Voor zover ik weet, bestaat er niet zoiets als een goede hersentumor. Dat gezegd hebbende, meestal is een meningeoom ongeveer net zo goed een hersentumor als je kunt krijgen. In sommige opzichten telt het zelfs niet als een hersentumor.
Wat is een meningioma?
Hoewel meningeomen vaak een primaire hersentumor beschouwden, gebruikte ik hierboven citaten omdat technisch gezien een meningeoom helemaal geen tumor van hersenweefsel is.
In plaats daarvan groeit er een meningeoom uit de hersenvliezen, het beschermende weefsel dat de hersenen omringt. In het bijzonder komen meningeomen meestal voort uit de arachnoïde mater.
De hersenvliezen volgen de hoofdcurven van de hersenen. De hersenvliezen duiken bijvoorbeeld naar het midden van de hersenen waar de linker en rechter hemisfeer gescheiden zijn en wikkelen zich ook rond de basis van de schedel en de optische zenuwen. De symptomen en de behandeling van meningeomen hangen gedeeltelijk af van de locatie van de tumor.
Hoe vaak worden Meningioma’s gediagnosticeerd?
Terwijl uit een onderzoek bij meer dan 2000 mensen bij autopsie is gebleken dat ongeveer 1 procent van de mensen een meningeoom heeft, worden ze in de levenden niet zo vaak gediagnosticeerd. De tumoren kunnen langzaam groeien, soms nauwelijks.
Volgens de Central Brain Tumor Registry in de Verenigde Staten (CBTRUS) is de geschatte prevalentie van meningeomen in de Verenigde Staten ongeveer 170.000. Op basis van deze statistieken behoren meningeomen tot de meest voorkomende hersentumoren, goed voor ongeveer een derde van de gevallen.
Als meningeomen problemen veroorzaken, worden ze vaak relatief gemakkelijk operatief behandeld. Dat gezegd hebbende, kunnen meningeomen soms ernstig of zelfs levensbedreigend zijn. Het verschil ligt in het type en de locatie van het meningeoom, evenals unieke kenmerken van individuele mensen.
Risico’s
Sommige risico’s voor meningeoom zijn niet te verhelpen.
Bijvoorbeeld, meningeomen zijn minstens twee keer zo vaak voor bij vrouwen in vergelijking met mannen. De incidentie van meningeomen neemt toe met de leeftijd. Ze zijn relatief zeldzaam bij kinderen, maar zijn waarschijnlijk het meest voorkomende type hersentumor bij mensen ouder dan 85.
Er zijn ook genetische risicofactoren voor meningeomen. De bekendste is neurofibromatose type II, waardoor de kans groter is dat iemand veel neoplasmata krijgt. Dit syndroom is het gevolg van een mutatie in het NF2-gen, dat normaal gesproken tumoren helpt onderdrukken. Andere genen betrokken bij meningeomen zijn DAL1, AKT1 en TRAF7.
Straling is de meest definitieve aanpasbare risicofactor voor meningeomen. Dit wordt best bestudeerd in gevallen waarin de hersenen zijn bestraald bij de behandeling van verschillende kanker. Omdat er een lange tijd kan zijn tussen het moment van bestraling en de ontdekking van een meningeoom, is het risico het grootst voor kinderen. Bijvoorbeeld, in een onderzoek onder 49 mensen met kinderleukemie behandeld met bestraling, hadden 11 meningeomen na een gemiddelde tijd van 25 jaar. Straling door medische technieken zoals röntgenfoto’s in de tandheelkunde is veel lager, hoewel studies een verband hebben aangetoond tussen frequent gebruik van röntgenstralen en latere meningeoomgroei.
Andere potentiële risicofactoren voor meningeomen zijn bestudeerd met tegenstrijdige resultaten, waaronder obesitas, hormoonvervanging en hoofdtrauma.
Wat maakt een meningioma ernstig?
Hoewel de meeste meningeomen zo goedaardig zijn dat ze misschien detectie vermijden, kunnen ze behoorlijk ernstig worden. De Wereldgezondheidsorganisatie heeft meningeomen ingedeeld in drie klassen op basis van hun uiterlijk onder een microscoop. Hoe geavanceerder het cijfer, hoe gevaarlijker het meningeoom.
- WHO-graad 1: Graad-meningeomen zijn relatief goedaardig. Hoewel ze nog steeds een operatie nodig hebben om compressie van belangrijke hersenstructuren te voorkomen, is vaak niets meer nodig dan periodieke neuroimaging-onderzoeken om te zorgen dat het niet significant groter wordt.
- WHO-graad 2: deze meningeomen hebben meer tekenen van actieve celdeling. Er moet meer voorzichtigheid worden betracht met deze tumoren. Subtypes omvatten chordoïde, heldere cellen en atypische meningeomen.
- WHO-klasse 3: deze tumoren vertonen verschillende tekenen van actieve celdeling. De tumor kan zelfs onderliggende hersencellen infiltreren of celdood vertonen. Subtypes omvatten papillaire, rhabdoïde en anaplastische meningeomen. Slechts 2 tot 3 procent van alle meningeomen is klasse 3.
Patiënten met een vergevorderde graad van meningeomen hebben meer kans op een herhaling van het meningeoom na behandeling en hebben een grotere kans op een hoger overlijdensrisico. De vijfjaarlijkse recidiefvrije overleving bij graad II meningeoom is beschreven met 87 procent vergeleken met 29 procent voor graad III.
Ongeacht het type meningeoom kunnen locatie en grootte van groot belang zijn bij het bepalen van de noodzaak en urgentie van de behandeling. Het belangrijkste is echter hoe de persoon met het meningeoom het doet in zijn dagelijks leven.
