Insulineresistentie
PCOS en insulineresistentie worden vaak samen gevonden, wat het belangrijk maakt om dit veel voorkomende probleem te begrijpen. Insuline is een hormoon dat wordt geproduceerd door de alvleesklier, een klier in de buik met veel functies. Het wordt meestal uitgescheiden als reactie op een grote hoeveelheid glucose of suiker in het bloed. Eenmaal geproduceerd, zorgt insuline ervoor dat glucose in de lichaamscellen wordt opgenomen om voor energie te worden gebruikt.
Vrouwen met PCOS hebben vaak insulineresistentie, wat betekent dat hun lichaam niet zo snel reageert op insuline. De trage reactie zal ertoe leiden dat grotere en grotere hoeveelheden insuline nodig zijn voordat glucose in het lichaamsweefsel wordt opgenomen en uiteindelijk een verandering in de manier waarop het lichaam met suiker omgaat. Consequent hoge glucosespiegels in het bloed kunnen leiden tot diabetes.
Insuline is een stimulerend middel om de eetlust op te wekken, wat misschien de reden is waarom veel vrouwen met PCOS frequente hunkeren naar snoep en ander koolhydratenrijk voedsel rapporteren. Verhoogde insulinespiegels worden ook verondersteld een bijdragende factor te zijn voor ontsteking en andere metabole complicaties geassocieerd met PCOS.
Pre-diabeten
Een aandoening die pre-diabetes wordt genoemd, verhoogt het risico op diabetes type 2 en andere metabolische omstandigheden. Tijdens deze fase, die 10 tot 12 jaar kan duren, is het lichaam niet meer zo gevoelig voor insuline als het eerder was.
Dit leidt tot hoge bloedsuikers na het eten die niet snel dalen. Omdat PCOS nu wordt erkend als een risicofactor voor het ontwikkelen van diabetes, wordt aanbevolen dat vrouwen met de ziekte routinematig worden gescreend, zodat insulineresistentie vroegtijdig kan worden gevonden en de behandeling eerder kan worden gestart.
Screening
Maar liefst 30% tot 40% van de vrouwen kan insulineresistentie ervaren en uiteindelijk diabetes type 2 ontwikkelen. Vanwege het bijbehorende risico op cardiovasculaire aandoeningen, obesitas en negatieve gezondheidseffecten, kan uw arts uw bloedsuiker- en insulinespiegels willen controleren.
De eerste test die kan worden uitgevoerd, is een nuchtere bloedsuikertest. De dokter zal je een bepaalde tijd laten vasten en dan je bloedsuikerspiegel controleren. Als de test verhoogd is, wil de arts misschien een tweede test doen om te bepalen hoe uw lichaam suiker verwerkt. Dit staat bekend als een glucosetolerantietest. De arts zal wat bloed nemen om uw bloedsuikerspiegel te controleren en u dan een speciaal drankje geven, met een specifieke hoeveelheid suiker erin. Uw bloedsuikerspiegel wordt vervolgens op bepaalde intervallen achteraf gemeten om te zien hoe lang het duurt voordat uw cellen de suiker verwerken. Als de waarden langer dan normaal verhoogd blijven, kan dit erop wijzen dat u resistent wordt tegen insuline.
Een andere test, glycogeen hemoglobine A1C, meet een gemiddelde van hoe goed je glucose de afgelopen drie maanden is geweest. Ideale niveaus moeten lager zijn dan 5,7%.
Preventie
Hoewel er geen remedie is voor diabetes, kunnen een aantal stappen worden ondernomen om te voorkomen dat dit gebeurt.
Zorg er ten eerste voor dat u de aanbevelingen van uw arts opvolgt bij het uitvoeren van de tests die hij voorstelt. Ten tweede, begin nu met een gezonde levensstijl. Je moet een uitgebalanceerd dieet eten, rijk aan volle granen, magere zuivelproducten, fruit en groenten. Vermijd onnodige vetten of suikers. Sommige voedingssupplementen kunnen ook helpen.
Begin met het opnemen van dagelijkse oefeningen volgens de aanbevelingen van uw arts. Maak elke dag een wandeling van 30 minuten. Verhoog uw activiteit langzaam, want u kunt het verdragen. Uiteindelijk wil je krachttraining toevoegen om wat spieren op te bouwen. Gebruik de hulpprogramma’s op deze site om u te helpen.
