Als u gedurende minder dan 6 weken lage rugpijn heeft gehad, wordt deze als "acuut" beschouwd. Uw wervelkolom voor laten controleren op het merkteken van 6 weken is een goed idee, omdat een vroege behandeling u kan helpen om chronische chronische rugklachten (ook bekend als aanhoudende pijn) te voorkomen.
Diagnose
Wanneer u naar de arts gaat voor uw rugpijn, zal ze een medisch interview (een geschiedenis genoemd) en een lichamelijk onderzoek uitvoeren.
De informatie die zij bij deze afspraak verzamelt, zal haar helpen uw pijn te diagnosticeren door u in een van de volgende drie algemene categorieën te plaatsen:
- Niet-specifieke lage-rugpijn
- Pijn waarbij direct zenuwen zijn betrokken, bijvoorbeeld radiculopathie veroorzaakt door een hernia.
- Andere oorzaken, ook wel ‘rode vlaggen’ genoemd. Dit zijn ernstige aandoeningen waarbij rugklachten een symptoom kunnen zijn. Een voorbeeld kan een synoviale cyste of tumor zijn. Als u een rode vlag heeft, bestelt uw arts waarschijnlijk diagnostische tests om de oorzaak van het probleem te achterhalen.
Uw behandelplan en de beslissing voor eventuele verdere testen zullen waarschijnlijk worden bepaald op basis van de categorie waarin uw pijn valt.
Geloof het of niet, je persoonlijkheid, houding en sociale omstandigheden spelen een rol bij het bepalen hoe lang de pijn zal duren, en hoe ernstig het wordt. Dus wees niet verbaasd als uw arts u tijdens uw medisch interview vragen stelt die hiermee verband houden. Uw arts zal waarschijnlijk uw antwoorden op deze vragen gebruiken om uw risico op chronische rugpijn en handicaps te evalueren.
Diagnostische beeldvormingstests
Uw rugprobleem kan al dan niet diagnostisch onderzoek vereisen, zoals een röntgenfoto of MRI. Als u voor een van deze tests wordt gestuurd, moet u er rekening mee houden dat ze bedoeld zijn om de arts te helpen bij het lokaliseren van locaties in uw wervelkolom die schade of veranderingen vertonen (letsels genoemd) die overeenkomen met uw symptomen.
Maar omdat de meeste rugklachten geen specifieke oorzaak hebben, kunnen ze vaak niet op een film worden gedetecteerd. De uitzonderingen zijn: U hebt zenuwsymptomen, spinale stenose of – op basis van uw geschiedenis en lichamelijk onderzoek – de arts denkt dat een ernstig onderliggende gezondheidsprobleem uw pijn veroorzaakt. Een andere reden voor diagnostische beeldvormingstests kan zijn als uw arts u vraagt om een operatie of een spinale injectie te overwegen.
Het potentieel voor overmatig gebruik van beeldvormingstests is reëel. Een onderzoek uit 2011 wees uit dat het krijgen van dergelijke tests voor lage-rugpijn de patiënten niet beter deed voelen of meer deed, in vergelijking met klinische zorg waarbij deze tests niet waren betrokken. Wat betreft het vinden van serieuze onderliggende problemen voor je rugklachten, toonden de studieresultaten aan dat niet een beeldvormende test van de balk kreeg niets de artsen verhinderde om dergelijke gezondheidsomstandigheden te identificeren bij degenen die geen risico voor hen liepen.
Als gevolg van hun bevindingen concludeerden de auteurs van de studie dat klinische artsen "zouden moeten afzien van routinematige, onmiddellijke lumbale beeldvorming bij patiënten in de eerstelijnszorg met niet-specifieke, acute of subacute LBP en geen indicaties van onderliggende ernstige aandoeningen."
