Als u ademhalingsmoeilijkheden heeft, kan uw arts verschillende tests van uw longfunctie uitvoeren om metingen te krijgen die kunnen helpen de ernst van uw aandoening te bepalen. Een van die tests is expiratory reserve volume (ERV). Wat is de test, wat meet het en wanneer kan het nuttig zijn bij de diagnose en behandeling van longaandoeningen?
Wat is precies het volume ademhalingsreserve of ERV?
Als u ooit een ballon hebt opgeblazen, hebt u waarschijnlijk onbewust uw expiratoire reservevolume aangeboord.
Deze meting die artsen gewoonlijk gebruiken om mensen met ademhalingsmoeilijkheden te beoordelen, verwijst naar het extra luchtvolume dat kan worden uitgeademd met maximale inspanning die verder gaat dan het niveau dat wordt bereikt aan het einde van een normale, passieve uitademing. Deze hoeveelheid lucht wordt meestal gerapporteerd over een specifieke periode (meestal één seconde).
Met andere woorden, als u al normaal hebt uitgeademd (uitgeademd) en vervolgens uw longen volledig hebt leeggemaakt door opzettelijk alle lucht uit de longen te duwen, dan is die "extra" lucht uw expiratoire reserve-volume.
Expiratoir reservevolume en andere longvolumes
Uw arts zal u niet diagnosticeren op basis van de resultaten van uw longtest voor expiratoire reservehoeveelheid. Uw expiratoire reserve volumetest kan uw arts echter aanwijzingen geven over uw toestand. Die aanwijzingen, in combinatie met uw medische geschiedenis en de resultaten van uw examen, moeten uw arts naar de juiste diagnose leiden.
Het expiratoire reservevolume zal hoogstwaarschijnlijk plaatsvinden als onderdeel van een reeks algemene longfunctietests, die waarschijnlijk ook meerdere andere maten van het volume en de capaciteit van uw longen zullen omvatten. Deze reeks metingen die artsen gebruiken om longziekten te diagnosticeren, zoals astma, emfyseem en fibrose.
Het volume van de expiratoire reserve wordt vaak gemeten, samen met de vitale capaciteit (de totale hoeveelheid lucht die kan worden uitgeademd, inclusief de ERV) en het inspiratoire reservevolume, dat -zoals u zich kunt voorstellen- de hoeveelheid extra lucht meet die u opzettelijk in uw longen nadat je normaal hebt ingeademd.
Vaak worden verschillende verhoudingen berekend met behulp van de metingen. Als de ERV naar vitale capaciteitsverhouding bijvoorbeeld hoog is, suggereert dit dat de longen stijf zijn en niet in staat om uit te zetten en samentrekken en longfibrose de boosdoener kan zijn. Of, als die verhouding erg laag is, zou dit kunnen betekenen dat de weerstand in de longen het gevolg is van astma.
Hoe het is gemeten
Het expiratoire reservevolume en andere longvolumemetingen worden vaak gedaan met behulp van een techniek die spirometrie wordt genoemd. Dit is een van de meest uitgevoerde tests van de longfunctie, maar er zijn nog vele andere die kunnen worden gebruikt om longvolumemetingen uit te voeren.
Voor een spirometrietest moet u ademen in een buis die is bevestigd aan een machine die een spirometer wordt genoemd. Terwijl u zit en uw neusgaten dichtgeknipt houden, inhaleert u diep. Vervolgens plaatst u uw lippen rond de buis, of spirometer, en maakt u een goede afdichting om luchtlekkage te voorkomen, en ademt u enkele seconden krachtig uit.
De test wordt vaak drie keer herhaald om consistente resultaten te garanderen.
Voorwaarden waar ERV belangrijk is
Er zijn verschillende omstandigheden waarbij uw expiratoire reservevolume aanwijzingen kan geven over de gezondheid van uw longen. Deze aandoeningen omvatten:
- Chronische obstructieve longziekte
- Astma
- Beperkende longziekten (een groep ziekten waarbij uw longen niet zoveel volume hebben als zou moeten)
- Cystic fibrosis
Uw arts kan deze test uitvoeren als onderdeel van het proces van diagnose om te bepalen waarom u precies symptomen ervaart zoals ademhalingsproblemen, chronische hoest, piepende ademhaling en tekenen van lage zuurstof in uw bloed.
Ze kan de test ook uitvoeren als onderdeel van de voortdurende bewaking van uw toestand, om te bepalen of u zich hebt gestabiliseerd of dat uw longfunctie verder is afgenomen.
Ten slotte worden deze tests soms uitgevoerd om te screenen op longproblemen bij rokers of bij mensen met een baan die hen een risico op longaandoeningen inhouden – ze kunnen bijvoorbeeld op het werk worden blootgesteld aan giftige chemicaliën.
Bottom Line
Het volume van de expiratoire reserve is een belangrijke test op de longfunctie, maar is het meest nuttig wanneer het wordt gecombineerd met resultaten van andere pulmonaire functietests. Bij het voor het eerst diagnosticeren van een longaandoening, zijn deze tests zeer nuttig om onderscheid te maken tussen obstructieve longziekten, zoals COPD en astma, en beperkende longziekten zoals pulmonaire fibrose. Gewone beeldvormende onderzoeken zoals röntgenfoto’s of CT-scans kunnen dit onderscheid niet vaak maken, waardoor longtesten zeer nuttig zijn.
Longtests zijn ook nuttig bij het bewaken van de voortgang van de ziekte, het noteren van een verslechtering en kijken of behandelingen helpen.
