Veel mensen hebben me gevraagd naar een Italiaanse studie naar levothyroxine en longkanker .
Wat de Italiaanse studie lijkt te suggereren, is dat levothyroxine de oxidatieve stress verhoogt – een proces dat het vermogen van het lichaam aantast om te ontgiften en schade te herstellen. Oxidatieve stress is een factor in de ziekte, en in dit geval vonden ze een klein verhoogd risico op longkanker dat zou kunnen zijn – maar niet is aangetoond – vanwege oxidatieve stress van levothyroxine.
De longen vereisen dat schildklierhormoon goed functioneert. Hypothyreoïdie is geassocieerd met verschillende disfuncties in organen, klieren en weefsels. De onderzoekers stelden echter in hun conclusies dat ze het idee niet kunnen uitsluiten dat de hypothyreoïdie zelf een bijdragende factor kan zijn voor een verhoogd risico op longkanker, en niet de levothyroxine die wordt gebruikt om het te behandelen.
Ik vroeg de door Harvard opgeleide arts Richard Shames, MD, auteur van een aantal boeken over schildklieraandoeningen, waaronder de meest recente Thyroid Mind Power, om commentaar te geven op het onderzoek.
Ik heb het originele Italiaanse onderzoeksartikel zorgvuldig gelezen: Ik ben niet onder de indruk.
Allereerst ben ik niet onder de indruk van het originele Italiaanse onderzoekspapier. Dit was de meest eenvoudige en kale botcorrelatie van de totale hoeveelheid levothyroxine die in Italië werd verkocht, met het totale aantal vrouwen in Italië die longkanker hadden. Dergelijke grove correlaties hebben niet noodzakelijkerwijs iets te maken met ‘oorzaak’. De auteurs suggereerden dat de correlatie iets te maken heeft met levothyroxine dat op de een of andere manier longkanker veroorzaakt, maar dit onderzoek laat het nog lang niet zien.
De blogger suggereert dat patiënten een meer natuurlijke benadering moeten kiezen voor de behandeling van lage schildklier, of op zijn minst een ander alternatief medicijn dan levothyroxine moeten gebruiken.
Met weinig onderzoek weten we niet of dat ook kanker kan veroorzaken, hetzij door dezelfde kwestie van oxidatieve stress of door een andere onbewezen reden.
Het onderzoek richt zich op "oxidatieve stress." Allereerst is het verre van duidelijk dat de meest voorkomende lage dosis-behandelingen met levothyroxine zelf een belangrijke oorzaak van oxidatieve stress zijn. Ten tweede is het verre van duidelijk dat oxidatieve stress een belangrijke oorzaak is van longkanker. Ten derde is het zelfs nog duidelijker dat het vermijden van behandeling met levothyroxine deze zeer onwaarschijnlijke oorzaak van longkanker helpt voorkomen.
Kortom, deze discussie over kanker kan het beste op een laag pitje worden gezet tot er meer en beter onderzoek in zit.
Hoezeer ik het ook eens ben met het idee om levothyroxine niet altijd alleen te gebruiken, ik kan de bevindingen niet onderbouwen als reden voor die conclusie. Bovendien ben ik van mening dat het een slechte dienst is voor het publiek als "levothyroxine longkanker veroorzaakt" wordt gebruikt als een schriktactiek of als een reden voor het kiezen van een alternatieve behandeling voor een lage schildklier.
Ik ben het eens met de bezorgdheid van Dr. Shames over het onderzoek. Ik wilde ook enkele zorgen opmerken over een GreenMedInfo-artikel dat over dit onderwerp ging – met name dit citaat van Sayer Ji:
De realiteit is dat de meeste gevallen van hypothyreoïdie tegenwoordig worden gediagnosticeerd in populaties die een combinatie van basale voedingstekorten en blootstelling aan chemicaliën, of die gewoon een tijdelijke down-cycle doormaken in de schildklierfunctie na een natuurlijke verandering, zoals de natuurlijke postpartumverlaging die optreedt bij vrouwen na de bevalling. Zelfs acute periodes van stress en subklinische bijnierinsufficiëntie kunnen cyclisch terugschakelen in de schildklierfunctie veroorzaken.
De ziekte van Hashimoto, de belangrijkste oorzaak van hypothyreoïdie in de westerse wereld, is een ziekte met meerdere triggers en oorzaken, waaronder erfelijkheid. "Voedingstekorten en blootstelling aan chemicaliën", evenals post-partumveranderingen, stress en bijnierdisfunctie, zijn slechts enkele van de vele factoren die betrokken zijn bij de ontwikkeling van Hashimoto en hypothyreoïdie.
Ji vraagt ook: "Waarom noemen we een mineraal tekort-geïnduceerde afname van T4 een monolithische ziekte-entiteit zoals" hypothyreoïdie? "Waarom niet gewoon seleniumtekort noemen? Of, als fluoride, kwik of een willekeurig aantal xenobiotische chemicaliën in de omgeving selenium-afhankelijke door glutathion gemedieerde ontgifting veroorzaakt de "lage schildklier" waarom chemische vergiftiging "hypothyreoïdie" noemen?
Schildklierpatiënten en artsen weten dat mineraaltekorten een van de vele factoren zijn bij hypothyreoïdie Hypothyreoïdie kan niet simpelweg een "selenium worden genoemd -deziekte. "Selenium toevoegen, terwijl het bij sommige patiënten kan helpen bij het verlagen van de antistoffen, is geen behandeling voor veel gevallen van hypothyreoïdie – de behandeling is voorgeschreven vervanging van schildklierhormoon.
Wat betreft de chemicaliën en toxines, terwijl er aanwijzingen zijn dat ze kunnen bij een subgroep van patiënten een auto-immuunziekte van de schildklier veroorzaken, het verwijderen van de toxines is zelden een "remedie" of "behandeling" voor de resulterende schildklieraandoening.
I zijn het volledig eens met Ji dat de medische wereld geen due diligence doet bij het onderzoeken van de rol van voedingstekorten en toxische blootstelling aan auto-immuniteit en in het bijzonder hypothyreoïdie, evenals het potentieel dat levothyroxine oxidatieve stress kan veroorzaken.
Maar net als Dr. Shames, vind ik het te voorbarig om zich zorgen te maken dat "levothyroxine longkanker veroorzaakt" – deze studie levert onvoldoende bewijs op om alarm te veroorzaken.
Dat gezegd hebbende, het is goede gezondheidspraktijken in het algemeen, en in het bijzonder misschien voor schildklierpatiënten die levothyroxine gebruiken, om ervoor te zorgen dat ze een antioxidant rijk dieet eten. Dat betekent een dieet dat rijk is aan vitamine-rijke groenten en fruit voor het grootste deel, die verband houden met een verlaagd risico op kanker, waaronder longkanker, en waarvan bekend is dat ze oxidatieve stress van alle oorzaken bestrijden.
