Wat moet u doen als iemand met de ziekte van Alzheimer of een andere demente praat over zelfmoord? Hoe zou je moeten reageren? Welke vragen moet je stellen? Welke actie zou u moeten nemen?
De risicofactoren kennen
Volgens een studie gepubliceerd in Alzheimer & Dementie: de Journal of the Alzheimer’s Associationwerden gegevens van het Department of Veteran Affairs onderzocht en werd vastgesteld dat een verhoogd risico op zelfmoord bij mensen ouder dan 60 jaar was geassocieerd met het volgende:
- Een recente diagnose van dementie
- Kaukasische race
- Een geschiedenis van depressie
- Geschiedenis van een psychiatrische opname
- Voorschriften voor antidepressiva of angststoornissen
Een tweede studie identificeerde twee andere risicofactoren voor zelfmoord bij mensen met dementie : hoger cognitief functioneren bij dementie en eerdere zelfmoordpogingen.
De meest gebruikelijke zelfmoordmethode (73%) was een vuurwapen in de VA-studie; Voor mensen die in voorzieningen woonden, waren vuurwapens echter minder beschikbaar en hadden ze meer kans op een overdosis drugs, zichzelf ophangen of van een hoogte springen.
Degenen die werden opgenomen in een verpleeghuis hadden een lager risico op zelfmoord, misschien omdat hun ziekte mogelijk is verergerd tot een later stadium en de voorziening zorgde voor meer toezicht en aanwezigheid van personeel.
Een andere studie toonde aan dat na de diagnose van dementie tijdens de ziekenhuisopname, het risico op zelfmoord zowel voor mannen als vrouwen steeg.
Beoordeling van het risico van depressie bij dementie
Een bewustzijn van de mogelijkheid van depressie bij mensen met dementie is belangrijk bij het voorkomen van en reageren op suïcidale gevoelens bij dementie.
Vijfentwintig tot vijftig procent van de mensen met dementie ontwikkelt een depressie. Evalueren voor depressie, bijvoorbeeld door het gebruik van de Cornell Screen voor depressie bij dementie, en het herkennen van de symptomen van depressie bij dementie is erg belangrijk, omdat depressie het risico op zelfmoord verhoogt.
Behandeling van depressie, zowel met niet-medicamenteuze als met antidepressiva, kan een dramatisch verschil maken in de kwaliteit van leven van de persoon en het risico van zelfdoding verminderen.
Antwoorden op suïcidegedachten bij een persoon met dementie
Beoordeel het risico:Je eerste zorg is voor de huidige situatie. Woont deze persoon alleen of is hij woonachtig in een verpleeghuis? Heeft hij een geschiedenis van zichzelf of anderen schaden? Heeft zijn dementie ervoor gezorgd dat hij een slecht beoordelingsvermogen ontwikkelde? Zijn zijn gevoelens meer een afspiegeling van ontmoediging met zijn diagnose, of probeert hij actief zijn leven te beëindigen? Sommige mensen doen uitspraken over klaar te zijn om naar de hemel te gaan, wat niet gelijk staat aan het willen stoppen met hun leven. Deze en andere vragen kunnen u helpen evalueren hoe hoog het risico is dat hij heeft voor zelfbeschadiging.
Bepaal of een plan is ontwikkeld:Vraag hem of hij heeft besloten om zichzelf te verwonden en zo ja, wat dat plan is.
Evalueer de mogelijkheid om het plan uit te voeren:Een persoon kan een verlangen hebben en een plan hebben geformuleerd om te sterven, maar als hij niet de mogelijkheid heeft – fysiek of mentaal – om dit plan uit te voeren, is het risico afgenomen .
Samen een veiligheidsplan opstellen:Ook al heeft een persoon met Alzheimer of een andere dementie een kortetermijngeheugen, toch kan een veiligheidsplan nog steeds nuttig zijn.
In een veiligheidsplan moet u schriftelijk specificeren dat als iemand denkt dat hij het risico loopt zichzelf te schaden, hij iemand zal informeren en specifieke stappen zal ondernemen om zelfbeschadiging te voorkomen.
Meld zelfmoordgedachten aan de arts:Het is erg belangrijk dat de arts van het individu op de hoogte wordt gesteld van elke zelfmoordgedachte die de persoon mogelijk ervaart. De arts kan dan beoordelen of medicatie zoals een antidepressivum nuttig kan zijn voor de persoon en of andere behandelingsplannen moeten worden ontwikkeld.
Informeer de vertegenwoordiger van de resident:Als u een niet-gezinsverzorger bent, moet u uw bezorgdheid over depressie en zelfmoord melden aan het familielid of een andere persoon die is aangewezen als voogd of medische volmacht.
Ga er niet vanuit dat ze op de hoogte zijn. Ze hebben mogelijk inzicht in de situatie en kunnen helpen bij het bepalen van de volgende stappen. Juridisch vergroot u het risico op boetes, aanhalingen of rechtszaken als u de vertegenwoordiger van de resident niet volledig op de hoogte stelt van een ernstige, geïdentificeerde zorg.
Toezicht en ondersteuning vergroten:Als deze persoon woonachtig is in een faciliteit zoals een verpleeghuis of een wooncentrum, overweeg dan om een systeem in te stellen om 15-minutencontroles uit te voeren om de veiligheid van die persoon te verifiëren. Als de persoon thuis woont, zorg dan voor frequentere bezoeken door familieleden, thuiszorgassistenten, vrijwilligers en geestelijken. Als het zelfmoordrisico hoog is, moet u mogelijk contact opnemen met een psychiatrisch ziekenhuis voor opname in een ziekenhuis of poliklinische programmering. Medicijnen en behandelplannen kunnen daar worden aangepast. Sommige ziekenhuizen hebben een poliklinisch gedeeltelijk hospitalisatieprogramma waarbij mensen enkele uren per dag een paar weken lang voor ondersteuning en counseling komen.
Overweeg counseling:Er zijn vaak community geestelijke gezondheidszorg en facilitaire diensten beschikbaar die een ondersteunend advies kunnen geven aan een persoon die een depressie ervaart en / of ideeën over zelfmoord uitspreekt. Vooral in de vroege stadia van dementie kan een persoon baat hebben bij counseling.
Een heel woord
Soms voelt u zich misschien hulpeloos of weet u niet goed hoe u op uw geliefde kunt reageren, dus het kan helpen herinneren dat u het niet alleen hoeft te doen. Zorg ervoor dat u in overleg met andere familieleden, community- en online bronnen en andere gezondheidswerkers (naast de arts) terwijl u werkt een plan ontwikkelt om de veiligheid te waarborgen en de kwaliteit van leven voor uw geliefde te verbeteren.
