnen worden beschreven als de incubatietijd, de prodromale periode en de acute neurologische periode.
Incubatieperiode
De incubatieperiode is de tijd tussen blootstelling aan het virus en de eerste symptomen. De periode kan gemiddeld 20 tot 90 dagen duren, maar kan korter of langer zijn op basis van de ernst van de blootstelling. Symptomen bij een persoon met een lichte beet kunnen bijvoorbeeld maanden duren om zich te ontwikkelen.
Degenen met diepe of meerdere wonden in de nek of het hoofd kunnen de voortgang van de symptomen binnen enkele weken zien.
Symptomen van rabiës tijdens de incubatieperiode kunnen zijn:
- Koorts
- Een hoofdpijn
- Tintelend of branderig gevoel op de plaats van de blootstelling (bekend als paresthesie)
Prodromale periode
De prodromale periode wordt beschreven door de eerste verschijning van symptomen.
Dit is wanneer het virus voor het eerst het centrale zenuwstelsel binnendringt en schade gaat veroorzaken.
De prodromale fase heeft gemiddeld een looptijd van twee tot tien dagen en kan symptomen veroorzaken als:
- Vermoeidheid
- Een algemeen gevoel van onwelheid (malaise)
- Verlies van eetlust (anorexia)
- Een pijnlijke, gezwollen keel (faryngitis)
- Misselijkheid
- Braken
- Diarree
- Agitatie
- Slapeloosheid
- Angst en depressie
Acute neurologische periode
De acute neurologische periode duurt ergens tussen de twee en zeven dagen en zal bijna altijd in de dood eindigen. De typen en kenmerken van symptomen kunnen variëren, grotendeels afhankelijk van hoe ernstig of mild de aanvankelijke blootstelling was.
Furious rabies is het type dat de meeste mensen met ervaring hebben. Zoals de naam doet vermoeden, wordt deze vorm van hondsdolheid gekenmerkt door gewelddadige fysieke en neurologische symptomen. Symptomen kunnen komen en gaan en zullen vaak worden afgewisseld met momenten van kalmte en helderheid. De dood zal meestal worden veroorzaakt door een hartaanval.
Paralytische hondsdolheid treft tot 30 procent van de mensen en zal ertoe leiden dat de spieren geleidelijk verzwakken, beginnend vanaf de plek van blootstelling en naar buiten toe. Verlamming en de dood zullen uiteindelijk volgen (meestal door respiratoire insufficiëntie). Van de meeste paralytische gevallen wordt aangenomen dat ze worden veroorzaakt door een lichte verwonding, zoals een kneep, die onopgemerkt is gebleven.
Atypische hondsdolheid is een type dat het vaakst wordt geassocieerd met vleermuisbeten. Het kan symptomen zijn van zowel woedende als paralytische vormen van de ziekte. De variaties in symptomen en ernst kunnen het vaak moeilijk maken om een geval als hondsdolheid te herkennen.
Symptomen van rabiës tijdens de acute neurologische periode kunnen zijn:
- Hyperactiviteit
- Overmatige speekselvloed
- Hydrofobie (een schrijnend symptoom dat wordt gekenmerkt door een onlesbare dorst, een onvermogen om te slikken en paniek wanneer het wordt aangeboden met vocht om te drinken)
- Priapisme (aanhoudend en pijnlijk erectie van de penis)
- Extreme gevoeligheid voor licht (fotofobie)
- Paranoia
- Verwarring en incoherentie
- Agressie (inclusief geselen en bijten)
- Hallucinaties
- Convulsies
- Gedeeltelijke verlamming
- Delirium
Deze symptomen zullen binnenkort leiden tot coma als de hondsdolheidinfectie veroorzaakt enorme hersenontsteking. Zonder intensieve ondersteunende zorg zal de dood gewoonlijk binnen enkele uren of dagen plaatsvinden.
Wanneer een arts raadplegen
Zodra de rabiëssymptomen beginnen te verschijnen, is de infectie bijna altijd dodelijk. Hiertoe moet je opletten op het moment dat je wordt gebeten door een wild dier – of zelfs een huiselijk dier.
Begin met het grondig wassen van de wond met zeep en warm water. Hoewel een arts als een urgente kwestie moet worden beschouwd, wordt de aandoening in dit stadium niet als een medisch noodgeval beschouwd. Het is gewoon belangrijk om een arts te raadplegen, idealiter op dezelfde dag, en om zoveel mogelijk informatie te geven over de aanval. Zelfs als u eerder bent ingeënt tegen rabiës, moet u uw wond toch laten onderzoeken, omdat het vaccin slechts ongeveer 10 jaar bescherming biedt.
Als het dier is gevangen (of het verdachte huisdier in quarantaine is geplaatst), kunnen tests worden uitgevoerd om te bepalen of het dier rabiës heeft. Maar zelfs dan zou de behandeling niet noodzakelijkerwijs worden uitgesteld in afwachting van de resultaten. Dit is omdat de enige zekere manier om rabiës te bevestigen is om het dier te euthanaseren en twee weefselmonsters uit de hersenen te verkrijgen. Het is duidelijk dat bij een huisdier dit minder een optie kan zijn als de symptomen vaag, niet-specifiek of niet-bestaand zijn.
Ongeacht de omstandigheid, als er een reëel vermoeden van blootstelling bestaat, moet de behandeling onverwijld worden gestart.
Aan de andere kant, als u bent gekrast door een verdacht dier of in contact bent gekomen met lichaamsvloeistoffen van een ziek of dood dier, moet u nog steeds naar een arts gaan, al was het maar voor uw gemoedsrust. Dit geldt met name als u in een gebied woont waar dierlijke rabiës is geïdentificeerd.
Hoewel rabiës alleen door speeksel of hersenen / zenuwweefsel kan worden overgedragen, moet elke mogelijke blootstelling, hoe klein ook, serieus worden genomen. Als er iets is, kan het u de aanzet geven om het rabiësvaccin te krijgen en uw toekomstig risico te verminderen.
