Peesscheuren of -breuken zijn vaak pijnlijke en angstaanjagende verwondingen. Typisch voorkomend op middelbare leeftijd, kunnen deze letsels ook voorkomen bij jongere en oudere personen. De meest voorkomende verwonding doet zich voor bij het optillen of trekken aan een zwaar voorwerp, met name wanneer iets slipt of begint te vallen. Meestal wordt een klik of pop zowel gevoeld als gehoord en treedt er pijn op rond de schouder of elleboog, afhankelijk van welk deel van de bicepspees is gescheurd.
De diagnose van een gescheurde bicepspees stellen is meestal eenvoudig, maar de beslissing hoe deze letsels het best kunnen worden behandeld, kan ingewikkelder zijn. Beslissen of een operatie noodzakelijk of zelfs nuttig is, kan ingewikkelder zijn en de ideale behandeling is mogelijk niet voor iedereen hetzelfde.
De bicepspees en spier
De bicepspees is de structuur die de bicepsenspier met het bot verbindt. De biceps spier helpt bij het buigen van het ellebooggewricht, maar het heeft ook andere functies. Het is belangrijk in de beweging genaamd supinatie van de onderarm. Dit is de beweging van het naar boven draaien van de palm, zoals het openen van een deurknop of het draaien van een schroevendraaier. De bicepspees is ook belangrijk in zijn bijdrage aan schouderstabiliteit.
Er zijn twee proximale biceps peesbevestigingen aan het schoudergewricht en een enkele distale biceps pees aan de elleboog. De reden dat het de biceps wordt genoemd (‘bi’, wat twee betekent) is dat er twee belangrijke delen van de spier zijn.
Elk van deze delen van de spierbuik heeft een eigen peesbevestiging bovenop de schouder en de twee delen vloeien samen tot één peesbevestiging bij de elleboog.
Een van de pezen bij de schouder (de proximale biceps) wordt de lange kop van de biceps genoemd en de andere wordt de korte kop van de biceps genoemd.
De lange kop van de biceps is bijna altijd het onderdeel dat gewond is geraakt in een proximaal bicepsletsel. De lange kop van de biceps hecht zich aan de binnenkant van het schoudergewricht, precies op de rand van het schoudergewricht. De korte kop van de proximale biceps hecht zich aan een uitsteeksel van bot voor de schouder dat het coracoïde proces wordt genoemd.
Biceps peesbreuken
Een biceps peesruptuur is een blessure die optreedt bij de bevestiging van de biceps pees aan het bot, waardoor de pees zich van het bot afscheidt. Een normale biceps pees is sterk verbonden met het bot. Wanneer de biceps pees breekt, is deze pees losgemaakt. Na een biceps peesruptuur kan de spier niet aan het bot trekken en kunnen bepaalde bewegingen verzwakt en pijnlijk zijn.
Er zijn twee soorten biceps peesrupturen:
- Proximale biceps peesbreuken
Een proximale biceps peesruptuur is een beschadiging van de biceps pees aan het schoudergewricht. Dit type letsel is het meest voorkomende type biceps peesblessure. Het komt het meest voor bij patiënten ouder dan 60 jaar en veroorzaakt vaak minimale symptomen. Zoals hierboven vermeld, komen proximale peesblessures bij de biceps bijna altijd voor bij de lange kop van de bicepspees. Verwondingen aan de korte kop van de biceps zijn in wezen ongehoord.
- Distale biceps Peesbreuken
De distale bicepspees is verwond rond het ellebooggewricht. Dit is meestal een blessure die optreedt bij zwaar tillen of sporten bij mannen van middelbare leeftijd. Veel patiënten met een distale biceps-ruptuur krijgen een operatie om de gescheurde pees te herstellen.
Behandelingsopties
Beslissen of de reparatie van de bicepspees moet worden uitgevoerd, hangt af van een aantal factoren, waaronder de leeftijd van de patiënt, het activiteitenniveau van de patiënt, waarbij de aandoening is ingeschakeld (dominant of niet-dominant) en de verwachtingen voor toekomst. Zeker, jongere, actievere verwondingen aan de dominante extremiteit worden over het algemeen gerepareerd.
Resultaten van niet-chirurgische behandeling zijn echter niet zo slecht als veel mensen denken. Er is vaak wat misvorming van de vorm van de spier, maar meestal is het verlies van kracht veel minder dan veel mensen verwachten. Een niet-chirurgische behandeling is vaak een optie. U moet deze behandelingsopties bespreken met uw orthopedisch chirurg, die u kan helpen bij het bepalen van de beste optie voor uw situatie
