Slaapapneu is een veelvoorkomende aandoening die miljoenen Amerikanen treft. De chronische ademhalingsstoornis waarbij men herhaaldelijk stopt met ademhalen tijdens de nacht, kan te wijten zijn aan een gedeeltelijke of volledige obstructie (of instorting) van de bovenste luchtwegen, die gewoonlijk de basis van de tong en het zachte gehemelte beïnvloedt.
Het kan ook optreden als gevolg van een depressief signaal van de hersenstam om een ademhaling te initiëren.
Deze gebeurtenissen duren 10 seconden of langer en kunnen honderden keren per nacht plaatsvinden. Iemand met slaapapneu kan luid snurken, korte adempauzes en af en toe happend ervaren. Tijdens apneu-evenementen neemt het zuurstofniveau van het bloed af, neemt de hartslag toe en wordt de slaap verstoord wanneer de getroffen persoon wakker wordt en de ademhaling hervat. Dit kan aanzienlijke gevolgen hebben voor de slaapkwaliteit, de dagfunctie en de algehele gezondheid.
Subsoorten
Slaapapneu is een generieke term die elke stoornis omvat die adempauzes tijdens de slaap veroorzaakt. Het kan iemand op elke leeftijd treffen, maar de prevalentie van slaapapneu neemt toe na de middelbare leeftijd. Er zijn een paar belangrijke subtypen, waaronder:
- Obstructieve slaapapneu
- Centrale slaapapneu
- Complexe slaapapneu
Slaapapneu is niet het enige probleem dat kan leiden tot ademhalingsmoeilijkheden tijdens de slaap. Er zijn een paar andere problemen die geen volledige adempauze veroorzaken, maar die nog steeds problematisch kunnen zijn, zoals:
- Snurken
- Katathrenia of slaapkrampen
- Upper Airway Resistance Syndrome (UARS)
Het is ook belangrijk om te erkennen dat zuurstofniveaus kan dalen tijdens de slaap als de longfunctie wordt aangetast door longziekte, en dit zou een aparte behandeling vereisen.
Symptomen
Afgezien van de adempauzes die kenmerkend zijn voor de stoornis, zijn er veel andere veel voorkomende symptomen bij slaapapnoe.
Deze symptomen kunnen zijn:
- Luid, chronisch snurken
- Verstikking of hijgen tijdens de slaap
- Getuige pauzes tijdens de slaap
- Vaak wakker worden om te urineren (nocturie)
- Tanden slijpen of klemmen (bruxisme)
- Droge keel of mond bij het ontwaken
- Nachtelijke hartkloppingen of een hartslag met hartslag
- Nachtelijk zweten
- Nachtelijk zuurbranden
- Vaak ’s nachts ontwaken en slapeloosheid
- Overmatige slaperigheid overdag
- Ochtendhoofdpijn
- Kortetermijngeheugen of leerproblemen
- Irriterend voelen
- Slechte concentratie of aandacht
- Veranderingen in stemming, inclusief depressie
Niet alle van deze symptomen moet aanwezig zijn om de aandoening te laten optreden, en kinderen met slaapapneu kunnen verschillende klachten hebben, zoals groeiproblemen, aandachtstekortstoornis met hyperactiviteit en rusteloze slaap.
Oorzaken
Er zijn een paar veel voorkomende oorzaken van obstructieve slaapapneu en situaties die het nog erger kunnen maken, waaronder:
- Overgewicht of obesitas (inclusief een grote nekomvang)
- Abnormale anatomie van de bovenste luchtwegen (inclusief een afwijkend tussenschot)
- Medicijnen gebruiken, drugs of alcohol
- Ouder worden
- Slapen op de rug
- REM of dromen slapen
- Roken
Daarnaast kan centrale slaapapneu optreden als gevolg van een beroerte, hartfalen of het gebruik van narcotische of opioïde pijnstillers. Complexe slaapapneu treedt op bij bepaalde behandelingen.
Hoe vaak komt het voor
Slaapapneu komt eigenlijk relatief vaak voor. Wanneer slaapapneu wordt gedefinieerd als het hebben van meer dan 5 apneuze gebeurtenissen per uur die resulteren in een symptoom (zoals overmatige slaperigheid overdag), dan zou ongeveer 2 tot 9 procent van de mensen last hebben van slaapapneu. Indien gedefinieerd als met meer dan 5 apneuze gebeurtenissen per uur zonder zelf-gerapporteerde symptomen, is de prevalentie 9-24% in de algemene populatie. Omdat cardiovasculaire complicaties van slaapapneu voorkomen, ongeacht de aanwezigheid van symptomen overdag, zoals slaperigheid, wordt het latere beschouwd als een echte prevalentie.
De prevalentie neemt toe van 18 tot 45 jaar en bereikt dan een plateau van 55 tot 65 jaar.
Als iemand slaapapneu ontwikkelt, zullen ze dat meestal op die leeftijd doen. Het is ongeveer twee keer zo vaak bij mannen.
Diagnose
De diagnose slaapapneu hangt vaak af van een zorgvuldige anamnese en lichamelijk onderzoek door een gekwalificeerde, in het bestuur gecertificeerde arts in de slaapgeneeskunde. Verdere tests worden uitgevoerd met behulp van een reeks standaard diagnostische tests, waaronder:
- Polysomnografie
- Home Slaapapneu Testen
- Multiple Sleep Latency Testing (MSLT)
- Onderhoud van Wakefulness Test (MWT)
- Overnight Oximetry
- Epworth Sleepiness Scale
- Slaaplogboek
In In het algemeen is een home-slaapapneu-test of een bijhorend diagnostisch polysomnogram dat in een testcentrum wordt uitgevoerd de enige tests die nodig zijn om slaapapneu te diagnosticeren.
Behandelingen
Slaapapneu kan op verschillende manieren effectief worden behandeld. In het algemeen zullen de meeste individuen worden uitgeprobeerd op continue positieve luchtwegdruk (CPAP). Dit vereist het kiezen van een CPAP-masker. Een vergelijkbare behandeling met de naam bilevel-positieve luchtwegdruk (BiPAP) wordt soms ook gebruikt. Het kan enige tijd duren om aan deze therapieën te wennen, en er zijn enkele richtlijnen die kunnen helpen bij het oplossen van problemen. Er zijn enkele accommodaties zoals een kinband die mondademhaling kan voorkomen. Daarnaast is het belangrijk om uw CPAP schoon te houden. Het is ook mogelijk om uw CPAP-gebruik te controleren.
Voor degenen die CPAP niet kunnen verdragen, zijn er enkele alternatieve behandelingen voor CPAP. Deze kunnen orale hulpmiddelen, positionele therapie of operaties omvatten. In sommige gevallen, wanneer overmatige slaperigheid overdag aanhoudt ondanks behandeling, kunnen stimulerende middelen zoals Ritalin, Provigil en Nuvigil noodzakelijk zijn om de slaperigheid te behandelen. Zelfs eigenzinnige alternatieven zoals het spelen van de didgeridoo hebben bewezen een effectieve behandeling te zijn. Sommige mensen kunnen voordelen ondervinden van cafeïne of zelfs geplande dutjes. Zoals altijd profiteren personen met slaapstoornissen van betere slaaprichtlijnen.
Gevolgen indien onbehandeld gelaten
Er kunnen ernstige gevolgen zijn – zelfs dodelijke – tot onbehandelde slaapapneu, zoals:
- Stroke of voorbijgaande ischemische aanvallen
- Coronaire hartziekte
- Hartfalen
- Onregelmatige hartslag
- Hartaanval
- Hoge bloeddruk
- Maagzuur en reflux
- Diabetes
- Erectiestoornissen
- Concentratie- en geheugenproblemen (dementie)
- Depressie
- Plotselinge dood
Er zijn afzonderlijke gevolgen van slaapapneu bij kinderen, zoals hyperactiviteit, vertraagde groei en afgenomen intelligentie.
Conclusie
Slaapapneu is een relatief veel voorkomende aandoening die adempauzes tijdens de slaap met zich meebrengt. Er zijn verschillende subtypes van slaapapneu en deze komen vaker voor in specifieke populaties. De symptomen die resulteren vaak omvatten overmatige slaperigheid overdag, maar er kunnen ook ernstige – en zelfs dodelijke – gevolgen zijn. Er zijn verschillende omstandigheden die slaapapneu kunnen veroorzaken of erger kunnen maken. Diagnose is meestal afhankelijk van een zorgvuldige geschiedenis en lichamelijk onderzoek door een arts en een slaaponderzoek, zoals een slaapapneu thuistest of een in-center polysomnogram. De behandeling kan worden uitgevoerd met behulp van continue positieve luchtwegdruk (CPAP) of andere alternatieve therapieën zoals orale hulpmiddelen of zelfs een operatie. Er kunnen bepaalde aanpassingen zijn die moeten worden geregeld om therapietrouw te maximaliseren. Gelukkig kan slaapapneu vaak met succes worden behandeld met gunstige resultaten.
