Een negatieve feedbacklus is een soort van zelfregulerend systeem. In dit type feedbacklus, verhoogde output uit remt het systeem toekomstige productie door het systeem. Met andere woorden, het systeem bepaalt hoeveel product het maakt door de productie uit te schakelen wanneer de outputniveaus of de hoeveelheid verzameld product te hoog worden. Negatieve feedbacksystemen zijn verantwoordelijk voor vele soorten hormoonregulatie in het menselijk lichaam. Ze zijn goed in het handhaven van relatief constante outputniveaus.
Ook bekend als: remmende lus
Het lichaam als een fabriek – Feedbacklussen Productie beheren
Stel je voor dat het lichaam een fabriek is die product X maakt. Stel je bovendien voor dat te veel product X duur en verspilling is. Daarom heeft het lichaam een manier nodig om de fabriek stil te leggen wanneer genoeg product X is gemaakt. Het doet dit door een negatieve feedbackloop. Wat dat betekent, is dat de productiesnelheid gevoelig is voor de hoeveelheid product X. Als het begint te bouwen, vertraagt de productie en stopt dan. Het tegenovergestelde hiervan zou een positieve feedbacklus zijn. In dat geval, hoe meer Product X er was, hoe sneller de plant meer zou maken. Dit type systeem raakt gemakkelijk uit de hand. Daarentegen is een negatieve feedbacklus zelfregulerend.
Voorbeelden van negatieve feedbacklussen in het reproductiesysteem
Een zeer goed begrepen negatieve feedbacklus is de vrouwelijke menstruatiecyclus. De hypothalamus produceert gonadotropine releasing hormone (GnRH).
De GnRH signaleert de hypofyse voor het produceren van follikelstimulerend hormoon (FSH). FSH vertelt de eierstokken om oestrogeen te produceren. Hoge niveaus van oestrogeen (evenals progesteron en testosteron, die gereguleerd worden door overeenkomstige lussen) remmen echter de productie van GnRH. Dit zorgt ervoor dat de hypofyse minder FSH maakt, waardoor de eierstokken minder oestrogeen aanmaken.
Een andere feedbacklus reguleert de vaginale zuurgraad. De normale vaginale pH is ongeveer 4 – mild zuur. Dit helpt de groei van problematische bacteriën en SOA’s te voorkomen. In feite is een van de kenmerken van bacteriële vaginose een pH van meer dan 5. Het melkzuur dat deze pH behoudt, wordt gemaakt door lactobacilli – een deel van de normale vaginale flora. Deze bacteriën groeien sneller en produceren meer zuur bij een hogere pH. Wanneer de pH dicht bij 4 komt, vertragen ze en stoppen ze. Dit is hoe de pH wordt gereguleerd in de vagina. Het verklaart ook een deel van het verschil in de vaginale pH van verschillende vrouwen. De pH varieert afhankelijk van de specifieke bacteriën die aanwezig zijn.
