Tatoeëren is een noodzakelijk onderdeel van het stralingsproces. Het fungeert als een gids die de stralingsdeskundige helpt de behandelingsvelden elke keer op dezelfde manier op te stellen voor elke behandeling.
Permanente inkttattoos zijn de huidige standaardpraktijk voor het richten van bestralingstherapie op een reeks van vele behandelingen. Tatoeage-methoden omvatten meestal het gebruik van naaldstiften uit de vrije hand en permanente zwarte inkt.
Markeringen worden gedaan met een zeer kleine naald en een druppel inkt. Sommige vrouwen beschrijven de procedure als een klein snuifje of een insectenbeet. Tatoeage markeringen worden vaak beschreven als het lijken op een donkere sproet.
Zeventien jaar na bestralingstherapie na een lumpectomie voor een vroege borstkanker, zijn de permanente zwarte inkttattoo’s die de hoeken van mijn behandelingsgebieden markeren nog steeds vrij goed zichtbaar. Ze verschijnen als kleine, zwarte stippen, te zwart om als gezonde sproeten te worden beschouwd. Ik merk ze niet echt meer op, maar ik weet nog wanneer dat niet het geval was. Toen ze nieuw waren en mijn kankerherinneringen verser dan ik wilde, was het zien van tatoeages een pijnlijke herinnering. Mijn permanente tatoeages zorgden ervoor dat ik badkleding opnieuw ging bekijken en kledingkeuzes maakte die hen uit het zicht hadden gedekt.
Tot voor kort was mijn vraag: "Moet de tatoeage worden gedaan met permanente zwarte inkt waardoor vrouwen onaantrekkelijk blijven, voor altijd na herinneringen aan hun borstkankerervaring?" Toen kwam ik een rapport tegen over de resultaten van een pilotstudie op fluorescerende tatoeages als een alternatief voor het gebruik van permanente zwarte inkt.
De studie is de eerste die klinisch de effectiviteit van fluorescerende tatoeages (onzichtbare tatoeages) bij radiotherapie test, en toont de cosmetische waarde voor patiënten bij het gebruik van onzichtbare tatoeages in plaats van permanente donkere inkttattoos.
Onderzoeksresultaten, die werden gepresenteerd op de Cancer Conference van het National Cancer Research Institute (NCRI), suggereren dat de permanente inktmarkeringen op de huid van vrouwen die bestralingstherapie hebben, hen jarenlang na de behandeling nog steeds herinnert aan hun diagnose. Deze permanente herinneringen hebben de neiging om invloed hebben op het zelfrespect en afbreuk doen aan het zelfbeeld van een vrouw.
Ook is het vaak moeilijker om zwarte inkttattoos te zien bij vrouwen met een donkere huidskleur, wat kan leiden tot behandelingsproblemen.
Het door het National Institute for Health Research gefinancierde onderzoekers, gevestigd in het Royal Marsden Hospital in Londen, sprak met 42 borstkankerpatiënten die bestralingstherapie ondergaan om te beoordelen hoe zij zich voelden over hun lichaam, vóór de behandeling en een maand later. De helft van de vrouwen ontving fluorescerende tatoeages, alleen zichtbaar onder UV-licht, terwijl de andere helft de standaard tatoeages met donkere inkt kreeg.
Uit bevindingen bleek dat 56% van de vrouwen die de fluorescerende tatoeages kregen, zich een maand na de behandeling beter voelden over hun lichaam, terwijl slechts 14% van de vrouwen die de tatoeages met zwarte inkt ontvingen, zich beter voelden over hun lichaam. Het gebruik van fluorescerende tatoeages maakte ook geen verschil in de nauwkeurigheid van de behandeling, en duurde slechts iets langer om uit te voeren, vergeleken met conventionele tatoeages met donkere inkt. Fluorescerende tatoeages zijn te zien bij alle patiënten die ze hebben gekregen. Niemand rapporteerde enige nadelige gevolgen van de fluorescerende tatoeages.
Steven Landeg, een senior-radiograaf van de Royal Marsden, presenteerde de gegevens tijdens de conferentie. Hij rapporteerde: "Deze bevindingen suggereren dat het aanbieden van fluorescerende radiotherapie-tatoeages als een alternatief voor donkere inkt degenen kan helpen de negatieve gevoelens te verminderen die sommige vrouwen na behandeling tegen hun lichaam voelen.
Het is belangrijk om te onthouden dat het lichaamsbeeld subjectief is en donkere inktpatronen voor radiotherapie patiënten anders zullen beïnvloeden, maar we hopen dat deze resultaten een manier zullen zijn om dit een haalbare optie te maken voor radiotherapiepatiënten in de toekomst. "
Een van de vrouwen die nam deel in het onderzoek deelde mee dat er na de procedure geen merkteken op haar huid zat.
Professor Matt Seymour, directeur van klinisch onderzoek van NCRI, zei: "Met meer dan de helft van alle kankerpatiënten die nu 10 jaar en ouder overleven, is het noodzakelijk dat we alles doen wat we kunnen om de langetermijneffecten van behandeling op patiënten, inclusief cosmetische veranderingen, te verminderen. . "De studie werd gefinancierd door het NIHR Biomedical Research Centre van de Royal Marsden NHS Foundation Trust en The Institute of Cancer Research (ICR).
