Chancroid wordt behandeld met antibiotica. Patiënten met chancroid worden meestal 3-7 dagen na de behandeling onderzocht om te zien of het succesvol is geweest.
Mislukte behandeling kan mislukken als u de medicijnen niet correct gebruikt. Het kan ook voorkomen als uw infectie resistent is tegen het antibioticum waarmee u bent behandeld. Patiënten met HIV en onbesneden mannelijke patiënten reageren niet zo goed op de behandeling als anderen.
Mogelijk hebben ze aanvullende follow-up nodig.
Als u de diagnose chancroid hebt gekregen, moeten eventuele seksuele partners die u had binnen 10 dagen voordat u symptomen kreeg, ook worden onderzocht en behandeld. Dat is waar, ongeacht of ze symptomen hebben.
De onderstaande medicatieregimes zijn overgenomen uit de STD-behandelrichtlijnen 2015 voor centra voor ziektecontrole. Vergeet niet dat alleen uw arts kan zeggen welke behandeling geschikt voor u is.
Aanbevolen regimes
Azithromycin 1 g oraal in een enkele dosis
OF
Ceftriaxon 250 mg intramusculair (IM) in een enkele dosis
OF
Ciprofloxacine * 500 mg oraal tweemaal daags gedurende 3 dagen
OF
Erytromycine-basis * 500 mg oraal drie keer per dag gedurende 7 dagen
* Sommige stammen van H. ducreyi, de bacterie die chancroid veroorzaakt, zijn bestand tegen deze antibiotica.
Zwangere vrouwen mogen niet worden behandeld met ciprofloxacine. Het kan mogelijk negatieve effecten hebben op de foetus. Er is ook een risico op toxiciteit tijdens de borstvoeding.
Chancroid-behandelaanbevelingen zijn niet veranderd sinds 2010.
Als de behandeling niet effectief is
Als de behandeling voor chancroid faalt, kan uw arts u misschien testen op andere SOA’s. Concreet willen ze je misschien testen op HIV. Individuen die zijn geïnfecteerd met zowel HIV als chancroid zijn niet alleen moeilijker te behandelen.
Ze kunnen ook ernstiger symptomen hebben. Daarom is het belangrijk om te zoeken naar andere infecties na een mislukte behandeling. Dat klopt vooral omdat chancroid steeds zeldzamer wordt in de Verenigde Staten. Het komt meestal alleen voor bij sporadische uitbraken. Het komt echter iets vaker voor in Afrika en het Caribisch gebied.
