De term ‘koelkastmoeder’ werd gebruikt om een ouder te beschrijven wiens koude, onverschillige stijl haar kind zo traumatiseerde dat hij zich terugtrok in autisme. De uitdrukking werd oorspronkelijk bedacht door Leo Kanner, die autisme zijn naam gaf. Dit concept veroorzaakte tientallen jaren veel pijn bij veel gezinnen voordat het in de jaren zestig werd ontmaskerd.
Waar kwam het idee van koelkastmoeders vandaan?
Sigmund Freud, de vader van de moderne psychologie, geloofde dat bijna alle psychische problemen voortkwamen uit het trauma van de vroege jeugd.
Van autisme werd gedacht dat het een vorm van geestesziekte was, en dus was het logisch om aan te nemen dat het werd veroorzaakt door vroegtijdig trauma.
Later, toen autismepioniers Leo Kanner en Hans Asperger de stoornis begonnen te verkennen, werkten ze bijna in de eerste plaats samen met ouders van de hogere klasse wier zelfpresentatie formeel en koud leek.
Leo Kanner wordt gecrediteerd met het bedenken van de uitdrukking "Refrigerator Mother", waarschijnlijk in de jaren 1930. Hoewel hij geloofde dat autisme waarschijnlijk ingeboren was in het kind, merkte hij ook een schijnbare kou op bij de moeders van zijn patiënten en ging ervan uit dat dit bijdroeg aan het probleem.
Who Popularized the Term Refrigerator Mother?
Bruno Bettelheim, een gerenommeerd professor in de ontwikkeling van kinderen, was het meest prominent tussen de jaren 1940 en 1970. Hij was ook een grote zelfpromotor en werd vaak in de media genoemd. Hij vatte het idee van de koelkastmoeder op en vergeleek deze ouders met bewakers in een nazi-concentratiekamp.
Bettelheims boekThe Empty Fortress: Infantile Autism and the Birth of the Self, samen met zijn optredens op nationale prime-time tv-shows en in populaire tijdschriften hielp het concept van de "koelkast" -moeder omvormen tot een in de volksmond geaccepteerd idee.
Wie heeft het idee van koelkastmoeders ontkracht?
Dr. Bernard Rimland, de overleden oprichter en directeur van het Autism Research Institute, wordt gecrediteerd met het ontmaskeren van deze mythe.
Als ouder van een kind met autisme had hij belang bij het onderzoeken en beter begrijpen van de oorzaken van autisme – en bij het uitwissen van het populaire concept dat slechte opvoeding de schuld was. Zijn onderzoek, samen met zijn werk om ouders samen te brengen als self-advocates, veranderde het denken over de wortels van autisme. Tegen het begin van de jaren zeventig werd het idee van "koelkastmoeders" niet langer geaccepteerd en benaderingen van het ouderschap waren niet langer de focus van onderzoek naar de oorzaken van autisme.
Ouders en autisme vandaag
Vandaag is men het erover eens dat autisme wordt veroorzaakt door een combinatie van genetische en omgevingsfactoren – en niets te maken heeft met ‘koud moederschap’. Niettemin zijn ouders nog steeds op de hete stoel. Hoewel ze niet worden beschuldigd van het veroorzaken van het autisme van hun kinderen, wordt er van hen vaak verwacht dat ze behandelingen behandelen of ontdekken. Of het nu als therapeuten en voorstanders is of als onderzoekers en medische besluitvormers, ouders zijn nog steeds in een positie van overweldigende verantwoordelijkheid.
Omgaan met schuld
Het opdoen van een kind met autisme is hard werken. Een van de moeilijkste aspecten is het omgaan met de schuldgevoelens die horen bij de diagnose. Hebben we het probleem veroorzaakt door vaccinaties toe te staan? Door ons kind bloot te stellen aan een gif?
Door de verkeerde genen door te geven? En … zouden we niet meer moeten doen om het probleem op te lossen? Tien tips voor het omgaan met schuldgevoel pakken een aantal van die gevoelens aan en kunnen ouders helpen hun gevoelens in perspectief te plaatsen.
Bronnen
De historische informatie in dit artikel is gebaseerd op bronnen die te vinden zijn op de website voor de PBS Point of View Film, Refrigerator Mothers.
