Cardiologie is een subspecialisme van interne geneeskunde. Daarom gaat een arts die van plan is om cardiologie te oefenen eerst door het residency-programma interne geneeskunde en bezoekt hij vervolgens beurzen om meer gespecialiseerde training en oefening te krijgen in het type cardiologie dat men wil trainen.
Cardiologen bieden gezondheidszorg voor het voorkomen, diagnosticeren en behandelen van ziekten en aandoeningen van het hart en het cardiovasculaire systeem, inclusief de bloedvaten.
Omdat het gebied van cardiologie zoveel verschillende soorten ziekten en procedures omvat, zijn er veel verschillende soorten cardiologie die men kan kiezen om te oefenen, afhankelijk van zijn of haar interesses en vaardigheden, en het soort werk dat ze zouden willen doen. Een cardioloog is geen chirurg. De artsen die een open-hartoperatie doen, zijn cardio-thoracale chirurgen en ze voltooien een chirurgisch residency-programma, niet een residentie in de interne geneeskunde zoals cardiologen dat doen.
Opleiding en onderwijs
Nogmaals, cardiologen beginnen met het trainen als internist, inclusief 4 jaar medische opleiding, plus drie jaar residency-opleiding. Na het voltooien van de residentie in de interne geneeskunde, kan een toekomstige cardioloog een van de vele verschillende soorten cardiologiebeurzen bezoeken. Cardiologiebeurzen zijn 2-3 jaar, afhankelijk van het type fellowship.
Niet-invasieve cardioloog
Een niet-invasieve cardioloog runt voornamelijk een praktijk op kantoor, waarbij hij patiënten ziet om mogelijke hartproblemen te voorkomen en te beheersen.
De gemiddelde niet-invasieve cardioloog ziet ongeveer 25-30 patiënten per dag op kantoor. Niet-invasieve cardiologen doen geen procedures; ze voeren voornamelijk diagnostische tests uit om hartproblemen te identificeren. Als het probleem behandelbaar is met een dieet of medicatie, zal de arts de juiste medicamenteuze behandeling of het juiste dieet voorschrijven.
Als het hartprobleem echter een soort chirurgische ingreep vereist, verwijst de niet-invasieve cardioloog de patiënt vervolgens door naar een andere arts.
Niet-invasieve cardiologen voeren tests uit zoals ECHO’s, stresstests en EKG’s (elektrocardiogrammen). Een andere meer recente ontwikkeling voor niet-invasieve cardiologen, die een lucratieve vooruitgang voor hen was, is nucleaire cardiologie. Nucleaire cardiologie omvat een high-tech speciale "nucleaire camera" die wordt gebruikt om beelden van het hart te nemen nadat de patiënt is geïnjecteerd met radioactieve kleurstof. Deze nucleaire beelden zijn veel effectiever dan andere tests voor het diagnosticeren van een aantal hartproblemen.
Compensatie voor niet-invasieve cardiologen: ongeveer $ 400.000 per jaar, volgens de MGMA.
Invasieve, niet-interventionistische cardiologen
Invasieve cardiologen doen alles wat niet-invasieve cardiologen kunnen doen, plus een beetje meer. Invasieve cardiologen worden getraind in een diagnostische procedure, hartkatheterisatie genaamd, die wordt gebruikt om blokkades van de slagaders te vinden. Daarom is de tijd van de niet-invasieve cardioloog verdeeld tussen kantoorbezoeken en de tijd in het "cath-lab" om deze katheterisaties uit te voeren. Als een blokkade wordt gevonden en een aanvullende procedure nodig is, kan een niet-interventionele cardioloog niet ingrijpen om het probleem op te lossen.
Daarom zou de niet-interventionele cardioloog de patiënt doorverwijzen naar een interventionistische cardioloog voor de angioplastiek of welke procedure dan ook nodig is.
Compensatie voor invasieve, niet-interventionele cardiologen: de gemiddelde invasieve, niet-interventionele cardioloog verdient ongeveer $ 454.000, volgens de MGMA.
Interventionele cardiologen
Dit type cardiologie vereist extra fellowship training, van 1-2 jaar naast de 3-jarige cardiologie fellowship. De interventionele cardioloog is in staat om geavanceerdere procedures uit te voeren dan de invasieve en niet-invasieve cardioloog.
Interventiecardiologen zullen het grootste deel van hun tijd in een ziekenhuis doorbrengen met het uitvoeren van procedures zoals ballonangioplastie om geblokkeerde slagaders te openen of kleine mesh stents in vernauwende bloedvaten te plaatsen.
De meeste interventionele cardiologen brengen ook enige tijd per week door op een kantoor, volgen de patiënten op na de procedures of raadplegen ze voorafgaand aan de procedures. Interventionele cardiologen voltooien typisch honderden procedures per jaar, waaronder tot 300 katheterisaties en tot 100 angioplastieën.
Interventionele cardioloogcompensatie: gemiddeld ongeveer $ 545.000 per jaar, volgens de MGMA.
Elektrofysiologen (EP)
Nog een andere optie voor cardiologen is om nog eens 1 tot 2 jaar fellowship in elektrofysiologie te voltooien, wat de studie is van de bio-elektrische impulsen van het hart die het tempo van iemands hartslag regelen. Als de elektrische impulsen niet goed werken, kan dit een hartritmestoornis veroorzaken die dodelijk kan zijn als deze niet wordt behandeld. Niet zo lang geleden was het plaatsen van een pacemaker de enige remedie om onregelmatige hartslagen te corrigeren. Nu, hoewel dat deel uitmaakt van wat EP’s doen, zijn er ook verschillende andere chirurgische procedures zoals ablatie die het gedeelte van het hart dat slecht functioneert, en medicamenteuze therapie om complexe aritmieën te beheren, in wezen uitschakelt.
Electrofysiologen compensatie: EP’s verdienen jaarlijks ongeveer $ 480.000, volgens de MGMA.
Als u een loopbaan in de cardiologie overweegt
Omdat het zoveel jaren van training kost om een cardioloog te worden en omdat het veld zo afhankelijk is van technologie en farmaceutische ontwikkelingen, moet men op de hoogte zijn van de toekomstige trends in de cardiologie. U hoeft niet noodzakelijkerwijs te kiezen voor "what’s hot now", maar doe wat onderzoek over wat er over tien jaar misschien wel nodig is.
Een voorbeeld is hartchirurgie. Vijftien of twintig jaar geleden ondervond bypass-chirurgie een golf van populariteit als een van de weinige manieren om een blokkade te behandelen. Daarom besloten veel artsen die chirurgiepaden volgden om een cardiothoracale operatie uit te voeren. Nu er zoveel andere procedures beschikbaar zijn om cardiale bypass-operaties uit te sluiten, zoals stents en ballonnen die zijn ingebracht door niet-chirurgische cardiologen, zijn er nu veel hartchirurgen die vechten voor de beste banen. Hoewel er nog steeds banen zijn voor hartchirurgen, zijn de beste banen zeer competitief, terwijl cardiologen vrij veel met de hand kunnen kiezen, omdat vraag en aanbod de voorkeur geven aan cardiologen.
