Bloedarmoede wordt eenvoudigweg gedefinieerd als een tekort aan rode bloedcellen (hemoglobine). Aangezien rode bloedcellen verantwoordelijk zijn voor het transport van zuurstof naar de cellen en weefsels van het lichaam, kan het ontbreken van hemoglobine leiden tot lethargie, zwakte, ademhalingsproblemen, hartstoornissen en andere complicaties.
Bij te vroeg geboren baby’s kunnen de complicaties veel groter zijn, resulterend in ontwikkelingsproblemen en een mislukking om te gedijen in meer ernstige gevallen.
Oorzaken van anemie bij te vroeg geboren zuigelingen
Het is niet ongebruikelijk voor pasgeborenen om milde anemie te hebben. In de regel breken de rode bloedcellen van een baby sneller af dan nieuwe. Baby’s zijn meestal ongeveer twee tot drie maanden bloedarm en verbeteren de komende twee jaar geleidelijk. Bloedarmoede van dit type heeft meestal geen andere behandeling nodig dan een gezond dieet met veel ijzer.
Preemies zijn een heel ander verhaal. In sommige gevallen kunnen ze een ernstiger type bloedarmoede ontwikkelen die anemie van prematuren wordt genoemd. Dit betekent eenvoudigweg dat de preemie geen biologische veranderingen heeft ondergaan die nodig zijn om nieuwe bloedcellen te produceren, onafhankelijk van hun moeder.
Sommige van deze veranderingen vinden plaats in de laatste weken van de zwangerschap, inclusief het stadium waarin de productie van rode bloedcellen wordt overgebracht van de lever naar het beenmerg. Deze gaten in de ontwikkeling van de foetus kunnen gemakkelijk leiden tot bloedarmoede.
Intensieve zorg voor pasgeborenen kan bloedarmoede verergeren als zelfs een kleine bloedafname een dramatische daling van de hemoglobinetelling van de preemie kan veroorzaken.
Symptomen en diagnose van bloedarmoede
De symptomen van bloedarmoede kunnen variëren van subtiel tot ernstig op basis van de onderliggende oorzaak. Een te vroeg geboren baby met bloedarmoede zal vaak last hebben van:
- vale kleur
- tachycardie (een snelle hartslag)
- tachypnea (snelle ademhalingssnelheid)
- apnoe (onderbreking van de ademhaling of onregelmatigheid van de ademhaling)
- bradycardie (langzamer dan normale hartslag)
- verlies gewicht en mislukking om te gedijen
- moeite met voeden als gevolg van zwakte en lethargie
- een verhoogde behoefte aan ademhalingsondersteuning
Bloedarmoede wordt gediagnosticeerd door een standaardtest die het aantal rode bloedcellen en het percentage rode bloedcellen meet in een steekproef van bloed (hematocriet).
Behandeling van bloedarmoede bij te vroeg geboren zuigelingen
Voor voldragen baby’s is meestal geen behandeling nodig voor bloedarmoede. Zolang de baby voldoende ijzer binnenkrijgt via moedermelk of een formule of voedsel met ijzerversterking, wordt de bloedarmoede meestal alleen beter.
Bij te vroeg geboren baby’s zullen de symptomen van bloedarmoede vaker moeten worden behandeld. Onder de behandelingsopties:
- Bloedtransfusie is de snelste manier om het aantal rode bloedcellen bij een baby te verhogen. Tijdens een transfusie worden gepakte rode bloedcellen van donorbloed of een familielid (een directe donatie genoemd) via een intraveneuze (IV) lijn toegediend.
- Hormoontherapie kan worden gegeven in de vorm van recombinant humaan erytropoëtine (rhEPO), een type glycoproteïne dat de productie van rode bloedcellen stimuleert. Het voordeel van rhEPO is dat het kan helpen het aantal transfusies te verminderen dat een premie nodig heeft, hoewel het tijd kost om te werken en erg duur kan zijn.
