Symptomen van waterpokken

Tegen de tijd dat uitslag, koorts, gezwollen klieren en andere symptomen van waterpokken (varicella) verschijnen, heeft het virus al een week of langer in het lichaam van een persoon gelegen. Volgens de Centers for Disease Control and Prevention (CDC) is de typische incubatietijd voor het varicella-virus – de hoeveelheid tijd tussen wanneer iemand eraan wordt blootgesteld en wanneer de symptomen beginnen op te duiken – gemiddeld 14 dagen, met een bereik van 10 tot 21 dagen.

Een persoon wordt één tot twee dagen als besmettelijk beschouwd voordat een uitslag verschijnt totdat die uitslag volledig overgaat.

Frequente symptomen

Anders zullen gezonde mensen die ziek worden na blootstelling aan varicella, een cluster van symptomen ontwikkelen die kenmerkend zijn voor elke virale infectie naast de overduidelijke waterpokkenuitslag. Bij sommige mensen, met name volwassenen, zullen de niet-huiduitslag symptomen verschijnen voordat de uitslag doet. Bij kinderen is de uitslag vaak het eerste teken van waterpokken.

Niet-huiduitslag Symptomen

De meeste van deze symptomen duren een dag of twee en verdwijnen daarna als de uitslag verschijnt. Deze omvatten:

• Koorts (meestal mild, ongeveer 102 graden, hoewel het wel 105 graden kan worden)
• Malaise
• Hoofdpijn
• Verlies van eetlust
• Lichte buikpijn
• Gezwollen klieren

Bedenk dat een persoon die is geïnfecteerd met het varicella-virus, kan worden besmettelijk gedurende de paar dagen hebben ze deze pre-uitslag, niet-specifieke symptomen.

Waterpokkenuitslag

De waterpokkenuitslag verschijnt meestal het eerst op de romp, hoofdhuid en gezicht en spreidt zich vervolgens uit naar de armen en benen. De uitslag kan ook laesies veroorzaken op slijmvliezen in de ogen, mond en vagina (maar dit is niet gebruikelijk).

Elke waterpokkenlaesie begint als een 2- tot 4-millimeter rode papule met een onregelmatige omtrek, waarop zich een dunwandige, heldere blaar vormt gevuld met een zeer besmettelijke vloeistof.

De vesicle wordt vaak beschreven als er uitzien als een "dauw druppel." Na acht tot twaalf uur wordt de vloeistof in het blaasje troebel en breekt de blaar, waardoor er een korst achterblijft.

Zodra een laesie is afgezet, wordt het niet langer als besmettelijk beschouwd. De korst valt meestal na ongeveer zeven dagen af. Als oude laesies echter korst en wegvallen, blijven er nieuwe worden gevormd, en het is dus typerend om laesies in verschillende stadia allemaal tegelijk te hebben. Totdat alle laesies zijn afgezwakt en er geen nieuwe zijn ontstaan, wordt een persoon als besmettelijk beschouwd.

Als u of uw kind waterpokken krijgen, moet u thuisblijven van school, werk en andere activiteiten om verspreiding van het virus te voorkomen, ook als u zich anderszins niet goed voelt.

De waterpokkenuitslag is zeer jeukende, maar het is belangrijk om niet te krabben. Wanneer laesies of korsten worden afgekrast of worden geïnfecteerd door contact met vuil onder de vingernagels, kunnen zich lelijke littekens vormen. Om die reden is het behandelen van de jeuk een belangrijk onderdeel van de waterpokkenbehandeling.

Het aantal waterpokkenletsels dat iemand krijgt, varieert. Het typische bereik is 100 tot 300 laesies. Volwassenen en oudere kinderen ontwikkelen meestal meer laesies dan jonge kinderen. Mensen die de huid eerder hebben getraumatiseerd, zoals door zonnebrand of eczeem, kunnen een uitgebreider uitslag ontwikkelen dan anderen.

Zeldzame symptomen

In zeldzame gevallen zijn kinderen die gedeeltelijk gevaccineerd zijn (hadden één dosis van het varicella-vaccin) of zelfs volledig gevaccineerd (beide doses hadden gehad) hoe dan ook met waterpokken gevallen. Kinderen met zogenaamde "doorbraak waterpokken" zijn minder besmettelijk dan degenen die niet zijn gevaccineerd.

Hun symptomen zijn milder, te mild, in sommige gevallen kan doorbraak van waterpokken een verkeerde diagnose stellen als insectenbeten of andere uitslag bij kinderen. De symptomen van doorbraak waterpokken zijn onder meer: ​​

• Minder dan 50 of zo laesies
• Weinig of geen blaasjes (dat is waarom ze niet zo besmettelijk zijn)
• Lage of geen koorts
• Snel herstel (binnen drie tot vijf dagen)

Complicaties

Voor mensen die over het algemeen een goede gezondheid hebben, zal waterpokken waarschijnlijk niet leiden tot ernstige complicaties. In de Verenigde Staten worden echter jaarlijks ongeveer 14.000 mensen in het ziekenhuis opgenomen als gevolg van de ziekte. Voor ongeveer 100 van hen zal het fataal zijn. Zoveel als een derde van de mensen die waterpokken krijgen als volwassenen lopen het risico op ernstige complicaties, vooral senioren en mensen met een gecompromitteerd immuunsysteem.

Bacteriële infectie

De meest voorkomende complicatie van varicella is een secundaire bacteriële infectie van de waterpokkenlaesies, meestal veroorzaakt doorStaphylococcus aureuofStreptococcus pyogenes, veroorzaakt door huidinfecties zoals impetigo, furunculosis, cellulitis en erysipelas, zoals evenals een infectie van lymfeklieren die bekend staat als lymfadenitis.

Deze infecties zijn meestal oppervlakkig en gemakkelijk te behandelen met antibiotica. Er bestaat echter een risico dat de bacteriën zich in de bloedbaan verspreiden, wat leidt tot een aandoening die bacteremia wordt genoemd. Mensen met bacteriëmie lopen het risico op bacteriële longontsteking en andere potentieel ernstige infecties, waaronder meningitis, artritis, osteomyelitis en sepsis.

Neurologische complicaties

De tweede meest voorkomende reeks complicaties van waterpokken betreft het zenuwstelsel. Een van de ernstigere neurologische aandoeningen die verband houden met waterpokken is een aandoening in de kindertijd die acute cerebellaire ataxie wordt genoemd. Symptomen zijn koorts, geïrriteerdheid die na verloop van tijd erger wordt, moeite met lopen en spraakstoornissen die dagen of zelfs weken kunnen aanhouden. Gelukkig lossen deze symptomen meestal vanzelf op.

Een andere mogelijke neurologische complicatie van waterpokken is varicella meningoencephalitis, een infectie die ervoor zorgt dat de vliezen die structuren in het zenuwstelsel omgeven en beschermen, gezwollen en ontstoken raken.

Symptomen kunnen hoofdpijn, gevoeligheid voor licht, nekstijfheid en pijn, delier en toevallen zijn. De mensen die het grootste risico lopen om meningo-encefalitis te ontwikkelen na besmet te zijn met het varicella-virus, zijn mensen met een gecompromitteerd immuunsysteem, zoals patiënten in een laat stadium van infectie met het humaan immunodeficiëntievirus (HIV).

Respiratoire complicaties

Varicella-pneumonie is de belangrijkste oorzaak van aan varicella gerelateerde ziekten en overlijden bij volwassenen. De ziekte ontwikkelt zich wanneer het virus via de bloedbaan naar de longen reist, waar het een infectie veroorzaakt. Ongeveer een op de 400 volwassenen die met waterpokken komen, zal als gevolg van deze ziekte in het ziekenhuis worden opgenomen.

De risicofactoren voor varicella-pneumonie zijn onder meer: ​​

• Op hogere leeftijd waterpokken krijgen
• Uitslag met een groot aantal laesies
• Een gecompromitteerd immuunsysteem
• Zwangerschap (vooral in het derde trimester)
• Roken
• Chronische obstructieve longziekte (COPD)

Lever Complicaties

Een veel voorkomende complicatie van waterpokken is voorbijgaande hepatitis, een tijdelijke ontsteking van de lever die meestal geen symptomen veroorzaakt en de neiging heeft om beter te worden zonder behandeling.

Volgens de Mayo Clinic lopen sommige kinderen en tieners die herstellen van een virale infectie – met name waterpokken of griep – het risico het Reye-syndroom te ontwikkelen, een zeldzame aandoening die zwelling van de lever en de hersenen veroorzaakt. Het Reye-syndroom is ook in verband gebracht met aspirine, dus hoewel aspirine is goedgekeurd voor kinderen ouder dan 2, is het het beste om dit medicijn niet aan hen te geven om de symptomen van waterpokken (of andere virale infecties) te behandelen.

Gordelroos

Nadat een persoon is geïnfecteerd met waterpokken, wordt het virus niet volledig uit het lichaam verwijderd. In plaats daarvan reist het naar punten in het zenuwstelsel die ganglia worden genoemd, waar takken van zenuwen samenkomen, die inactief en latent blijven.

Bepaalde triggers kunnen het sluimerende virus ertoe dwingen om plotseling weer actief te worden, vaak tientallen jaren na de eerste infectie. Wanneer dit gebeurt, zal het virus terug de zenuwen afgeven naar de huid, waardoor er pijnlijke, brandende blaren op de huid langs de zenuwtak ontstaan, een aandoening die gordelroos of herpes zoster wordt genoemd. Gordelroos is meestal van invloed op volwassenen ouder dan 50.

Wanneer moet u naar een arts?

Waterpokken is zo’n gemakkelijk te identificeren ziekte dat u vaak via de telefoon een diagnose kunt stellen aan een arts. En zoals bij elke virale infectie wordt het meestal alleen beter.

Als u echter waterpokken heeft, ontwikkelt u bepaalde symptomen die erop wijzen dat u mogelijk een secundaire infectie of andere complicatie heeft. Raadpleeg een arts voor een afspraak. Deze omvatten:

• Blaren die erg rood en zacht worden; warm aanvoelen; groter worden, open zweren; en drain pus
• Een hoge koorts die langer dan een paar dagen aanhoudt
• Gezwollen klieren in de nek die zacht aanvoelen
• Uitslag die zich verspreidt naar een of beide ogen
• Een onvermogen om te drinken
• Uitdroging
• Problemen met ademhalen of constant hoesten , wat tekenen kan zijn van varicella-pneumonie
• Ernstige hoofdpijn, gevoeligheid voor licht, ongebruikelijke slaperigheid, verwarring of constant braken, die samen zouden kunnen wijzen op hersenontsteking

Deze symptomen zijn zorgelijk bij kinderen en volwassenen. Als u een klein kind met waterpokken heeft dat constant huilt en ontroostbaar is, is dat ook de reden om in te checken bij de kinderarts.