Het is vreselijk als iemand fibromyalgie of chronisch vermoeidheidssyndroom ontwikkelt, maar het is nog erger om het bij een kind te horen. Moet opgroeien met de beperkingen opgelegd door deze voorwaarden, en om te gaan met ongeloof in mensen om je heen … het is vreselijk om over na te denken.
Geen van de ouders wil een chronische ziekte overwegen bij hun kind, maar het is een realiteit waar te veel van ons ooit mee te maken hebben.
Wanneer de symptomen beginnen
Ouders bevinden zich in een bijzonder moeilijke positie wanneer hun kinderen beginnen te klagen over de ogenschijnlijk willekeurige en bizarre symptomen van deze ziekten. Laten we eerlijk zijn, het kan moeilijk zijn om kinderen soms serieus te nemen. Het lijkt alsof ze tientallen keren per dag gewond raken, vooral als ze klein zijn en het verschil niet begrijpen tussen een blauwe plek en een grote verwonding. En welke ouder heeft een kind in ongeveer twintig minuten niet zien rondwandelen naar rennen en springen?
Als u fibromyalgie of het chronisch vermoeidheidssyndroom hebt, kunnen uw kinderen ook uw symptomen nabootsen. Het is tenslotte wat ze de hele tijd zien. Ze zijn vast van plan een deel van ons gedrag op te pikken en omdat we moeten reageren op de eerste kleine symptomen van een mogelijke overstraling, kunnen ze geloven dat ook zij bij de eerste aanwijzing van een symptoom moeten gaan liggen.
Een fijne lijn lopen
Het trieste feit is dat wanneer je deze voorwaarden hebt, je kinderen automatisch een hoog risico lopen om ze ook te ontwikkelen, simpelweg omdat je hun ouders bent.
Wetende dat ons paranoïde kan maken. Immers, wanneer ziekte centraal staat in uw leven, is het gemakkelijk om het overal te zien. Dat betekent dat we de fijne lijn moeten bewandelen tussen te weinig reageren en te veel reageren op de pijn en kwalen van onze kinderen.
Stel je nu een ouder voor die niet bekend is met deze voorwaarden, hoe moeilijk het zou zijn om het kind te geloven dat zegt dat ze een vreemde reeks symptomen hebben, vooral in het aangezicht van artsen die zeggen dat er niets mis is.
Er is een speciale ouder voor nodig om te herkennen wat er bij hun kind aan de hand is, en vervolgens te vechten voor wat het beste is voor dat kind. Hier is een opmerking van een van deze ouders:
"Mijn 11-jarige zoon was niet geloofd toen we onze reis begonnen op zoek naar een diagnose. Ik kreeg te horen dat hij gewoon een sociale kwestie had en school wilde vermijden en dat hij leed aan een eenvoudig en veelvoorkomend geval van ‘postviraal’ syndroom en constipatie.Nou, er is niets gebruikelijks of eenvoudigs aan zijn ziekte die hem meer dan een jaar heeft geplaagd en hem heeft verhinderd naar school te gaan. Zijn enorme glimlach is nu vaag, maar gelukkig zijn enthousiasme voor het leven is er nog steeds.Hij gelooft, dankzij de dokters, dat hij het goed zal doen bij de achttien maanden durende marker, maar mijn eigen onderzoek constateert dat dit statistisch gezien niet kan gebeuren.
Ik heb moeten vechten met het schoolsysteem en ALLEMAAL van de dokters om de beste dingen voor mijn zoon na te streven.Als het niet voor mijn eigen medische achtergrond en liefde voor mijn kind was, weet ik dat ik alle koude artsen zou hebben geloofd en gewoon mijn zoon zou hebben gedwongen terug te gaan naar school.Ik heb niet gewankeld in mijn b elief in mijn zoon en ik ben zo heel blij !! "
Petje af voor die moeder! Als hij dat nog niet doet, zal die jongen op een dag de positieve rol herkennen die haar begrip en geloof in hem speelde.
Juveniele fibromyalgie en chronisch vermoeidheidssyndroom
Het is lang geleden dat juveniele fibromyalgie en chronisch vermoeidheidssyndroom door de medische gemeenschap werden erkend en geaccepteerd. Tegenwoordig krijgen ze echter steeds meer erkenning en leren we er de hele tijd meer over. Dat is goed nieuws voor zieke kinderen en voor de ouders die zich druk maken over hoe hun leven zal verlopen.
Ook aan de bemoedigende kant is dat kinderen met deze ziekten meer kans hebben om van hen te herstellen dan volwassenen.
In feite kunnen deze ziekten aanzienlijk verschillen bij kinderen, dus zelfs als je het hebt, loont het om meer te weten te komen over de juveniele vorm.
Houd er ook rekening mee dat elk geval anders is.
Een woord van Verywell
Als ouders kunnen we ons hulpeloos voelen als er iets mis is met onze kinderen dat we niet kunnen oplossen, en ja, chronische ziekte zit in die categorie. Over het beste wat we kunnen doen is luisteren, leren over de aandoening (en) die ze hebben, ze ondersteunen, waar nodig voor hen pleiten en hen helpen een zo volledig mogelijk leven te leiden.
