Bijna 5.3 miljoen Amerikanen leven met de ziekte van Alzheimer; hoewel de meeste van hen ouder zijn, heeft ongeveer 5% de vorm van de ziekte die Alzheimer met een vroege start wordt genoemd. Deze aandoening kan worden vastgesteld bij mensen in de leeftijd van 30, 40 en 50 jaar oud.
Alhoewel de ziekte van Alzheimer met een vroege start zeldzaam is, moeten degenen die vermoeden dat zij of een geliefde hem hebben, onmiddellijk een arts raadplegen, ongeacht de leeftijd.
Sommige medicijnen laten veelbelovende resultaten zien bij het vertragen van de progressie van de ziekte. En hoewel de diagnose beslist angstaanjagend is, is een proactieve aanpak niet alleen praktisch, maar kan de betrokkene ook een gevoel van controle krijgen over wat hem te wachten staat.
De ziekte van Alzheimer omvat de voortschrijdende degeneratie van de hersencellen, te beginnen met de hippocampus, het gebied van de hersenen dat herinneringen verwerkt, en de hersenschors, die verantwoordelijk is voor de besluitvorming en denkprocessen. Wetenschappers zijn er niet zeker van wat de degeneratie veroorzaakt of waarom de progressie van de ziekte enorm verschilt tussen individuen. De meeste gevallen van de late ziekte van Alzheimer, meestal gediagnosticeerd bij mensen ouder dan 65 jaar, zijn wat onderzoekers ‘sporadisch’ noemen of niet noodzakelijkerwijs erfelijk zijn, hoewel de trigger nog niet is vastgesteld. Echter, onderzoekers zijn het erover eens dat bijna alle vroeg optredende Alzheimer-ziekte wordt geërfd.
Een sterke genetische link
Inherited Alzheimer wordt ook wel familiale Alzheimer (FAD) genoemd. Volgens het National Institute on Aging, als een ouder de familiale vorm heeft van Alzheimer met vroege aanvang, hebben zijn kinderen een kans van 50% om de aandoening te ontwikkelen.
Mutaties in drie genen zijn in verband gebracht met familiaire, vroeg optredende ziekte van Alzheimer.
Deze genen zijn door onderzoekers gelabeld als PS1, PS2 en APP.
Onderzoek uit de jaren negentig geeft aan dat mutaties op een gen met het label PS1 verantwoordelijk kunnen zijn voor 30% tot 60% van de vroege Alzheimer-gevallen. Nieuw onderzoek is niet overtuigend met betrekking tot de exacte prevalentie van specifieke mutaties, maar bevestigt dat een PS1-gen de mutatie is die het vaakst aan FAD is gekoppeld.
Het is mogelijk om genetische tests uit te voeren voor deze genmutaties, maar er zijn veel voor- en nadelen aan het doen, variërend van het kunnen verstrekken van deze belangrijke gezondheidsinformatie aan uw kinderen zodat zij kunnen omgaan met de kennis dat de ziekte van Alzheimer onvermijdelijk is. Een vertrouwde arts of een genetische counselor kan u helpen beslissen of genetische tests geschikt zijn voor u of een geliefde. Zorg ervoor dat u contact opneemt met uw verzekeringsmaatschappij voordat u tests gaat uitvoeren, omdat de dekking voor de testkosten varieert en sommige polissen voor niets betalen.
Waarschuwingsborden
De vroege indicatoren van de vroege ziekte van Alzheimer zijn vergelijkbaar met die van Alzheimer met late aanvang. Deze symptomen omvatten regelmatig verlies van items, moeite met het uitvoeren van algemene taken, vergeetachtigheid, persoonlijkheidsveranderingen, verwarring, slecht beoordelingsvermogen, uitdagingen met basale communicatie en taal, sociale terugtrekking en problemen na eenvoudige aanwijzingen.
Sommige deskundigen zijn van mening dat de ziekte sneller voortschrijdt bij mensen met een vroege diagnose. Anderen beweren echter dat de ziekte sneller lijkt te verlopen bij mensen met de vroege vorm van de ziekte van Alzheimer, omdat de jongere mensen mogelijk gezonder zijn. Het kan dus langer duren voordat de symptomen merkbaar worden.
Diagnose en behandeling
Diagnose van Alzheimer met vroege aanvang is niet anders dan een diagnose met laat optreden. Omdat er geen test op Alzheimer is, werken artsen in principe om alle andere oorzaken van de symptomen uit te sluiten. De enige manier om Alzheimer definitief te diagnosticeren, is hersenweefsel na de dood te onderzoeken.
Volgens het Fisher Center for Alzheimer Research Foundation in New York voert een arts gewoonlijk de volgende tests uit bij het evalueren van een patiënt voor de ziekte van Alzheimer:
- Klinisch onderzoek inclusief bloeddruk, gezichtsvermogen en gehoorevaluaties.
- Medische geschiedenis inclusief huidige voorschriften en recreatief drugsgebruik, evenals een gedetailleerde beschrijving van de vermoedelijke symptomen.
- Labotests inclusief glucosetolerantie, schildkliertest en volledig bloedbeeld. De arts is op zoek om te zien of een andere ziekte verantwoordelijk kan zijn voor de symptomen.
- MRI of CT-scan van de hersenen om bloedstolsels of tumoren te vinden die de symptomen kunnen veroorzaken.
- Neuropsychologische tests waarbij artsen tests uitvoeren om de aandachtsspanne, coördinatie, geheugen en probleemoplossende vaardigheden te beoordelen. Deze tests zullen een nauwkeuriger beoordeling van de symptomen van het individu opleveren.
Omgaan met de vroege ziekte van Alzheimer vereist de steun van familie en vrienden, evenals een zorgvuldige planning voor langdurige zorg en hoe u ervoor kunt betalen.
