Als u lijdt aan chronische pijn en alles hebt geprobeerd om uw pijn te verlichten, kunnen opioïden (verdovende middelen) een door u gekozen route zijn. Hoewel het gebruik van deze krachtige pijnstillers (analgetica) voor de langdurige behandeling van chronische pijn enigszins controversieel is, kunnen deze geneesmiddelen effectief en veilig zijn wanneer ze onder strikt medisch toezicht worden ingenomen.
Dit is wat u moet weten voordat u beslist of opioïden voor u geschikt zijn.
Wat zijn opioïden?
Opioïden komen van een van de volgende drie plaatsen: sommige zijn afgeleid van planten, sommige worden in een laboratorium vervaardigd en andere, zoals endorfines, komen van nature in het lichaam voor. Opioïden zijn zeer effectief bij de behandeling van ernstige pijn. In feite worden ze vaak gebruikt om acute pijn te behandelen, zoals postoperatieve pijn, evenals ernstige pijn veroorzaakt door ziekten zoals kanker.
Soorten Opioïden
Afhankelijk van uw behoeften, kunt u een van de soorten opioïden gebruiken die worden gebruikt voor de behandeling van chronische pijn. Van de medicijnklasse die bekend staat als opioïden, zijn er veel verschillen.
Ten eerste kunnen opioïden worden geformuleerd als langwerkende of kortwerkende pijnmedicijn.
Opioïden verschillen ook van elkaar in de manier waarop ze worden gegeven. Sommige worden intraveneus toegediend via een infuus in de hand, arm of in een poort of picc-lijn. Sommige worden oraal toegediend, sommige kunnen worden gegeven als een rectale zetpil en sommige komen in de vorm van een pleister die u op uw huid aanbrengt.
Sommige opioïden kunnen op meer dan één manier worden gegeven, maar andere zijn beperkt tot slechts één toedieningsmethode.
Een ander belangrijk verschil is dat sommige opioïden, zoals oxycodon en hydromorfon, "directe verdovende middelen" zijn, andere, zoals Tylenol # 3 en Vicodin, kunnen worden gemengd met andere pijnstillers zoals Tylenol (acetaminofen.)
Een andere klasse van opioïden, gedefinieerd als agonist / antagonist, combineer medicijnen om de pijn te verminderen en het potentieel voor afhankelijkheid te verminderen, waaronder buprenorfine en butorfanol.
Opioïde bijwerkingen en andere complicaties
Veel mensen met chronische pijn tolereren al jaren dezelfde dosering van opioïden zonder medicijntolerantie op te bouwen, of zonder fysieke afhankelijkheid van het medicijn te ontwikkelen.Afhankelijkheid en verslaving zijn echter legitieme zorgen.
Helaas kunnen veel patiënten met chronische pijn die opioïden gebruiken, ten onrechte als ‘verslaafden’ worden bestempeld, zelfs als ze niet aan de feitelijke criteria voor verslaving voldoen. is soms een bepaald stigma in verband met het nemen van verdovende pijnmedicatie, wat frustrerend kan zijn voor de persoon met ernstige chronische pijn.
Naast tolerantie en fysieke afhankelijkheid hebben opioïden nog een aantal andere mogelijke bijwerkingen. Deze kunnen zijn:
- Slaperigheid
- Verwarring
- Misselijkheid
- Constipatie
- Urineretentie
- Moeilijkheden met ademhalen
- Seksuele stoornis
- Lage bloeddruk
- Jeukende sensaties
Opioïden hebben de neiging om senioren en kinderen meer te treffen dan volwassenen, dus deze populaties moeten nog zorgvuldiger worden gecontroleerd. Vaak zullen artsen de opioïdendoses zeer laag beginnen en langzaam verhogen totdat een therapeutisch niveau is bereikt.
Bepaalde medicijnen kunnen een negatieve invloed hebben op opioïden, daarom is zorgvuldige monitoring vereist als u ook andere recepten regelmatig gebruikt. Zorg ervoor dat u uw arts op de hoogte stelt van andere medicijnen die u neemt, inclusief geneesmiddelen die zonder recept worden gekocht, om mogelijke complicaties te voorkomen, zoals een overdosis drugs.
Zeker gezien de slaperigheid en verwarring die kan optreden als bijwerking van deze medicijnen, maar net als bij de verslavingsproblematiek, bleek uit een recente studie dat rijden met gebruik van opioïden voor chronische pijn de prestaties niet verslechteren.
CDC-richtlijnen voor het voorschrijven van opioïden voor chronische pijn
Gezien de grote toename van overdoses gerelateerd aan het gebruik van opioïden voor niet-kanker gerelateerde pijn, hebben de Centres for Disease Control and Prevention (CDC) richtlijnen gegeven voor het veilige gebruik van opioïden bij mensen met chronische pijn.
Sommige van deze 12 aanbevelingen omvatten:
- 1. Opioïden dienen niet te worden gebruikt als "eerstelijns" -therapie voor chronische pijn. Andere niet-opioïde pijnstillers moeten eerst worden gebruikt voordat ze hun toevlucht nemen tot opioïden. Wanneer opioïden nodig zijn, moeten ze samen met deze andere behandelmethoden worden gebruikt (om het aantal benodigde opioïden te minimaliseren.) Niet-opioïde pijnstillers omvatten niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen zoals Advil (ibuprofen), tricyclische antidepressiva, en anti-epileptische medicatie (anticonvulsiva) zoals Neurontin (gabapentine.)
- 2. Doelen van de therapie moeten worden vastgesteld. Er moet worden vastgesteld dat toevoeging van opioïde therapie de functie of kwaliteit van leven voldoende zal verbeteren om de mogelijke bijwerkingen redelijk te maken.
- 3. Er dient een patiënt-artsgesprek plaats te vinden waarin de patiënt de risico’s en voordelen van het gebruik van opioïden duidelijk begrijpt voor de behandeling van hun pijn.
- 4. Onmiddellijk moeten opioïden worden gebruikt (in tegenstelling tot langwerkende opioïden).
- 5. De laagste effectieve dosis van de medicatie moet worden voorgeschreven. (Er zijn tabellen die doses van de verschillende narcotica vergelijken als u van het ene medicijn naar het andere overschakelt.)
- 6. Korte verdovende middelen moeten worden voorgeschreven voor acute pijn die optreedt bovenop chronische pijn.
- 7. Nabehandeling is noodzakelijk. Al vroeg in de behandeling moeten kliniekbezoeken één keer per week of minstens meerdere keren per maand plaatsvinden. Wanneer deze medicijnen langdurig worden gebruikt, moet hun gebruik minstens elke drie maanden worden geëvalueerd en als de pijn niet verbetert, moet de medicatie worden gestopt.
- 8. Artsen moeten strategieën gebruiken om misbruik van de medicatie te verminderen. Dit kan het gebruik van een combinatie-agonist / antagonist inhouden als er sprake is van misbruik.
- 9. Artsen moeten POMP-gegevens gebruiken om te zorgen dat een andere arts geen opioïden voorschrijft om het risico op overdoses te verlagen.
- 10. Urinetests voor geneesmiddelen moeten worden gebruikt om te zorgen dat een persoon haar voorgeschreven medicatie gebruikt en geen geneesmiddelen gebruiken die de behandeling kunnen verstoren.
- 11. Indien mogelijk, mogen opioïden niet worden gecombineerd met benzodiazepinen.
- 12. Als zich afhankelijkheid van opioïden voordoet, moeten artsen klaar zijn om een behandeling voor alcohol- en drugsmisbruik aan te bieden.
Waarom Opioids gebruiken?
Met zoveel controverse rond het gebruik ervan bij chronische pijn, vraag je je misschien af waarom artsen überhaupt opioïden voorschrijven. Simpel gesteld, opioïden zijn zeer effectief in het verminderen van ernstige pijn, en veel mensen die geen verlichting hebben gekregen van andere behandelingen vinden verlichting alleen door gebruik van opioïden. Voor deze mensen wegen de voordelen van opioïden op tegen de risico’s. Negatieve bijwerkingen en potentieel voor afhankelijkheid gebeuren niet in alle gevallen. Voor veel mensen met chronische pijn kunnen opioïden helpen om hun kwaliteit van leven te herstellen.
- Behandelingen voor chronische pijn
Voordat u met opioïden begint, moet uw arts een volledige beoordeling uitvoeren en regelmatig overleg plegen om uw aandoening te controleren. Sommige artsen kunnen beginnen met een opioïde onderzoek, waarbij uw dosis geleidelijk wordt verhoogd terwijl u wordt gecontroleerd op mogelijke complicaties.
