Zuurstoftherapie wordt soms gebruikt om slaapapneu te behandelen, vooral wanneer eerst aandacht wordt besteed aan de stoornis. In sommige omgevingen kan zuurstofgebruik echter meer kwaad dan goed doen. Moet zuurstoftherapie alleen worden gebruikt om obstructieve slaapapneu te behandelen? Wanneer kan een longaandoening het aanvullende gebruik vereisen? Lees meer over de rol van zuurstof in slaapapneu en of je het nodig hebt om je stoornis te behandelen of dat andere opties zoals CPAP-therapie (Continuous Positive Airway Pressure) beter kunnen werken.
Het gebruik van zuurstof in slaapapneu
Slaapspecialisten komen vaak patiënten tegen die worden verwezen voor een slaaponderzoek om een diagnose te stellen en verdachte slaapapneu te behandelen. De verwijzende artsen kunnen, uit een belang om hun patiënten te beschermen, aanvullende zuurstof voorschrijven die ’s nachts moet worden gebruikt in afwachting van verwijzing en testen. Dit wordt geleverd door een plastic slangetje, een neuscanule genoemd, meestal met een snelheid van meerdere liters per minuut. Is deze therapie geschikt of zelfs nuttig?
De theorie lijkt gezond: de zuurstofniveaus van de bloeddruppel ’s nachts (d.w.z. hypoxemie) als gevolg van herhaalde pauzes in de ademhaling die apneu wordt genoemd, dus we zullen aanvullende zuurstof geven om dingen weer in het normale bereik te krijgen. Vaak wordt een nachtoxymetrietest uitgevoerd waarmee de zuurstofniveaus en pulsfrequentie ’s nachts worden gemeten met een sensor op een vingertop. Als de zuurstofniveaus langer dan 5 minuten van de nacht lager zijn dan 88 procent, wordt gezegd dat de aangedane persoon nachtelijke hypoxemie heeft.
Deze test kwalificeert iemand misschien voor zuurstofgebruik, maar is het nuttig?
Helaas, hoewel de zuurstofgetallen kunnen normaliseren, andere veranderingen veroorzaakt door de apneu (zoals het vasthouden van koolstofdioxide en het wakker worden die leiden tot gefragmenteerde slaap) niet. Slaapapneu is vaak het gevolg van het instorten van de weefsels van de bovenste luchtwegen.
Als de keel gedeeltelijk of volledig is gesloten, maakt het niet uit hoeveel zuurstof wordt toegediend via een neuscanule, deze zuurstof bereikt de longen niet. Helaas kan de zuurstof niet komen waar hij naartoe moet, en het zal niet genoeg helpen. Er zijn andere omstandigheden waarin de therapie waarschijnlijk faalt en mogelijk zelfs schadelijk wordt.
Waarom zuurstof niet werkt
Het gebruik van aanvullende zuurstof bij mensen met slaapapneu en een normale ademhalingsfunctie heeft gemengde resultaten. Het gemeten zuurstofniveau zal inderdaad verbeteren. Het effect op de apneu-hypopneu-index (AHI) en de lengte van apneuze gebeurtenissen is echter verwaarloosbaar. Overmatige slaperigheid overdag, een belangrijke klacht bij slaapapneu, verbetert niet. Dit komt door de aanhoudende slaapfragmentatie die niet wordt verlicht door zuurstofgebruik. Het gebruik van zuurstof kan een vals gevoel van bescherming geven, terwijl de symptomen van de aandoening en de bijbehorende aandoeningen onvoldoende worden behandeld.
Bovendien kunnen de niveaus van koolstofdioxide tijdens de nacht en overdag toenemen wanneer zuurstof ’s nachts wordt gebruikt. Het gebruik van zuurstof alleen verbetert de niveaus van overmatig koolstofdioxide die zich tijdens de slaap kunnen ophopen niet en dit kan gevaarlijk zijn.
Het gevaar van zuurstofgebruik met slaapapneu en COPD
Er zijn situaties waarin het gebruik van zuurstof om slaapapneu te behandelen mogelijk gevaarlijk is.
Wanneer chronische obstructieve longziekte (COPD), zoals emfyseem, alleen optreedt, is aangetoond dat zuurstof gunstig is. Wanneer het echter optreedt met obstructieve slaapapneu, ontstaat er een ander beeld.
Bij dit zogenaamde "overlappingsyndroom" kan het gebruik van nachtelijke zuurstof zonder verlichting van de luchtwegobstructie een verslechtering van de ademhaling gedurende de nacht veroorzaken. Dit kan klachten zoals ochtendhoofdpijn of verwarring tot gevolg hebben. Daarom is het belangrijk dat continue positieve luchtwegdruk (CPAP) of bileveltherapie worden gebruikt om de obstructie te behandelen, met aanvullende zuurstof die zo nodig in het systeem wordt ingebracht om de andere voordelen te verlenen.
Het is daarom belangrijk dat personen met COPD een slaaponderzoek ondergaan als er verdenking is dat slaapapneu bijdraagt aan hun klachten. En het is duidelijk dat zuurstof alleen geen adequate behandeling is voor diegenen die ervan verdacht worden slaapapneu te hebben.
Zuurstoftherapie kan worden toegevoegd aan CPAP- of bilevel-therapie als de zuurstofniveaus ’s nachts laag blijven, ondanks adequate behandeling van de bijbehorende slaapapneu. Dit suggereert dat de longen onvoldoende zuurstof kunnen afvoeren, zelfs niet wanneer de bovenste luchtweg open wordt gehouden.
Als u zich zorgen maakt over uw ademhaling tijdens de slaap, praat dan met een gecertificeerde slaapspecialist en ontvang de behandeling die u nodig heeft.
