De Ege-test is een specifieke manoeuvre om een meniscusscheur te detecteren. Het bootst het mechanisme na dat meestal resulteert in meniscustranen. In deze test oefent de patiënt kracht op zijn knie uit door een hurkende beweging en de onderzoeker luistert en voelt aan voor een klik doordat het gescheurde stukje kraakbeen tussen de botten wordt gepakt. Het is ook bekend als een aangepaste McMurray-test of een gewichtdragende McMurray-test.
Deze test is ontwikkeld door dr. Ridvan Ege in 1968. Wanneer een meniscusscheur wordt vermoed, is dit een test die kan worden gebruikt om te beslissen of de knie al dan niet moet worden uitgebreid.
Hoe de test van Ege wordt uitgevoerd
De patiënt staat op, met de knieën uitgestrekt en de voeten ongeveer een voet uit elkaar (30 tot 40 centimeter).
Om te testen op een vermoedelijke meniscusscheuring, wordt de patiënt gevraagd om zijn voeten naar buiten te draaien, waarbij de knie uitwendig wordt gedraaid. Hij hurkt vervolgens en gaat langzaam achteruit staan. De patiënt en de examinator zijn alert op een hoorbare en / of voelbare klik of pijn in het gebied van de meniscus.
Om te testen op een laterale meniscusscheur, draait de patiënt zijn voeten naar binnen om maximale interne rotatie van de knie te bereiken. De patiënt hurkt en komt dan langzaam rechtop. De patiënt en de examinator zijn alert op de klik of pijn in het gebied van de meniscus.
Meestal wordt pijn of een klik gevoeld wanneer de knie ongeveer 90 graden wordt gebogen. De patiënt kan indien nodig ondersteuning gebruiken, omdat vaak zelfs gezonde mensen de squats niet kunnen doen zonder ondersteuning.
Een positieve test van klik of pijn wijst op een meniscusscheur.
Tests om een meniscusscheur te detecteren
De patiënt wordt liggend onderzocht met deze twee gebruikelijke tests:
- McMurray’s test
McMurray’s test is vergelijkbaar met de test van Ege, maar de patiënt ligt (niet-belastend) en de onderzoeker buigt de knie . De klik wordt gevoeld over de scheur van de meniscus als de knie wordt gebracht van volledige flexie tot 90 graden buiging. De patiënt kan ook pijn ervaren, samen met de klik. Deze test is niet erg gevoelig, maar is relatief specifiek voor een meniscusscheur.
- Gezamenlijke lijn tederheid
Gezamenlijke lijn malsheid is een zeer niet-specifieke test voor een meniscusscheur. Het gebied van de meniscus wordt gevoeld en een positieve test wordt overwogen wanneer er pijn is in het gebied waar de meniscus wordt gevonden. Deze test is zowel niet-specifiek als niet erg gevoelig.
Wat is de beste test voor een meniscusscheur?
Studies hebben gekeken naar alle drie tests voor het detecteren van een meniscusscheur. Geen enkele test was significant beter dan de andere test, maar de auteurs ontdekten dat de toevoeging van de Ege-test kan helpen de nauwkeurigheid van het diagnosticeren van een meniscusscheur te vergroten. Een arthroscopisch onderzoek en MRI kunnen nodig zijn om te bepalen of er sprake is van een meniscusscheur.
