Sommige mensen hebben genetisch een groter risico op een HIV-infectie dan anderen.
De eerste genetische mutatie geassocieerd met HIV-gevoeligheid werd medio de jaren negentig vastgesteld. Bekend als de CCR5-Delta32-mutatie, lijkt het een sterke resistentie tegen infectie door HIV te verlenen. Deze genmutatie wordt het meest aangetroffen in bepaalde Europese populaties. Dat is mogelijk omdat het ook werd geassocieerd met resistentie tegen andere ziekten zoals pokken of de builenpest.
De Pk-eiwit- en HIV-resistentie
Begin 2009 werd een paper gepubliceerd waarin werd aangekondigd dat een andere genetische mutatie ook enige mate van resistentie tegen hiv kan verlenen. Deze mutatie beïnvloedt het niveau van expressie van een eiwit dat bekend staat als Pk. Pk wordt gevonden op het oppervlak van verschillende soorten bloedcellen. Het wordt met name aangetroffen op een breed scala van cellen die vatbaar zijn voor een HIV-infectie. Deze kleine studie vond dat cellen met hoge niveaus van Pk significant moeilijker te infecteren waren met HIV dan cellen zonder Pk. Dezelfde wetenschappers hebben ook een onderzoek gepubliceerd waaruit blijkt dat personen met een aandoening (de ziekte van Fabry) die hun niveau van Pk verhoogt, resistent lijken te zijn tegen één type HIV.
Interessant is dat deze genetische resistentie een belangrijke rol heeft gespeeld in functioneel kuuronderzoek. De zaak van de Berlijnse patiënt betrof een man die beenmergcellen kreeg van iemand met de CCR5-mutatie.
Gecombineerd met antiretrovirale behandeling lijkt deze therapie het virus uit zijn systeem te hebben uitgeroeid. Het virus leek zelfs te zijn uitgeroeid uit zijn virale reservoir.
Opmerking: Het onderzoek uit 2009 is zwaar gepubliseerd als te zeggen dat uw bloedgroep u tegen HIV kan beschermen. Pk is een manier om bloed te typen. Het is echter niet algemeen gebruikt en maakt geen deel uit van de A / B / O- of Rh-typesystemen. Bovendien werd in de betreffende studie alleen gekeken naar in vitro gevoeligheid en hun eerdere studie bij mensen vond alleen resistentie tegen één type HIV. Daarom is het belangrijk om de resultaten van de studie niet te overdrijven. Het lijkt waarschijnlijk dat mensen met mutaties die de hoeveelheid Pk verhogen, meer resistent zijn tegen HIV dan mensen met lagere niveaus van Pk. Deze informatie kan mogelijk leiden tot nieuwe vormen van hiv-therapie. Echter, om te zeggen dat bloedgroep kan beschermen tegen HIV-infectie is schromelijk prematuur. .
