Testosterondeficiëntie wordt vaak gezien bij zowel mannen als vrouwen met HIV. Endocriene abnormaliteiten, die de productie van testosteron kunnen beïnvloeden, worden al sinds de vroegste dagen van de pandemie erkend als een complicatie van HIV (hoewel het in het algemeen in verband is gebracht met ziekte in een laat stadium).
Recent onderzoek heeft echter aangetoond dat bijna één op de vijf mannen met HIV testosteron-deficiëntie heeft gedocumenteerd, ongeacht het aantal CD4-cellen, de virale lading of de behandelingsstatus.
Op dezelfde manier wordt testosterondeficiëntie gezien bij een op de vier HIV-positieve vrouwen, meestal in de context van ernstig, onverklaarbaar gewichtsverlies (HIV-verspilling).
De rol van testosteron
Testosteron is het steroïde hormoon dat centraal staat in de ontwikkeling van de testikels (testikels) en prostaat bij mannen, evenals de bevordering van secundaire mannelijke geslachtskenmerken (bijv. Magere spiermassa, botmassa, haargroei) . Testosteron is ook belangrijk voor vrouwen bij het handhaven van normale spier- en botmassa, hoewel op niveaus ongeveer 10% minder dan mannen.
Bij zowel mannen als vrouwen is testosteron essentieel voor iemands algehele gezondheid en welzijn, en draagt het bij aan de kracht, het energieniveau en het libido van een persoon.
Daarentegen is de uitputting van testosteron geassocieerd met:
- Verlies van droge spiermassa
- Bloedarmoede
- Osteoporose
- Insulineresistentie
- Verhoogde lipiden (vet en / of cholesterol) in het bloed
- Verhoogd onderhuids vet in de buik
Testosterondeficiëntie
Testosteron-deficiëntie in mannen met hiv wordt grotendeels geassocieerd met een endocriene abnormaliteit genaamd mannelijk hypogonadisme waarbij de functie van de mannelijke geslachtsklieren (teelballen) verminderd is, resulterend in een verminderde productie van geslachtshormonen die verder gaat dan verwacht zou worden van de specifieke leeftijd van een man.
In de algemene bevolking is bekend dat hypogonadisme optreedt bij ongeveer één op de 25 mannen in de leeftijd van 30 tot 50 jaar, oplopend tot één op de veertien in de leeftijd van 50 tot 79 jaar. Daarentegen is de incidentie van mannen met HIV evenveel als vijf keer groter.
Hypogonadisme kan worden veroorzaakt door een defect in de teelballen zelf (primair) of door een stoornis die buiten de teelballen optreedt (secundair). Bij volwassen mannen met hiv:
- Primair hypogonadisme is goed voor ongeveer 25% van de gevallen. Het kan worden veroorzaakt door schade aan de teelballen als gevolg van een infectie (waaronder enkele opportunistische infecties), zaadbalkanker of door fysiek trauma aan de teelballen (hoewel schade aan een enkele testikel niet noodzakelijkerwijs verband houdt met verminderde testosteronproductie).
- Secundair hypogonadisme is goed voor andere 75% en is meestal gerelateerd aan neuro-endocriene stoornissen waarbij de interactie tussen het zenuwstelsel en het endocriene systeem aanzienlijk wordt verminderd. Hoewel er zeldzame gevallen van HIV zijn dat schade aan de hypofyse veroorzaakt, veroorzaakt HIV zelf de beperking niet. Integendeel, hypogonadisme wordt waargenomen in de aanwezigheid van veel chronische ziekten, met aanhoudende ontsteking en niet-specifiek gewichtsverlies waarvan associatieve factoren worden gezien.
Hypogonadisme kan ook worden veroorzaakt door bof bij kinderen of misbruik van anabole steroïden. Van hiv-medicijnen is niet aangetoond dat ze bijdragen aan hypogonadisme.
Symptomen van mannelijk hypogonadisme
Hypogonadisme bij volwassen mannen wordt gekenmerkt door lage serumtestosteronspiegels in het bloed (bloed) en een of meer van de volgende symptomen:
- Spierverspilling
- Minder energie en uithoudingsvermogen
- Depressie, prikkelbaarheid, concentratiestoornissen
- Borstvergroting weefsel (gynaecomastie)
- Vermindering van gezichts- en lichaamshaar
- Toename van abdominaal vet
- Verlies van botmassa (osteoporose)
- Testiculaire krimp
- Seksuele disfunctie (bijv. erectiestoornis, verminderd ejaculaat, laag libido, moeite met orgasme)
Testen en diagnose
Diagnose wordt gemaakt door de hoeveelheid testosteron in het bloed te meten, waarvan er drie verschillende subtypes zijn. Wanneer een test wordt uitgevoerd, zullen de resultaten zowel de van een persoon onthullentotaal testosteron (alle subtypen) en een van de drie subtypen vrij testosteron.
Gratis testosteron is gewoon een type testosteron waaraan geen eiwit is gehecht, waardoor het cellen kan binnendringen en receptoren kan activeren die andere subtypen niet hebben. Het wordt beschouwd als de meest accurate maatstaf voor testosterondeficiëntie, ondanks dat het slechts 2-3% van de totale bevolking vertegenwoordigt. Op zichzelf is totaal testosteron als minder nauwkeurig beschouwd, omdat resultaten normaal kunnen lijken als andere niet-vrije subtypen verhoogd zijn.
Tests moeten ’s morgens vroeg worden uitgevoerd, omdat de niveaus in de loop van een dag met maximaal 20% kunnen fluctueren. "Normale" niveaus zijn eenvoudig die binnen het referentiegebied van het laboratorium. Deze bereiken kunnen variëren, maar zijn voor illustratieve doeleinden ongeveer tussen
- 250-800 ng / dL voor totaal testosteron en
- 50-200 pg / ml voor gratis testosteron.
Een beoordeling van ‘normaal’ kan echter niet alleen met cijfers worden uitgevoerd. De testosteronniveaus dalen elk jaar met ongeveer 1-2% na de leeftijd van 40 jaar. Wat voor een 60-jarige man "normaal" kan zijn, zal daarom niet hetzelfde zijn voor een 30-jarige. Beoordelingen moeten op individuele basis worden uitgevoerd door uw behandelend arts.
Aanbevolen behandeling
Als een diagnose hypogonadisme wordt bevestigd, kan een testosteronvervangingstherapie aangewezen zijn. Intramusculaire testosteroninjecties worden meestal aanbevolen, die lage neveneffecten bieden als fysiologische doses worden gebruikt en aangepast door de behandelende arts. FDA-goedgekeurde opties omvatten Depo-testosteron (testosteron cypionate) en Delatestryl (testosteron enanthate).
Gemiddeld worden injecties om de twee tot vier weken gegeven. Om de effecten van fluctuerende testosteronniveaus te vermijden, die soms een dramatische schommeling in stemming, energie en seksuele functie kunnen veroorzaken, worden vaak lagere doses en kortere doseringsintervallen gebruikt.
Bijwerkingen van de behandeling kunnen zijn:
- Acne en / of vette huid
- Haaruitval of dunner worden van haar
- Zwelling van voeten, enkels of lichaam
- Slaapapneu
- Ontwikkeling van borstweefsel (gynaecomastie)
- Bloedproppen
- Vergroting van de prostaat
Testosteronvervangingstherapie kan ook de versnelling van vooraf bestaande prostaatkanker veroorzaken. Daarom zullen de prostaatspecifieke antigeen (PSA) -niveaus van een patiënt tijdens het verloop van de therapie worden getest en gevolgd.
Alles bij elkaar bieden intramusculaire injecties een kosteneffectieve optie voor de behandeling van hypogonadisme, met associatieve toenamen in alertheid, welzijn, libido, droge spiermassa en erectievermogen. Nadelen zijn onder andere regelmatige doktersbezoeken en toediening van doseringen.
Er zijn ook orale, transdermale en plaatselijke gelmiddelen verkrijgbaar die in bepaalde gevallen van toepassing kunnen zijn. Bespreek deze met uw arts.
Hypogonadisme bij HIV-positieve vrouwen
Bij vrouwen wordt testosteron geproduceerd in de eierstokken en de bijnieren. Net als bij mannen is het een belangrijk hormoon voor het in stand houden van normale spier- en botmassa, evenals energie, kracht en libido.
Hoewel hypogonadisme veel minder voorkomt bij vrouwen met HIV, kan het voorkomen en is het meestal in de context van HIV-verspilling en gevorderde ziekte. De implementatie van ART kan in veel gevallen het verspillen en de hypogonadale toestand omkeren.
Er zijn momenteel geen vaste richtlijnen voor de behandeling van vrouwelijk hypogonadisme en de behandelingsopties zijn beperkt. Hormoonvervangingstherapie (HRT) kan voor sommigen geschikt zijn, terwijl het gebruik van testosteron op korte termijn de geslachtsdrift, spiermassa en energieniveaus kan verbeteren.
Er zijn echter nog steeds onvolledige gegevens over het gebruik van testosteron voor de behandeling van hypogonadisme bij vrouwen in de pre-menopauze met hiv. Praat met uw zorgverzekeraar over mogelijke bijwerkingen. Testosteron wordt niet aanbevolen voor vrouwen die zwanger zijn of zwanger willen worden.
