Toen scholen jaren geleden gescheiden waren, volgden dovenscholen dit voorbeeld. Al meer dan 100 jaar volgden zwarte dove kinderen aparte educatieve programma’s, gehuisvest op afzonderlijke campussen of in aparte gebouwen op dezelfde campus als de school voor doven. Deze scheiding leidde tot de ontwikkeling van een zwart dialect van de Amerikaanse Gebarentaal, vergelijkbaar in de natuur met ‘zwart Engels’.
Toen scholen voor doven geïntegreerd werden, werden deze afzonderlijke gebouwen en campussen gesloten of opgenomen in de rest van de school. Na verloop van tijd stierf het zwarte dialect van ASL uit toen de zwarte dove kinderen niet meer gescheiden werden van de dove kinderen. Gelukkig zijn de herinneringen aan deze ervaring bewaard gebleven in boeken zoals Sounds Like Home. Deze segregatie werd aangemoedigd door de Nationale Vereniging van Doven, die in 1904 de oprichting van afzonderlijke scholen voor dove kinderen had aanbevolen.
Deze segregatie betekende dat zwarte dove leraren in staat waren banen te leren in de afzonderlijke programma’s. De programma’s produceerden de eerste Black Deaf-leraren, Julius Carrett en Amanda Johnson, die beiden waren afgestudeerd aan het North Carolina-programma voor doven en H.L. Johns, die afstudeerde van het Maryland-programma voor doven. Alle drie werden ingehuurd door het Texas Institute for Deaf, Dumb and Blind Colored Youth.
Lijst met gesegregeerde scholen
- Alabama – School voor neger doofstomme en blinden (1891).
- District of Columbia – De Kendall School in Gallaudet nam geen zwarte dove studenten tot 1952 in, wanneer ze door een rechtbank werden bevolen (daarvoor gingen de dove zwarte studenten naar school in Maryland). Het verhaal van het gevecht om Kendall te krijgen in DC Black Deaf studenten werd gedocumenteerd in de film "Class of ’52." Kendall richtte vervolgens een apart gebouw op, maar de segregatie was kort omdat in 1954 de historische uitspraak van het Hooggerechtshof over integratie inhield dat Kendall geïntegreerd moest worden. De tentoonstelling History by Deaf Eyes heeft een foto van Black Deaf Kendall-studenten.
- Florida – Instituut voor blinden, doven en domme kleuren (Florida).
- Georgia – Georgia School for the Negro Deaf (1882).
- Kentucky – Kentucky had een school voor de gekleurde doven. De Kentucky Standard-nieuwsbrief van de Kentucky School of the Deaf, editie 1330, lente 2003 had een kort artikel over de geschiedenis van de gekleurde school (1885 tot 1950).
- Geschiedenis door dove ogen – De tentoonstelling History by Deaf Eyes heeft een foto van zwarte dove studenten in Kentucky op de pagina over gesegregeerde scholen.
- Oklahoma – Oklahoma Industrial Instelling voor doven, blinden en wezen van de gekleurde race.
- South Carolina – South Carolina Instituut voor de opleiding van de doven en domme en de blinde, gekleurde afdeling.
- Tennessee – James Mason (zwart, hoorzitting) heeft een school voor zwarte doven opgericht, de Tennessee School of the Coloured Deaf and Dumb.
- Texas – Texas Institute for Deaf, Mute and Blind Colored Youth (1887). William Holland, een voormalige horde slaaf die aandrong op de oprichting van een school voor gekleurde dove mensen, werd in 1887 de eerste superintendent.
- Virginia – Virginia School voor gekleurde dove en blinde kinderen (1909).
- West Virginia – West Virginia School voor de gekleurde doof en blind (1919). Een van de bekendste dove Afrikaanse Amerikanen, Ernest Hairston, had deze school bezocht vlak voordat hij werd geïntegreerd. Het tijdschrift Goldenseal, deel 28, nummer 3, herfst 2002, had een artikel, "De West Virginia-scholen voor de gekleurde dove en blinden", door Ancella Bickley. (U kunt misschien een kopie krijgen door contact op te nemen met de uitgevers op WVCulture.org) Bickley heeft ook een boek geschreven, ondanks hindernissen: een geschiedenis van de West Virginia-scholen voor gekleurde dove en blinde mensen, 1926-1955. Het werd gepubliceerd door de West Virginia University Press in 2001 en lijkt niet meer verkrijgbaar en is erg moeilijk te vinden. Een foto van het boek is te vinden in het Alumnitijdschrift van de Universiteit van West Virginia, editie voorjaar 2002.
