De vagina is de spierbuis die de doorgang van de buitenkant van het lichaam naar de baarmoeder (baarmoeder) biedt. De vagina heeft het vermogen om in grootte te veranderen om geslachtsgemeenschap te accommoderen en om het "geboortekanaal" te verschaffen waardoor een baby kan worden afgeleverd.
Structuur van de vagina
De vagina bestaat uit weefsels, vezels, spieren en zenuwen. Het buitenste slijmvliesweefsel wordt ondersteund door een laag bindweefsel die samenwerken om slijm te produceren voor vaginale smering.
Hieronder is een laag glad spierweefsel, die kan samentrekken en uitzetten, gevolgd door een andere laag bindweefsel bekend als de adventitia.
De vagina is geplaatst tussen de vulva (de externe genitaliën) en de cervix (de smalle, nekachtige passage die de vagina van de baarmoeder scheidt).
De algemene structuur van de vagina is als volgt:
- De opening van de vagina ligt tussen de anus en de opening van de urethra (waardoor urine het lichaam verlaat). De vaginale en urethrale openingen worden beschermd door de schaamlippen.
- Vlak onder de urethra ligt de introïtus, ook wel de vestibule of de opening naar de vagina genoemd.
- Het vaginale kanaal reist dan naar boven en naar achteren, tussen de urethra aan de voorkant en het rectum aan de achterkant.
- Als het uiteinde van de vaginale doorgang zwelt de ectocervix (het uitwendige gedeelte van de cervix) prominent in het vaginale kanaal uit.
De lengte van de vagina kan variëren bij vrouwen in de vruchtbare leeftijd van gemiddeld tussen de 2,5 en 3,5 centimeter.
In termen van smering kunnen vaginale afscheidingen toenemen tijdens seksuele opwinding, zwangerschap en verschillende stadia van menstruatie. Tijdens de menstruatiecyclus zal het slijmvlies dikker worden en zal de samenstelling van het slijm veranderen om de bevruchting beter te vergemakkelijken.
De vagina en geslachtsgemeenschap
Tijdens seksuele opwinding, zullen de slijmvliesmembranen van de vagina meer smering gaan produceren als de vagina zowel in lengte als breedte uitzet.
Dit vermindert de wrijving en het risico van verwonding tijdens vaginale penetratie.
De vagina kan langer worden naarmate een vrouw volledig opgewonden raakt, terwijl de baarmoederhals de tegenovergestelde richting aanneemt en begint terug te trekken. Dit kan ervoor zorgen dat de baarmoeder in het bekken opstijgt en het zogenaamde "balloneffect" creëert, waarbij de vaginale wanden zich rond de penis rekken en samentrekken om stimulatie te bieden en de ejaculatie te bevorderen.
De vagina zelf heeft niet veel zenuwuiteinden en daarom zijn veel vrouwen niet in staat seksuele stimulatie te bereiken door vaginale penetratie alleen. Aan de andere kant, de clitoris is rijk aan zenuwen en kan samen met de vagina werken om een orgasme te bereiken tijdens geslachtsgemeenschap.
De vagina bij de bevalling
Tijdens de bevalling zorgt de vagina voor de doorgang waardoor de baby wordt afgeleverd. Wanneer de bevalling begint, ervaart een vrouw typisch vaginale afscheiding, arbeidscontracties, de breuk van de vliezen en ofwel de stroom of stroom van vruchtwater uit de vagina.
Wanneer de bevalling nadert, wordt de baarmoederhals dunner en zachter, waardoor de baby in het bekken kan vallen. De baby begint dan de steun van de baarmoederhals te verliezen wanneer de weeën beginnen en de baarmoederhals begint te verwijden.
Wanneer de uitstrekking van de baarmoederhals groter is dan 10 cm, passeert de baby de baarmoeder in de vagina. De structuur van de vagina is zodanig dat deze zich vele malen kan uitstrekken over de normale diameter om plaats te bieden aan de bevalling.
Na de zwangerschap en de terugkeer van de normale oestrogeenstroom keert de vagina terug naar de geschatte toestand vóór de zwangerschap in ongeveer zes tot acht weken.
